کاربر:Bagherhaghani/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها

اضطباع در مذاهب حنفی، حنبلی و شافعی از مستحبات طوافِ حج و عمره به شمار می‌رود<ref>. المبسوط، سرخسی، ج4، ص10؛ الوسیط، ج2، ص648-649؛ الکافی، ج1، ص511.</ref>؛ ولی مالکیان آن را از مستحبات طواف نمی‌دانند.<ref>. المغنی، ج3، ص386؛ المجموع، ج8، ص21.</ref> مهم‌ترین دلیل استحباب از دیدگاه فقیهان، سنت پیامبر گرامی9 است. بر پایه روایاتی چند<ref>. نک: سنن الدارمی، ج2، ص43؛ سنن ابن ماجه، ج2، ص984؛ السنن الکبری، ج5، ص79.</ref>، ایشان در حال اضطباع طواف کرده است. از ابن عباس گزارش شده که پیامبر9 و اصحاب او پس از احرام بستن برای عمره از جِعرانه، طواف را در حالت اضطباع به جا آورد.<ref>. سنن ابی داود، ج1، ص420؛ السنن الکبری، ج5، ص79.</ref> نیز گزارش شده که عمر بن خطاب به اجرای این سیره نبوی پایبند بوده است.<ref>. الام، ج2، ص190؛ المستدرک، ج1، ص454.</ref> در این حدیث‌ها، همراه اضطباع از سنتِ «رَمَل» نیز یاد شده که عبارت است از راه رفتن با شتاب، همراه نزدیک بودنِ گام‌ها به یکدیگر<ref>. المغنی، ج3، ص386؛ صحیح مسلم، نووی، ج9، ص7.</ref> یا حرکت دادن کتف‌ها هنگام راه رفتن با حالت مبارزان در عرصه نبرد.<ref>. المبسوط، سرخسی، ج4، ص10؛ عون المعبود، ج5، ص236.</ref> از روایات برمی‌آید که حکمت تشریع رَمَل و اضطباع هنگام مناسک حج، قدرت‌نمایی مسلمانان در برابر مشرکان قریش و نشان دادن چابکی و دلیری بوده است.<ref>. فتح العزیز، ج7، ص325؛ بدائع الصنائع، ج2، ص147.</ref> از این رو، به باور فقیهان بسیاری از مذاهب، میان استحباب اضطباع و رمل از نظر شرایط و محدوده استحباب، ملازمه برقرار است و در هر یک از کارهای حج که رمل مستحب باشد، اضطباع نیز استحباب دارد.<ref>. نک: بدائع الصنائع، ج2، ص147؛ المجموع، ج8، ص43؛ شرح العمده، ج3، ص423.</ref>

پشتوانه اصلی شافعیان<ref>. الام، ج2، ص190؛ المجموع، ج8، ص19؛ اعانة الطالبین، ج2، ص340.</ref>، حنبلیان<ref>. المغنی، ج3، ص386؛ الکافی، ج1، ص511.</ref> و حنفیان<ref>. المبسوط، سرخسی، ج4، ص10؛ بدائع الصنائع، ج2، ص147.</ref> برای استحباب اضطباع، سیره نبوی و سخن صحابه است. به پشتوانه این ادله، استدلال مالک را که برای اعتقاد به استحباب دلیلی وجود ندارد، مردود شمرده‌اند.<ref>. المغنی، ج3، ص386.</ref> دلیل دیگر مخالفان استحباب اضطباع آن است که حکم یاد شده و نیز استحباب رمل، با توجه به حکمت تشریع آن، به دوران پیامبر9 اختصاص داشته و سبب آن یعنی ضرورت اظهار قدرت در برابر مشرکان، از میان رفته است.<ref>. مسند احمد، ج1، ص221؛ المجموع، ج8، ص21.</ref> به این استدلال پاسخ‌های گوناگون داده‌اند: اولاً سنت بودن رمل و اضطباع همچنان باقی است؛ زیرا ثابت شده که پیامبر9 پس از فتح مکه از جمله در حجة الوداع که از شوکت مشرکان اثری نمانده بود، بر این سیره پایداری داشته است. ثانیاً از روایت عمر بن خطاب نیز دوام این سیره استنباط می‌شود. ثالثاً باور داشتن مالک به استحباب رمل در طواف نیز با استدلال یاد شده ناسازگار است.<ref>. المبسوط، سرخسی، ج4، ص10؛ المجموع، ج8، ص21.</ref>

