آیه ۱۲۸ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها
←امت مسلمان
(←محتوا) |
|||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
از عبارت {{آیه|مِنْ ذُرِّيَّتِنٰا | از عبارت {{آیه|مِنْ ذُرِّيَّتِنٰا | ||
}} استفاده شده که همه فرزندان آنان منظور نیست، بلکه گروهی از آنان مراد است. این درخواست را با ادب ابراهیم سازگار دانسته‌اند؛ زیرا او در جريان تقاضاى امامت در ذريه خود و پاسخ خدا که امامت به ظالمان نمی‌رسد،<ref>سوره بقره، آیه ١٢۴.</ref> آموخت که درخواست باید برای برخی از فرزندان باشد.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۸۷.</ref> | }} استفاده شده که همه فرزندان آنان منظور نیست، بلکه گروهی از آنان مراد است. این درخواست را با ادب ابراهیم سازگار دانسته‌اند؛ زیرا او در جريان تقاضاى امامت در ذريه خود و پاسخ خدا که امامت به ظالمان نمی‌رسد،<ref>سوره بقره، آیه ١٢۴.</ref> آموخت که درخواست باید برای برخی از فرزندان باشد.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۸۷.</ref> | ||
طبرسی، مفسر شیعه، با توجه به اين كه اسماعيل نيز در اين دعا با ابراهيم شريك است، نتیجه گرفته است که ذريه نيز بايد ذريه هر دو باشد. از اين رو، قوم بنى اسراييل كه از نسل حضرت يعقوب(ع) و اسحاق(ع) هستند، از دایره اين دعا بيرونند؛ بنابراین، به باور او، مراد از ذریه، حضرت محمد(ص) و قوم او است.<ref>مجمع البيان، ج١، ص٢١٠.</ref> برخی، آیه بعد (آیه ۱۲۹ سوره بقره) که در آن ابراهیم از خدا درخواست می‌کند در میان ذریه‌اش پیامبری برگزیند که به آنها کتاب و حکمت بیاموزد، تأییدکننده نظر طبرسی دانسته‌اند.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۸۷.</ref> | |||
علامه طباطبایی، فیلسوف و مفسر شیعه، منظور از ذريه را خصوص پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت(ع) دانسته است؛ زيرا در ميان فرزندان ابراهيم و اسماعيل بت‌پرست، مشرك و گمراهان زيادى وجود داشتند. تقاضاى اسلام به معناى عالى‌ترين درجه عبوديت، سزاوار دعاى ابراهيم و اسماعيل براى چنين فرزندانی نيست؛ از این رو، تنها مصداق این دعاى مستجاب، پيامبر(ص) و اهل بیت(ع) هستند.<ref>الميزان، ج١، ص٢٩۶.</ref> روايات نيز تأییدکننده این مطلب است.<ref>تفسیر عیاشی، ج١، ص۶٠ و ۶١.</ref> | |||
=== آموزش مناسک حج === | |||
دیگر درخواست ابراهیم و اسماعیل، در آیه ۱۲۸ سوره بقره، تقاضاى آموزش مناسك حج است، که برای آن تعبیر {{آیه|أَرِنا مَناسِكَنا | |||
}} آوردند. | |||
به گفته علامه طباطبايى، مفسر شیعه، منظور از مناسك، اعمال عبادى است كه پیشتر انجام مى‌دادند. به باور او، ابراهیم و اسماعیل با تعبير {{آیه|أَرِنا | |||
}} مى‌خواستند كه حقيقت آن اعمال به آنها نشان داده شود و مرادشان آموزش تکالیف نبود.<ref>الميزان، ج١، ص٢٨۴. و ج١٧، ص٣٠۵.</ref> در برابر، طبرسی، دیگر مفسر شیعه، معتقد است كه ارائه مناسك به معناى تعليم و توفيق انجام آن است.<ref>مجمع البيان، ج١، ص٢١٠.</ref> ابوالفتوح رازى، عالم و مفسر شیعه نيز، روایتی ذکر کرده که بر پایه آن، پس از بنای کعبه، جبرئیل مناسک حج را به ابراهیم آموخت.<ref>رُوح الجنان و رَوْح الجنان، ج١، ص٢٠١.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۴۳: | خط ۵۴: | ||
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/761 | | لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/761 | ||
}}'''الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية'''، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق. | }}'''تفسير عياشى'''، ابونصر محمد بن مسعود عياشى، تصحيح سيدهاشم رسولى محلاتى، تهران، مكتبه العلمية الاسلاميه. | ||
'''رُوح‌الجنان و رَوْح‌الجنان'''، ابوالفتوح رازى، قم، كتابخانه آيت‌الله مرعشى، ١۴٠۴ق، | |||
'''الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية'''، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق. | |||
'''المصباح المنير'''، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق. | '''المصباح المنير'''، احمد بن محمد فيومى، قم، دارالهجرة، دوم، ١۴١۴ق. | ||