|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{مکان‌های آیین حج عمودی}} | | {{مکان‌های آیین حج عمودی}} |
| '''صفا و مروه'''، نام دو کوه کوچک در کنار [[مسجدالحرام]] بوده و [[سعی]] میان این دو کوه، از [[مناسک حج]] و [[عمره]] است. صفا در پایین [[کوه ابوقبیس]] و در سمت جنوب شرقی کعبه و نقطه آغاز سعی محسوب می‌شود. مروه نیز کوهی کوچک و هم‌جوار [[کوه قعیقعان]] است که در سمت شمال شرقی کعبه و نقطه پایان سعی به شمار می‌آید. به فاصله میان دو کوه صفا و مروه مسعی گفته می‌شود. | | '''صفا و مروه'''، نام دو کوه کوچک در کنار [[مسجدالحرام]] است. [[سعی]] میان این دو کوه، از [[اعمال حج تمتع]] و [[عمره مفرده]] است. صفا در پایین [[کوه ابوقبیس]] و در سمت جنوب شرقی کعبه و نقطه آغاز سعی محسوب می‌شود. مروه نیز کوهی کوچک و هم‌جوار [[کوه قعیقعان]] است که در سمت شمال شرقی کعبه قرار گرفته و نقطه پایان سعی به شمار می‌آید. به فاصله میان دو کوه صفا و مروه مسعی گفته می‌شود. |
| | |
| [[هاجر]]، مادر حضرت اسماعیل(ع)، نخستین کسی است که میان صفا و مروه سعی کرد. وی به دلیل تشنگی و گریه فرزندش، در پی یافتن آب میان این دو کوه را هفت مرتبه دوید و در نهایت به اعجاز الهی، چشمه‌ای در آنجا جوشید که به [[زمزم]] معروف گردید. البته پیشینه تاریخی کوه‌های صفا و مروه به قبل از هبوط [[حضرت آدم(ع)]] به زمین می‌رسد.
| |
| | |
| در [[قرآن]] به نام کوه صفا و مروه و سعی بین آن دو کوه تصریح شده و این دو کوه از [[شعائر الهی]] دانسته شده است. در روایات اسلامی نیز بر اهمیت و فضیلت این دو کوه و سعی میان آن دو تاکید شده تا جایی که در حدیثی از [[امام صادق(ع)]] آمده است که: "هیچ قطعه زمینی نزد خداوند از محل سعی دوست داشتنی‌تر نیست ...".
| |
| | |
| از نظر فقهی، نیز سعی بین صفا و مروه رکنی از [[ارکان حج]] است و اگر حاجی عمداً آن را ترک کنند حج او باطل می‌باشد.
| |
| | |
| ==واژه==
| |
|
| |
|
| | == مکان صفا و مروه == |
| صفا نام کوهی کوچک در پایین کوه ابوقبیس است. این کوه در سمت جنوب‌شرقی کعبه و به فاصله ١٣٠متری آن بوده و [[سعی]] نیز از همین نقطه شروع می‌شود. | | صفا نام کوهی کوچک در پایین کوه ابوقبیس است. این کوه در سمت جنوب‌شرقی کعبه و به فاصله ١٣٠متری آن بوده و [[سعی]] نیز از همین نقطه شروع می‌شود. |
|
| |
|
| مروه نیز نام کوه کوچکی با سنگ‌های سفید است. این کوه در سمت شمال‌شرقی کعبه و به فاصله 300متری آن قرار دارد. این کوه هم‌جوار کوه «قعیقعان» است و نقطه پایان سعی به شمار می‌آید. | | مروه نیز نام کوه کوچکی با سنگ‌های سفید است. این کوه در سمت شمال‌شرقی کعبه و به فاصله 300متری آن قرار دارد. این کوه هم‌جوار کوه «قعیقعان» است و نقطه پایان سعی به شمار می‌آید. |
|
| |
| «صفا» در لغت به معنای سنگ سخت و صافی است که با خاک و شن مخلوط نباشد.<ref>مجمع‌البیان، ج١، ص4٣٨.</ref>
| |
|
| |
| در [[ابوالفضل میبدی|تفسیر کشف‌الاسرار]] آمده است: صفا سنگ سپید سخت باشد؛ یعنی صافی که در آن هیچ خلطی از خاک و گل و غیر آن نباشد. مروه سنگی باشد سیاه و سست و نرم که زود شکسته شود.<ref>تفسیر کشف‌الاسرار، ج١، ص4٢5.</ref>
| |
|
| |
| در [[لغت‌نامه دهخدا]] به نقل از [[نزهةالقلوب]] نیز آمده است: «گویند که صفا و مروه نام مردی و زنی بوده است که در زمان [[جاهلیت]] در [[خانه کعبه]] [[زنا]] کردند، حق تعالی ایشان را سنگ گردانید.»<ref>لغت‌نامه دهخدا، چاپ دانشگاه تهران، ج٢، ص١٧٠٠.</ref> لیکن این نقل را هیچ یک از منابع روایی و تاریخی تایید نمی‌کند و قبل از این حادثه، و در زمان [[حضرت ابراهیم(ع)]] این دو کوه، به نام‌های صفا و مروه شناخته شده، و نام آنها در کتب تاریخ آمده است.
| |
|
| |
| هم‌اکنون مروه، عَلَم برای کوهی است که در ضلع شرقی [[مسجدالحرام]] در محلی به نام [[مسعی]] و با فاصله‌ای حدود ٣٩5 متر رو در روی یکدیگر قرار گرفته است.
| |
|
| |
|
| ==پیشینه== | | ==پیشینه== |
