قربانی (فتاوای مراجع): تفاوت میان نسخه‌ها
←دیگر موضوعات
| خط ۲۷۴: | خط ۲۷۴: | ||
{{فتاوی حج | {{فتاوی حج | ||
| مساله = ۱۰۴۰ | | مساله = ۱۰۴۰ | ||
| {{توضیح مساله|۱۰۴۰| | | احتياط آن است که ذبيحه را سه قسمت کنند، يک قسمت را هديه بدهند و يک قسمت را صدقه بدهند و قدري هم از ذبيحه بخورند و صدقه را به مؤمنين بدهند ولکن هيچ‌يک از اين احتياط‌ها واجب نيست{{توضیح مساله|۱۰۴۰| | ||
* آية الله بهجت: احوط آنست که قدري از ذبيحه بخورند و قدري هديه دهند و قدري صدقه دهند و لازم نيست بنا بر اظهر که مقدار هر يک از هديه و صدقه ثلث ذبيحه باشد و نيز در خصوص سهم صدقه احوط آن است که بر مؤمنين بوده باشد و اگر به اختيار خود به غير مؤمن بدهد احوط ضمان اوست يعني قيمت قدري از آن را به عنوان صدقه به فقير مي‌دهد و همين احتياط در سهم هديه به مثل اتلاف و بيع جاريست و عمل به احتياط به مثل توسيط فقير يا استيکال او ممکن است، و در صورت عدم امکان، اين تکليف ساقط است. | |||
* آية الله تبريزى، آية الله خويي: اين احتياط واجب است ولي نسبت به صدقه انسان مي‌تواند از فقير مؤمن و نسبت به هديه از مؤمن ديگري ولو از شهر خودش وکالت در قبول و اعراض بگيرد و بعد از ذبح از طرف آنها قبول و قبض کرده و بعد اعراض نمايد و در صورتي که در منا متمکن از تقسيم نيست اخذ وکالت مزبور لازم است و اگر اين عمل را با فرض تمکن انجام ندهد بنا بر احتياط واجب ضامن است. | |||
* آية الله زنجاني: ولي واجب است حداقل ثلث قرباني را به فقيري که در حرم حضور دارد ـ هرچند زائر باشد ـ صدقه بدهد و براي اين کار کافي است از فقير وکالت بگيرد و از طرف فقير، سهم او را تحويل بگيرد. | |||
* آية الله سبحاني: به احتياط واجب قسمت فقرا به آنها داده شود و چون عمل به اين قسمت در شرايط فعلي امکان‌پذير نيست مي‌تواند از فقيري در شهر خود يا نقطه ديگر وکالت بگيرد که در غياب او به وي تمليک کند و سپس آن را رها کند و اگر اين کار را هم نتواند انجام دهد اذن فقير ساقط است. | |||
* آية الله سيستاني: در دو قسم اول با متن موافق هستند و اما در قسم سوم مي‌فرمايند: بنا بر احتياط واجب آن را به فقراي مسلمانان صدقه دهد. و اگر صدقه دادن ممکن نباشد يا موجب مشقت و زحمت زيادي شود وجوب آن ساقط مي‌شود و رساندن آن به خود فقير لازم نيست بلکه کفايت مي‌کند به وکيل او داده شود اگرچه وکيل خود قرباني‌کننده باشد آن‌گاه وکيل بر حسب اجازه موکل در آن تصرف مي‌کند به هديه دادن يا فروش يا اعراض از آن و يا غير اينها. | |||
* آية الله صافي، آية الله گلپايگاني: احتياط واجب آن است که قدري از قرباني را خودش بخورد و قدري را هديه دهد و مقداري را به فقير مؤمن صدقه بدهد، و احتياط آن است که هديه را هم به مؤمن بدهد و اينکه هر يک از صدقه و هديه کمتر از ثلث قرباني نباشد و در هديه فقر شرط نيست. | |||
* آية الله مکارم: تقسيم ذبيحه برای کسی که متمکن است به سه قسمت واجب است ولی وکالت گرفتن از فقیر لازم نیست.}} و اگر صدقه را به فقراي کفار بدهد يا آنکه تمام ذبيحه را به آنها بدهد اشکال ندارد و ضامن حصه فقراء نيست{{توضیح مساله|۱۰۳۹| | |||
* آية الله سيستاني: بلکه به احتياط واجب ضامن حصّه فقرا است مگر اينکه قرباني ارزش مالي خود را به دليل فراواني بيش از حد از دست بدهد.}} ليکن احتياط؛ خصوصاً در خوردنِ قدري از ذبيحه، خيلي مطلوب است. | |||
| {{ارجاع مساله|۱۰۴۰}} | | {{ارجاع مساله|۱۰۴۰}} | ||
| خط ۲۸۱: | خط ۲۸۸: | ||
{{فتاوی حج | {{فتاوی حج | ||
