امارت مکه در دوره امویان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== سیاستهای کلی == | == سیاستهای کلی == | ||
در دوره ۹۲ ساله امویان (حکومت: 41-132ق) خلیفههای اموی، امیران شهر | در دوره ۹۲ ساله [[بنیامیه|امویان]] (حکومت: 41-132ق) خلیفههای اموی، امیران شهر [[مکه]] را بر میگزیدند. | ||
البته [[عبدالله بن زبیر]] (حک: 64-73ق) به مدت نُه سال مرکز خلافت خود را در شهر مکه قرار داد.<ref>تاریخ طبری، ج5، ص494، 582؛ مروج الذهب، ج4، ص303.</ref> همچنین برههای کوتاه در سال 139ق، [[خوارج ازارقه]]، مکه را تسخیر کردند و [[ابوحمزه خارجی]] بر آن شهر تسلط یافت.<ref>انساب الاشراف، ج9، ص289-290.</ref> | |||
در دوران بنیامیه، برخی امیران مکه فردی با عنوان [[حاجب]] برمیگزیدند که کارش مراقبت از اموال | امویان بیشتر، خویشاوندانشان را برای امارت مکه برمیگزیدند؛ حضور رقبا و برخی فعالان سیاسی در مکه، باعث شد اهتمام امویان به این شهر بیشتر باشد. | ||
حکومت مکه در دوران اموی، از [[مدینه]] جدا بود. البته گاه شهرهای پیرامونی مکه مانند [[طائف]] و [[جده]]، به امارت مکه ضمیمه میشدند. | |||
در دوران بنیامیه، برخی امیران مکه فردی با عنوان [[حاجب]] برمیگزیدند که کارش مراقبت از اموال امیر مکه در سرزمینهای فتح شده و نیز انتقال شکایات بود. حاجب تعدادی نیروی [[شام|شامی]] در اختیار داشت تا در [[ابطح]]، جایی میان [[منا]] و مکه، مراقب اوضاع باشد. همچنین کاتبانی داشت که بخششهای مردم را ثبت و ضبط میکرد. | |||
در این روزگار، ساختمانی ویژه بیت المال کنار [[دارالندوه]] ساخته شد. برخی امیران مکه در این دوران کسانی را به نیابت از خود در قضاوت و برگزاری [[نماز جماعت]] به کار میگرفتند. نیز سازمان بَرید و راه ارتباطی مکه با [[شام]] به عنوان مرکز خلافت را گسترش دادند.<ref>تاریخ مکه، سباعی، ص126.</ref> | |||
==دوران معاویه== | ==دوران معاویه== | ||
در دوران حکومت معاویه بن | در دوران حکومت [[معاویه بن ابی سفیان|معاویة بن ابیسفیان]]، اولین خلیفه اموی (حکومت: 41-60ق)، [[عتبة بن ابیسفیان]] (برادر معاویه) و [[مروان بن حکم]] امیران مکه بودهاند. | ||
==دوران خلافت یزید== | ==دوران خلافت یزید== | ||
در دوران خلافت [[یزید]] (حکومت: 61-64ق)، افرادی مانند [[عمرو بن سعید بن عاص]]، حارث بن خالد بن عاص مخزومی و ولید بن عتبة بن ابیسفیان، امارت مکه را به دستور یزید به عهده داشتهاند. | در دوران خلافت [[یزید]] (حکومت: 61-64ق)، افرادی مانند [[عمرو بن سعید بن عاص]]، حارث بن خالد بن عاص مخزومی و ولید بن عتبة بن ابیسفیان، امارت [[مکه]] را به دستور یزید به عهده داشتهاند. | ||