بر پایه برخی روایات<ref>. علل الشرایع، ج2، ص412؛ وسائل الشیعه، ج13، ص352-353.</ref>، اقدام پیامبر گرامی9 در رمل و اضطباع، کاری زمان‌دار و بر اساس مصلحتی موقت بوده و حتی در سیره خود ایشان نیز پایدار نمانده است. از سیره امامان شیعه: نیز موسمی بودن این احکام استنباط می‌شود.<ref>. نک: وسائل الشیعه، ج13، ص351-353.</ref> شماری از فقیهان متأخر امامی به صراحت برهنگی شانه را با پوشیدن ردا که بر شخص محرم واجب است، ناسازگار دانسته‌اند.<ref>. کتاب الحج، ج1، ص141-142.</ref>

1. استحباب اضطباع ویژه مردان است و برای زنان روا نیست؛ زیرا آشکار ساختن اندام‌های بدن با حکم پوشش بدن زنان که در شریعت اسلامی بر آن تأکید شده، ناسازگار است.<ref>. الام، ج2، ص192؛ المجموع، ج8، ص40؛ المبدع، ج3، ص218.</ref> درباره مشروعیت اضطباع برای کودکان، فقیهان شافعی دیدگاه‌های گوناگون دارند. برخی آن را باور نموده و شماری نپذیرفته‌اند. بعضی از گروه اول گفته‌اند: کودک می‌تواند خود اضطباع کند و در غیر این صورت، ولیّ او چنین می‌کند.<ref>. فتح العزیز، ج7، ص339؛ المجموع، ج8، ص20-21.</ref> همچنین به باور فقیهان برخی مذاهب، اضطباع برای مردم مکه مستحب نیست و استحباب آن ویژه غیر مکیان است.<ref>. المبدع، ج3، ص198؛ کشاف القناع، ج2، ص557.</ref>

2. استحباب اضطباع تنها شامل طواف‌هایی است که پیش از سعی انجام می‌شود.<ref>. بدائع الصنائع، ج2، ص147؛ المجموع، ج8، ص20.</ref> بر این اساس، تنها طواف عمره و نیز یکی از دو طواف قدوم و افاضه (زیارت) در حج مشمول این حکم هستند و هیچ گاه طواف وداع مشمول آن نمی‌شود. در حالت عادی، اضطباع در طواف قدوم صورت می‌گیرد. اما اگر احرام‌گزار در طواف قدوم از اضطباع خودداری کند یا آن را انجام دهد ولی به عللی سعی به تأخیر بیفتد، طواف بعد یعنی طواف افاضه را می‌تواند به اضطباع به جا آورد.<ref>. المبدع، ج3، ص199؛ المجموع، ج8، ص19-20، 40.</ref> در اضطباع، بر خلاف رمل که تنها در سه شوط اول مستحب است، در همه شوط‌های طواف مراعات این حالت شایسته است.<ref>. فتح العزیز، ج7، ص338؛ حاشیة رد المحتار، ج2، ص545؛ تحفة الاحوذی، ج3، ص506.</ref>

*'''اعانة الطالبین''': السید البکری الدمیاطی (م.1310ق.)، بیروت، دار الفکر، 1418ق

*'''الام''': الشافعی (م.204ق.)، بیروت، دار الفکر، 1403ق

*'''ایضاح المکنون''': اسماعیل پاشا البغدادی (م.1339ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی

*'''بدائع الصنائع''': علاء الدین الکاسانی (م.587ق.)، پاکستان، المکتبة الحبیبیه، 1409ق

*'''تحریر الاحکام الشرعیه''': العلامة الحلی (م.726ق.)، به کوشش بهادری، قم، مؤسسة الامام الصادق7، 1420ق

*'''تحفة الاحوذی''': المبارک فوری (م.1353ق.)، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1410ق

*'''التمهید''': ابن عبدالبر (م.463ق.)، به کوشش مصطفی و محمد عبدالکبیر، وزارة الاوقاف، 1387ق

