میقات: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی فقیهان به پنج ([[شجره]]، [[جحفه]]، [[عقیق]]، [[یلملم]] و [[قرن المنازل]])<ref>المبسوط فی فقه الامامیة، ج1، ص312؛ المراسم العلویة فی الاحکام النبویة، ص106؛ الوسیلة الی نیل الفضیلة، ص160.</ref> و برخی  به شش مکان<ref>ارشاد الاذهان، ج1، ص315؛ قواعد الاحکام، ج1، ص416؛ شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، ج1، ص177؛ المعة الدمشقیة فی فقه الامامیة، ص57.</ref> به عنوان میقات اشاره کرده‌اند. البته شیخ طوسی<ref>الجمل و العقود فی العبادات، ص132.</ref>  به هفت، شهید اول<ref>الدروس الشرعیة فی فقه الامامیة، ج1، ص340.</ref> به ده و حتی برخی به یازده<ref>جواهر الکلام، ج18، ص103.</ref> مکان اشاره کرده‌اند. ریشه این اقوال، [[روایات]] مختلف این باب است.<ref>وسایل‌الشیعة، ج8، ص222.</ref>

برخی از میقات‌هایی که غیر از مواقیت پنج‌گانه، به آنها اشاره شده است چنین‌اند:‌ [[جعرانه|جِعْرانه]]<ref>وسایل‌الشیعة، ج10، ص238.</ref>، [[تنعیم]]<ref>وسایل‌الشیعة، ج8، ص214.</ref> ، [[حدیبیه]]<ref>وسایل‌الشیعة، ج8، ص247.</ref>، [[فخ]] برای کودکان،<ref>وسایل‌الشیعة، ج8، ص243.</ref> [[مکه]] برای حج<ref>وسایل‌الشیعة، ج8، ص246.</ref> ، [[محاذات]]<ref>وسایل‌الشیعة، ج8، ص230.</ref>، [[ادنی‌الحل]] برای [[عمره مفرده]] پس از [[حج قران]] و [[حج افراد|افراد]].<ref>وسایل‌الشیعة، ج8، ص247.</ref>

==حکم آشنایی با میقات==

نخستین عمل در حج و عمره، [[احرام]] است. اجماع است که احرام باید در مکان‌هایی که شارع مقدس مشخص کرده، انجام پذیرد. فقهای امامیه معتقدند احرام فقط در میقات منعقد می‌شود؛ مگر در حالات خاصی مثل نذر کردن که می‌توان پیش از میقات، احرام بست. <ref>المعتبر، ج2، ص805؛ مجمع الفائدة و البرهان فی شرح ارشاد الاذهان، ج6، ص168؛ جواهر الکلام، ج18، ص122.</ref> بسیاری از [[فقها]] آشنایی با مواقیت را واجب دانسته‌اند.

«شیخ طوسی»<ref>النهایة فی مجرد الفقه والفتاوی، ص209.</ref> ، «ابن ادریس»<ref>السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، ج1، ص526.</ref>، «علامه»<ref>منتهی المطالب، ج2، ص665.</ref>، «مقدس اردبیلی»<ref>مجمع الفائدة و البرهان فی شرح ارشاد الأذهان، ج6، ص179.</ref>، «صاحب جواهر»<ref>جواهرالکلام، ج۱۸، ص۱۰۷.</ref> و دیگر فقها<ref>الموسوعة الفقهیة، مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، ج6، ص495.</ref> به وجوب شناخت مواقیت تصریح فرموده‌اند.

وجوب شناخت مواقیت، عقلی و شرعی طریقی است.