در دوران امارت عمرو بن سعید بن عاص، [[امام حسین(ع)]] که از بیعت با یزید خودداری کرده بود، چند ماه در مکه حضور یافت. هنگامی که امام(ع) تصمیم گرفت به [[عراق]] برود، عمرو بن سعید برای او اماننامه نوشت؛ اما وی نپذیرفت.<ref>الطبقات، خامسه1، ص447-448؛ تاریخ طبری، ج5، ص388؛ اتحاف الوری، ج2، ص48.</ref> عمرو بن سعید در محدود کردن [[عبدالله بن زبیر]] که حاضر به بیعت با یزید نشده بود نیز، موفق نبود.<ref>الطبقات، ج5، ص185؛ تاریخ الاسلام، ج5، ص198-199؛ الکامل، ج4، ص18.</ref> | در دوران امارت عمرو بن سعید بن عاص، [[امام حسین(ع)]] که از بیعت با یزید خودداری کرده بود، چند ماه در مکه حضور یافت. هنگامی که امام(ع) تصمیم گرفت به [[عراق]] برود، عمرو بن سعید برای او اماننامه نوشت؛ اما وی نپذیرفت.<ref>الطبقات، خامسه1، ص447-448؛ تاریخ طبری، ج5، ص388؛ اتحاف الوری، ج2، ص48.</ref> عمرو بن سعید در محدود کردن [[عبدالله بن زبیر]] که حاضر به بیعت با یزید نشده بود نیز، موفق نبود.<ref>الطبقات، ج5، ص185؛ تاریخ الاسلام، ج5، ص198-199؛ الکامل، ج4، ص18.</ref> | ||
خط ۲۱: | خط ۲۷: | ||
==دوران عبدالله بن زبیر== | ==دوران عبدالله بن زبیر== | ||
{{اصلی|عبدالله بن زبیر}} | {{اصلی|عبدالله بن زبیر}} | ||
پس از مرگ یزید در سال ۶۴ق، مردم مکه با [[عبدالله بن زبیر]] به عنوان | پس از مرگ [[یزید بن معاویه|یزید]] در سال ۶۴ق، مردم مکه با [[عبدالله بن زبیر]] به عنوان خلیفه، بیعت کردند و او تا سال 73ق. این شهر را مرکز خلافت خود قرار داد.<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص255-267؛ التنبیه و الاشراف، ص266-272؛ تاریخ مکه، سباعی، ص106.</ref> | ||
عبدالملک بن مروان حاکم وقت اموی، نخست نیروهای عبدالله بن زبیر در عراق را شکست داد<ref>تاریخ مکه، سباعی، ص98-100.</ref> و پس از آن، [[حجاج بن یوسف ثقفی]] را مأمور شکست دادن عبدالله بن زبیر در مکه کرد. حجاج مکه را بیش از هشت ماه محاصره کرد<ref>تاریخ طبری، ج6، ص175؛ المنتظم، ج6، ص124.</ref> و پس از | [[عبدالملک بن مروان]] حاکم وقت اموی، نخست نیروهای عبدالله بن زبیر در [[عراق]] را شکست داد<ref>تاریخ مکه، سباعی، ص98-100.</ref> و پس از آن، [[حجاج بن یوسف ثقفی]] را مأمور شکست دادن عبدالله بن زبیر در مکه کرد. حجاج بن یوسف مکه را بیش از هشت ماه محاصره کرد<ref>تاریخ طبری، ج6، ص175؛ المنتظم، ج6، ص124.</ref> و پس از آن، کعبه و [[مسجدالحرام]] را به منجنیق بسته و عبدالله بن زبیر را به قتل رساند. بنابراین، در سال ۷۳ق. دیگر بار امویان بر [[حجاز]] و مکه حاکم شدند.<ref>المعارف، ص396-397؛ جمهرة انساب العرب، ص146.</ref> | ||
==دوره آل مروان== | ==دوره آل مروان== | ||
آل مروان (حکومت: ۶۵-۱۳۲ق)، تا پایان حکومت بنیامیه، ۲۱ نفر را بر مکه امیر کردند.<ref>شفاء الغرام، ج2، ص199-206؛ تاریخ مکه، سباعی، ص107.</ref> از ویژگیهای این دوره، واگذاری مکه به شخصیتهای توانمند نظامی سیاسی و حاکمان برجسته محلی است. | آل مروان (حکومت: ۶۵-۱۳۲ق)، تا پایان حکومت بنیامیه، ۲۱ نفر را بر [[مکه]] امیر کردند.<ref>شفاء الغرام، ج2، ص199-206؛ تاریخ مکه، سباعی، ص107.</ref> از ویژگیهای این دوره، واگذاری مکه به شخصیتهای توانمند نظامی-سیاسی و حاکمان برجسته محلی است. | ||
امیران و برخی از رویدادهایی که در دوران حاکمان | امیران مکه و برخی از رویدادهایی که در دوران حاکمان آل مروان در مکه رخ داد چنین است: | ||