*'''الجامع للشرائع''': یحیی بن سعید الحلی (م.690ق.)، به کوشش گروهی از فضلا، قم، سید الشهداء، 1405ق

*'''حاشیة رد المحتار''': ابن عابدین (م.1252ق.)، بیروت، دار الفکر، 1415ق

*'''الدروس الشرعیه''': الشهید الاول (م.786ق.)، قم، نشر اسلامی، 1412ق

*'''ریاض المسائل''': سید علی الطباطبائی (م.1231ق.)، قم، النشر الاسلامی، 1412ق

*'''سنن ابن ماجه''': ابن ماجه (م.275ق.)، به کوشش محمد فؤاد، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1395ق

*'''سنن ابی‌داود''': السجستانی (م.275ق.)، به کوشش سعید محمد اللحام، بیروت، دار الفکر، 1410ق

*'''سنن الدارمی''': الدارمی (م.255ق.)، احیاء السنة النبویه

*'''السنن الکبری''': البیهقی (م.458ق.)، بیروت، دار الفکر

*'''شرح العمده''': ابن تیمیه (م.728ق.)، به کوشش العطیشان، ریاض، مکتبة العبیکان، 1413ق

*'''الصحاح''': الجوهری (م.393ق.)، به کوشش العطار، بیروت، دار العلم للملایین، 1407ق

*'''صحیح مسلم بشرح النووی''': النووی (م.676ق.)، بیروت، دار الکتاب العربی، 1407ق

*'''علل الشرایع''': الصدوق (م.381ق.)، به کوشش بحر العلوم، نجف، المکتبة الحیدریه، 1385ق

*'''عون المعبود''': العظیم آبادی (م.1329ق.)، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1415ق

*'''العین''': خلیل (م.175ق.)، به کوشش المخزومی و السامرائی، دار الهجره، 1409ق

*'''غریب الحدیث''': ابن سلام الهروی (م.224ق.)، به کوشش محمد عبدالمعید خان، بیروت، دار الکتاب العربی، 1396ق

*'''غریب الحدیث''': ابن قتیبه (م.276ق.)، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1408ق

*'''فتح العزیز''': عبدالکریم بن محمد الرافعی (م.623ق.)، دار الفکر

*'''الکافی فی فقه الامام احمد''': عبدالله بن قدامه (م.620ق.)، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1414ق

*'''کشاف القناع''': منصور البهوتی (م.1051ق.)، به کوشش محمد حسن، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1418ق

*'''لسان العرب''': ابن منظور (م.711ق.)، قم، ادب الحوزه، 1405ق

*'''المبدع فی شرح المقنع''': ابراهیم بن محمد مفلح (م.884ق.)، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1418ق

*'''المبسوط فی فقه الامامیه''': الطوسی (م.460ق.)، به کوشش بهبودی، تهران، المکتبة المرتضویه

*'''المبسوط''': السرخسی (م.483ق.)، بیروت، دار المعرفه، 1406ق

*'''المجموع شرح المهذب''': النووی (م.676ق.)، دار الفکر

*'''مدارک الاحکام''': سید محمد بن علی الموسوی العاملی (م.1009ق.)، قم، آل البیت:، 1410ق

*'''المستدرک علی الصحیحین''': الحاکم النیشابوری (م.405ق.)، به کوشش مرعشلی، بیروت، دار المعرفه، 1406ق

*'''مستند الشیعه''': احمد النراقی (م.1245ق.)، قم، آل البیت:، 1415ق

*'''مسند احمد''': احمد بن حنبل (م.241ق.)، بیروت، دار صادر

*'''معجم مقاییس اللغه''': ابن فارس (م.395ق.)، به کوشش عبدالسلام، قم، دفتر تبلیغات، 1404ق

*'''المغنی''': عبدالله بن قدامه (م.620ق.)، بیروت، دار الکتب العلمیه

*'''وسائل الشیعه''': الحر العاملی (م.1104ق.)، قم، آل البیت:، 1412ق

*'''الوسیط فی المذهب''': الغزالی (م.505ق.)، به کوشش محمد محمد، قاهره، 1417ق.