سجده: تفاوت میان نسخهها
←تعریف فقهی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴: | خط ۴: | ||
'''سجده'''، گذاشتن پیشانی بر زمین، بهقصد تعظیم خداوند است. سجده احکامی دارد که در کتابهای فقهی از آن بحث میشود؛ از جمله، بهفتوای فقیهان شیعه، سجده باید بر زمین یا چیزی باشد که از آن میروید، بهجز خوردنیها و پوشیدنیها. سجدهکردن بر خاک کربلا، سفارش شده است . از امامان هم روایت شده که بر خاک کربلا سجده میکردند. | '''سجده'''، گذاشتن پیشانی بر زمین، بهقصد تعظیم خداوند است. سجده احکامی دارد که در کتابهای فقهی از آن بحث میشود؛ از جمله، بهفتوای فقیهان شیعه، سجده باید بر زمین یا چیزی باشد که از آن میروید، بهجز خوردنیها و پوشیدنیها. سجدهکردن بر خاک کربلا، سفارش شده است . از امامان هم روایت شده که بر خاک کربلا سجده میکردند. | ||
در | در [[حج]]، در هنگام انجام دادن مناسک آن، در مواردی سجده مستحب است. از آن میان است بعد از [[طواف]] و نماز طواف، هنگام وداع با خانه خدا. اذکار و دعاهایی هم برای خواندن در این سجدهها، در روایات نقل شده است. | ||
فقیهان، سجده برای غیر خداوند را هرچند اولیای الهی باشند، حرام می دانند. بهفتوای آنان، سجده در برابر مرقد معصومان و اولیای الهی اگر برای غیرخداوند باشد، حرام است؛ اما اگر برای شکر خداوند به جهت توفیق زیارت اولیای خدا باشد، جایز و بلکه مستحب و دارای پاداش است. | فقیهان، سجده برای غیر خداوند را هرچند اولیای الهی باشند، حرام می دانند. بهفتوای آنان، سجده در برابر مرقد معصومان و اولیای الهی اگر برای غیرخداوند باشد، حرام است؛ اما اگر برای شکر خداوند به جهت توفیق زیارت اولیای خدا باشد، جایز و بلکه مستحب و دارای پاداش است. | ||
==تعریف فقهی== | ==تعریف فقهی== | ||
سجده در | سجده در فقه، به معنای گذاشتن پیشانی بر زمین<ref>. تحریر الاحکام، ج1، ص253؛ معجم الفاظ الفقه، ص225؛ القاموس الفقهی، ص166-167، «السجود».</ref> و آنچه بر آن می روید، بهجز خوردنیها و پوشیدنیها، به قصد تعظیم خداوند است.<ref>. جواهر الکلام، ج10، ص123 - 124؛ کتاب الصلاة، کاظمی، ج2، ص152.</ref> | ||
==احکام سجده== | ==احکام سجده== | ||
به نظر فقیهان امامیه<ref>. الخلاف، ج 1، ص 355؛ تذکرة الفقهاء، ج 3، ص 188؛ الحدائق الناضره، ج 8، ص 276.</ref>و برخی از فقیهان اهل سنت،<ref>. المغنی، ج1، ص555؛ المجموع، ج3، ص422. </ref>در سجده، مکلف باید هفت عضو | به نظر فقیهان امامیه<ref>. الخلاف، ج 1، ص 355؛ تذکرة الفقهاء، ج 3، ص 188؛ الحدائق الناضره، ج 8، ص 276.</ref>و برخی از فقیهان اهل سنت،<ref>. المغنی، ج1، ص555؛ المجموع، ج3، ص422. </ref>در سجده، مکلف باید هفت عضو خود، یعنی پیشانی، دو کف دست، دو انگشت شصت پاها و دو زانوی خود را بر زمین بگذارد.<ref>. منتهی المطلب، ج 5، ص 142؛ </ref> | ||
به نظر فقیهان امامیه، نمازگزار هنگام سجده باید بر زمین همچون خاک، سنگ، ریگ، شن و مانند آنها یا آنچه از زمین می روید مانند علف، چوب، برگ درختان، بهجز خوردنیها و پوشیدنیها سجده کند. <ref>الخلاف، ج1، ص357؛ تذکرة الفقهاء، ج2، ص434 </ref> | |||
در مقابل فقیهان | در مقابل فقیهان اهلسنت، سجده بر غیر زمین، همچون لباس و عمامه و فرش را جایز میشمارند.<ref>. المجموع، ج3، ص423 ، 456؛ تحفة الفقهاء، ج1، ص135؛ المغنی، ج1، ص557. </ref> | ||
==سجده بر تربت امام حسین== | ==سجده بر تربت امام حسین== | ||
سجده بر تربت امام حسین(ع) مشروع و بلکه بهترین | بهفتوای فقیهان شیعه، سجده بر تربت امام حسین(ع) مشروع و بلکه تربت امام حسین بهترین سجدهگاه در میان مواضع سجده است<ref> الحدائق الناضره، ج7، ص260؛ مستند الشیعه، ج5، ص266؛ جواهر الکلام، ج8، ص437. . </ref> در روایتی، آمده است که امام صادق(ع) جز بر خاک کربلا سجده نمی کرد.<ref>وسائل الشیعه، ج5، ص366؛ بحار الانوار، ج82، ص158؛ جامع احادیث الشیعه، ج5، ص267. . </ref> نیز روایت شده است که آن حضرت هنگام نماز پارچهای را که در آن تربت امام حسین قرار داشت، پهن و بر آن سجده کرد و گفت: سجده بر تربت کربلا حجابهای هفتگانه را پاره می کند.<ref>سائل الشیعه، ج5، ص366؛ مکارم الاخلاق، ص302؛ بحار الانوار، ج82، ص153.</ref> در برابر، برخی از فقیهان اهل سنت از جمله پیروان [[ابن تیمیه|ابنتیمیه]] این عمل را بدعت و حرام دانستهاند.<ref>مناظرات فی العقائد والاحکام، ج2، ص111؛ الشیعه الفرقة الناجیه، ج1، ص357. . </ref> | ||
==سجده در مسجد الحرام== | ==سجده در مسجد الحرام== |