===دوره عبدالملک بن مروان=== | ===دوره عبدالملک بن مروان=== | ||
امیرانی که در دوره عبدالملک بن مروان | امیرانی که در دوره [[عبدالملک بن مروان]] (حکومت: ۶۵-۸۶ق)، بر مکه حکومت کردند چنیناند: | ||
{{ستون-شروع|۲}} | {{ستون-شروع|۲}} | ||
* حجاج بن یوسف سقفی (از ۷۳ تا ۷۵) | * حجاج بن یوسف سقفی (از ۷۳ تا ۷۵) | ||
خط ۴۸: | خط ۵۴: | ||
در دوره ولید بن عبدالملک (حکومت: ۸۶-۹۶ق)، [[عمر بن عبدالعزیز]] و خالد بن عبدالله قسری (از ۹۱ تا ۹۴ق) امارت مکه را به عهده داشتند.<ref>الکامل، ج4، ص536.</ref> | در دوره ولید بن عبدالملک (حکومت: ۸۶-۹۶ق)، [[عمر بن عبدالعزیز]] و خالد بن عبدالله قسری (از ۹۱ تا ۹۴ق) امارت مکه را به عهده داشتند.<ref>الکامل، ج4، ص536.</ref> | ||
در زمان امارت خالد بن عبدالله قسری، نخستین بار صفهای نماز جماعت به صورت دایرهوار پیرامون کعبه تشکیل شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص65.</ref> سبّ امام علی(ع) بر منبر،<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج15، ص256.</ref> و برخورد تند او با [[عبدالله بن شیبه]]، از پردهداران | در زمان امارت خالد بن عبدالله قسری، نخستین بار صفهای [[نماز جماعت]] به صورت دایرهوار پیرامون [[کعبه]] تشکیل شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص65.</ref> سبّ [[امام علی(ع)]] بر منبر،<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج15، ص256.</ref> و برخورد تند او با [[عبدالله بن شیبه]]، از [[پردهداری کعبه|پردهداران کعبه]]، برای گشودن [[در کعبه]] به هنگام نامعمول از اقدامات او است.<ref>تاریخ مکه، سباعی، ص132.</ref> وی [[عراق|عراقیها]] را به دستور ولید بن عبدالملک از مکه اخراج کرد.<ref>تاریخ طبری، ج6، ص464، 485.</ref> | ||
جدایی انداختن میان مردان و زنان در حال [[طواف]]،<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص20-21.</ref> [[تذهیب]] (طلاکاری) | جدایی انداختن میان مردان و زنان در حال [[طواف]]،<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص20-21.</ref> [[تذهیب]] (طلاکاری) [[کعبه]]،<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص211.</ref> و ساختن برکهای برای [[وضو|وضو گرفتن]] با جاری ساختن آب چاهی، از تلاشهای او است. وی نخستین بار در ماه [[ماه رمضان|رمضان]] کسی را روی کوه [[کوه ابوقبیس|ابوقبیس]] گماشت که هنگام طلوع فجر، با صدای بلند مردم را از ادامه خوردن و آشامیدن بازدارد.<ref>تاریخ مکه، سباعی، ص130-131.</ref> | ||
=== سلیمان بن عبدالملک === | === سلیمان بن عبدالملک === | ||
خط ۵۶: | خط ۶۲: | ||
=== عمر بن عبدالعزیز === | === عمر بن عبدالعزیز === | ||
در دوران عمر بن عبدالعزیز (حکومت: 99-101ق)، امیران مکه اینچنین بودند: عبدالعزیز بن عبدالله بن خالد، محمد بن طلحة بن عبدالله، عروة بن عیاض نوفلی، عبدالله بن قیس بن مخرمه، و عثمان بن عبدالله بن سراقه | در دوران [[عمر بن عبدالعزیز]] (حکومت: 99-101ق)، امیران مکه اینچنین بودند: عبدالعزیز بن عبدالله بن خالد، محمد بن طلحة بن عبدالله، عروة بن عیاض نوفلی، عبدالله بن قیس بن مخرمه، و عثمان بن عبدالله بن سراقه.<ref name=":0" /> | ||
