استمناء: تفاوت میان نسخه‌ها

{{در دست ویرایش|ماه=[[اردیبهشت]]|روز=[[۲۶]]|سال=[[۱۴۰۰]]|کاربر=Abbasahmadi1363}}

در منابع فقهی از خود ارضایی مرد به «استمناء»<ref>المقنعه، ص۷۹۱؛ الاستبصار، ج۴، ص۲۲۶؛ جواهر الکلام، ج۱۸، ص۳۰۷–۳۰۸.</ref> و «خَضخَضه»<ref>المصنف، ابن ابی شیبه، ج۳، ص۴۴۲؛ الکافی، ج۵، ص۵۴۰، ۵۴۱؛ جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۴۷–۶۴۸.</ref> و «جَلد عُمَیره»<ref>فقه الحدود و التعزیزات، ج۲، ص۲۳۹؛ الفقه و مسائل الطیبه، ج۱، ص۴۵۸.</ref> تعبیر شده است. در منابع فقهی عربی معاصر از خود ارضایی مرد یا زن به «العاده السرّیه» (عادت پنهانی) تعبیر شده است.<ref>فتاوی اللجنه الدائمه، ج۱۰، ص۲۵۷، ۲۵۸؛ الف مسئله فی بلاد الغرب، ص۲۵۹؛ الفقه و مسائل طبیه، ج۱، ص۴۵۹.</ref>

«التذاذ جنسی» (لذت بردن جنسی بدون قصد بیرون آوردن منی همراه با بیرون آمدن منی یا بدون آن)<ref>مسالک الافهام، ج۲، ص۴۷۷؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۶۷.</ref> از اصطلاحات مرتبط با خود ارضایی است.

در منابع حدیثی امامیه و اهل سنت خود ارضایی ـ بدون مشارکت همسر ـ از گناهان بزرگ به شمار آمده و به شدت از آن نهی شده است،<ref>الخصال، ص۱۰۶؛ شعب الایمان، ج۴، ص۳۷۸</ref> بطوریکه در برخی احادیث از آن به منزله زنا یاد شده است.<ref>الکافی، ج۵، ص۵۴۱</ref> امام صادق ۷ می‌فرمایند: «اگر بدانم کسی خود ارضایی می‌کند همراه با او غذا نخواهم خورد».<ref>وسائل الشیعه، ج۲۸، ص۳۶۴</ref>

به نظر فقیهان امامی<ref>المبسوط، طوسی، ج۱، ص۲۷؛ مستند الشیعه، ج۲، ص۲۵۱؛ منهاج الصالحین، خویی، ج۱، ص۴۵–۴۶</ref> و اهل سنت<ref>مختصر المزنی، ص۴، ۵؛ تحفه الفقهاء، ج۱، ص۲۷، ۲۸؛ المغنی، ج۱، ص۱۹۷، ۱۹۸.</ref> به استناد احادیث<ref>سنن ابی داود، ج۱، ص۸۸؛ الکافی، ج۳، ص۴۰</ref> اثر وضعی خود ارضایی و انزال منی، جنابت است که باعث وجوب غسل جنابت بر فرد می‌شود.

الف) حکم خود ارضایی در حال احرام و کفاره آن