اربعین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[زیارت امام حسین(ع)]] در روز اربعین در منابع کهن راهنمای دعا و زیارت شیعیان سفارش شده است. حدیثی از [[امام حسن عسکری(ع)]] درباره این زیارت نقل شده و  و همچنین برای این روز زیارتنامه‌ای از [[امام صادق(ع)]] روایت شده است.

درباره وقایع تاریخی نخستین اربعین شهادت امام حسین(ع) یعنی روز بیستم صفر سال ۶۱ قمری، اختلاف‌نظرهایی وجود داشته است. بنابر گزارش‌هایی کاروان اسرای اهل بیت(ع) که بعد از خروج از دمشق و در راه [[مدینه]]، دوباره از کربلا گذشتند و در نخستین اربعین به کربلا رسیدند و سر امام حسین(ع) و سایر شهدا را نیز همراه پیکر آنان به خاک سپردند و همین نخستین زیارت اهل بیت امام حسین از قبر او بود که منشاء و مبنای بزرگداشت روز اربعین شد. این گزارش مورد تردید پاره‌ای از علما و پژوهشگران قرار گرفته است. بنابر گزارشی دیگر در این روز [[جابر بن عبدالله انصاری]] که به قصد زیارت قبر شهدای عاشورا مدینه را ترک کرده بود در نخستین اربعین به کربلا رسید و شهدا را زیارت کرد.  

همچنین این روز یعنی روز ۲۰ صفر سال ۶۱، روز بازگشت کاروان اهل بیت از شام به مدینه دانسته شده است. از جمله شیخ مفید و شیخ طوسی به «رجوع» کاروان اهل بیت به مدینه در این روز اشاره کرده اند. <ref>مسار الشیعه فی مختصر تواریخ، ص ۴۶</ref> با توجه به اینکه رسیدن کاروان کربلا به مدینه در عرض چهل روز از واقعه عاشورا ممکن نبوده است این احتمال مطرح شده که مقصود از این عبارت (رجوع) آغاز سفر بازگشت از شام بوده باشد و نه رسیدن کاروان به مدینه.<ref>کوثر اربعین در اندیشه و آثار آیت الله جوادی آملی، ص ۱۱۳</ref>

گزارش دیگری که نزد شیعیان مشهور است، حاکی از آن است که در روز بیستم صفر سال ۶۱ یعنی چهل روز بعد از شهادت امام حسین(ع)، کاروان اسرای اهل بیت که از شام به سوی مدینه می‌رفت، به کربلا رسید و قبر امام حسین(ع) را زیارت کرد.  

سید ابن طاووس که در کتاب ملهوف ماجرای بازگشت اسرا به کربلا در اربعین را نقل کرده است، در کتاب دیگرش با عنوان الاقبال بالاعمال الحسنه،  بازگشت اسرا به عراق در مدت چهل روز را بعید دانسته است.<ref>الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص ۳۷۰</ref>برخی دیگر از جمله علامه مجلسی<ref>بحار الانوار، ج۹۸، ص ۳۳۴-۳۳۶</ref>، شیخ عباس قمی<ref>منتهی الآمال، ص ۱۰۱۳-۱۰۱۵</ref>، محمد ابراهیم آیتی<ref>بررسی تاریخ عاشورا، ص ۱۳۹-۱۴۱</ref> و مرتضی مطهری<ref>مجموعه آثار، ج ۱۷، ص ۵۷۶</ref> در صحت چنین گزارشی تردید کرده‌اند. این نویسندگان یا اصل بازگشت کاروان و زیارت اهل بیت از قبر امام را انکار کرده اند یا زمان آن را زمانی غیر از اربعین سال نخست شهادت امام حسین دانسته اند.  

مهم‌ترین نقدها به گزارش بازگشت کاروان اهل بیت به کربلا را، محدث نوری در کتاب [[لولو و مرجان]] مطرح کرده است. در برخی پژوهش‌های جدید‌تر نیز بازگشت اسرا به کربلا در روز اربعین ناممکن دانسته شده‌ است.<ref>تحقیقی درباره اربعین حسینی، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۶</ref>مهم‌ترین انتقادی که درباره بازگشت کاروان اهل بیت به کربلا در نخستین اربعین مطرح شده است، ناممکن بودن پیمودن مسیر کوفه تا شام و بازگشت به کربلا در مدت ۴۰ روز است. سکوت منابع معتبر تاریخی از دیگر دلایل تضعیف گزارش بازگشت کاروان اسرای کربلا از شام به کربلا در اربعین دانسته شده است.<ref>تاملی در نهضت عاشورا، ص ۲۱۶؛تصحیح و منبع‌شناسی کتاب الملهوف، ص ۲۶۵</ref>   

مشهور بین شیعیان<ref>علامه مجلسی به این شهرت اشاره کرده است، بحار الانوار ج۹۸، ص ۳۳۴</ref> و نیز تصریح برخی از علمای شیعه مانند شیخ طوسی(م.۴۶۹ق.)<ref name=":0">مصباح المتهجد، ج۲، ص ۷۸۷</ref> بر مستحب بودن زیارت اربعین است. برای اثبات مستحب بودن زیارت اربعین به دلایلی مختلف استناد شده است، از جمله روایت امام حسن عسکری(ع). این روایت از دیدگاه فقهی، به دلیل مرسل بودن، ضعیف است اما گاه در رفع ضعف آن به شواهدی مانند شهرت روایت یا قاعده تسماح در ادله سنن استناد شده است.<ref>در این باره نک:زیارت اربعین از دیدگاه فقه، ص ۱۰ و ۱۱ </ref>

شیخ حر عاملی(م۱۱۰۴ق.) در وسائل الشیعه با استناد به روایت امام حسن عسکری(ع) و نیز زیارتنامه منقول از امام صادق(ع)، رای به استحباب موکد زیارت اربعین داده است. <ref>وسائل الشیعه، ج۱۴، ص ۴۷۸</ref> {{یادداشت| شیخ حر عاملی عنوان باب را چنین گذاشته است: باب تاکد استحباب زیارة الحسین علیه السلام یوم الاربعین من مقتله و هو یوم العشرین من الصفر}} در برابر برخی مانند علامه مجلسی(م.۱۱۱۰ق.) روایات موجود را برای اثبات استحباب زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین کافی ندانسته اند. <ref>از جمله علامه مجلسی در بحارالانوار، ۹۸، ص ۳۳۴</ref> {{یادداشت| علامه مجلسی در این باره می‌نویسد: اعلم انه لیس فی الاخبار ما العلة فی استحباب زیارته صلوات الله علیه فی هذا الیوم}}

در پژوهش‌ها و آرای فقهی معاصر بر استحباب زیارت اربعین بر پایه تعظیم شعائر استدلال شده است.