البته سخن [[محمد بن جریر طبری]]، تاریخنگار(درگذشت ۳۱۰ق)، نشان میدهد که در خلافت عمر بن عبدالعزیز، تنها عبدالعزیز بن عبدالله امیر مکه بوده است.<ref name=":0">تاریخ طبری، ج6، ص522.</ref> | |||
عمر بن عبدالعزیز به عبدالعزیز بن عبدالله دستور داده بود تا [[مردم مکه]] درهای خانههایشان را به روی حاجیان باز بگذارند و از کرایه دادن آنها خودداری کنند. همچنین خانههای ساخته شده در [[منا]] تخریب شوند. از این رو، مردم به صورت پنهانی خانههایشان را اجاره میدادند.<ref>شفاء الغرام، ج2، ص204.</ref> | |||
=== یزید بن عبدالملک === | === یزید بن عبدالملک === | ||
خط ۶۷: | خط ۷۵: | ||
=== ولید بن یزید === | === ولید بن یزید === | ||
در دوره ولید بن یزید (حکومت: 125-127ق)، یوسف بن محمد بن یوسف ثقفی امیر مکه و مدینه بود. او به دستور خلیفه، ابراهیم بن هشام بن عبدالملک<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص331.</ref> و برادرش محمد بن هشام را در مکه دستگیر کرد و به [[شام]] فرستاد و آن دو همراه خالد بن عبدالله قسری، از امیران پیشین مکه، بر اثر شلاق خوردن و شکنجه در سال 126ق. جان دادند.<ref>تاریخ طبری، ج7، ص226-227؛ تاریخ یعقوبی، ج2، ص331؛ تاریخ مکه، سباعی، ص109.</ref> | در دوره ولید بن یزید (حکومت: 125-127ق)، یوسف بن محمد بن یوسف ثقفی امیر مکه و [[مدینه]] بود. او به دستور خلیفه، ابراهیم بن هشام بن عبدالملک<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص331.</ref> و برادرش محمد بن هشام را در مکه دستگیر کرد و به [[شام]] فرستاد و آن دو همراه خالد بن عبدالله قسری، از امیران پیشین مکه، بر اثر شلاق خوردن و شکنجه در سال 126ق. جان دادند.<ref>تاریخ طبری، ج7، ص226-227؛ تاریخ یعقوبی، ج2، ص331؛ تاریخ مکه، سباعی، ص109.</ref> | ||
=== دیگر خلیفهها از آل مروان === | === دیگر خلیفهها از آل مروان === | ||
خط ۷۴: | خط ۸۲: | ||
امیران مکه در دوران مروان بن محمد (حکومت: 127-132ق) آخرین خلیفه اموی، چنین بودند: عبدالعزیز بن عمر بن عبدالعزیز، عبدالواحد بن سلیمان بن عبدالملک، ولید بن عروه، محمد بن عبدالملک بن مروان، و یوسف بن عروة بن محمد.<ref>تاریخ خلیفه، ص266.</ref> | امیران مکه در دوران مروان بن محمد (حکومت: 127-132ق) آخرین خلیفه اموی، چنین بودند: عبدالعزیز بن عمر بن عبدالعزیز، عبدالواحد بن سلیمان بن عبدالملک، ولید بن عروه، محمد بن عبدالملک بن مروان، و یوسف بن عروة بن محمد.<ref>تاریخ خلیفه، ص266.</ref> | ||
از سال ۱۲۹ قمری، در دوران امارت عبدالواحد بن سلیمان، مکه و طائف مدتی به دست [[ابو حمزه خارجی]] افتاد. <ref>انساب الاشراف، ج9، ص289؛ تاریخ ابن خلدون، ج3، ص210.</ref> | از سال ۱۲۹ قمری، در دوران امارت عبدالواحد بن سلیمان، مکه و [[طائف]] مدتی به دست [[ابو حمزه خارجی]] افتاد. <ref>انساب الاشراف، ج9، ص289؛ تاریخ ابن خلدون، ج3، ص210.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== |