| مساله = ۱۰۴۱ | | مساله = ۱۰۴۱ | ||
| {{توضیح مساله|۱۰۴۱| | | جايز است که ذبح را کسي ديگر به نيابت انجام دهد و نيت را نايب کند و احتياطاً خود شخص هم نيت کند. {{توضیح مساله|۱۰۴۱| | ||
* آية الله تبريزى، آية الله خويي: بايد نيت از صاحب قرباني تا هنگام کشتن مستمر باشد و کشنده لازم نيست نيت کند هرچند احوط و اولي نيت نمودن اوست. | |||
* آية الله زنجاني: در ذبح قرباني و کفارات، مباشرت، معتبر نيست، پس حاجي مي‌تواند از کسي بخواهد يا به او اجازه دهد برايش ذبح کند، بلکه مي‌تواند ديگري را در اين کار، نايب خود قرار دهد و در صورت اول ـ که متعارف موارد است ـ هنگام ذبح بايد خود حاجي، قصد داشته باشد که «براي حج تمتع قرباني مي‌کنم قربة الي الله» و کافي است اين قصد به طور اجمال در ذهن او باشد و لازم نيست ذابح، قصد قربت يا نيت انجام قرباني براي حج داشته باشد؛ بلکه همين که حيوان او را ذبح مي‌کند کافي است، هرچند اصلاً کسي را نيت نکرده باشد و چون کار ذابح، نيابت نيست، بدون ترديد، ايمان در او معتبر نمي‌باشد و حکمي که در متن مناسک آمده است مربوط به صورت دوم يعني صورت نيابت است که به ندرت پيش مي‌آيد. | |||
* آية الله سبحاني: هرگاه انسان ديگري را براي قرباني نايب بگيرد، در اين صورت خود شخص فقط قصد قربت کند ولي نايب بايد عمل را آگاهانه و با تعيين نوع عمل (اينکه قرباني براي حج تمتع است و اينکه براي خود است يا نيابتا و فردي که حج را براي او انجام مي‌دهد و يا نايب در ذبح است) انجام دهد، اما هرگاه فقط ذبح را به ديگري واگذار مي‌کند، در اين صورت اعمال مربوط به نيت (آگاهانه بودن- تعيين نوع عمل- کار براي خدا انجام شود) مربوط به خود اوست. پس در شق اول حج‌گزار فقط قصد قربت کند و بقيه بر عهده نايب است و در شق دوم فقط ذبح به ديگري واگذار مي‌شود و اعمال مربوط به نيت بر عهده حج‌گزار است، بنابراين آنچه امروز بيشتر مرسوم است که نايب بدون واسطه و يا با اذن در توکيل به غير، به قربانگاه مي‌رود و پس از صورت برداري از اسامي افراد مختلف به ترتيب نام يک يک افراد را در نظر مي‌آورد و قصد مي‌کند آنچه بر ذمه فلاني است، انجام مي‌دهم خواه حجة الاسلام يا نيابتي يا مستحبي باشد، کافي است و ذبح کلي از طرف موکلين کافي نيست و بايد به هنگام ذبح تک تک افراد را مشخص کند. | |||
* آية الله صافي: و احوط آن است که علاوه بر نايب خودش هم اگر در وقت ذبح حاضر باشد نيت کند و اگر حاضر نيست موقعي که نايب يا وکيلي را که از طرف او براي ذبح نايب مي‌گيرد مي‌فرستد نيت کند و نيت را تا وقت ذبح مستمر بدارد. | |||
* آية الله گلپايگاني: علاوه بر خودش ذابح نيز بايد نيت کند. | |||
* آية الله مکارم: نيت را حاجي مي‌کند.}} | |||
| {{ارجاع مساله|۱۰۴۱}} | | {{ارجاع مساله|۱۰۴۱}} | ||
| خط ۲۸۸: | خط ۳۰۰: | ||
{{فتاوی حج | {{فتاوی حج | ||
| مساله = ۱۰۴۲ | | مساله = ۱۰۴۲ | ||
| {{توضیح مساله|۱۰۴۲| | | احتياط واجب آن است که ذابح مؤمن باشد{{توضیح مساله|۱۰۴۲| | ||
* آية الله بهجت: ايمان شرط نيست ولي شرايط ديگر را بايد دارا باشد. | |||
* آيات عظام تبريزي، خويي، زنجاني، سبحاني، سيستاني، صافي، گلپايگاني: اگر مسلمان باشد کفايت مي‌کند و شيعه بودن ذابح لزومي ندارد. | |||
* آية الله خامنه‌اي: بنا بر احتياط واجب ذبح‌کننده بايد شيعه اثني عشري باشد اما اگر نيت را خودش انجام دهد و فقط براي اجراي آن نايب بگيرد در اين صورت بعيد نيست که شيعه بودن ذبح‌کننده شرط نباشد. | |||
* آية الله فاضل، آية الله نوري: در صورتي که ذابح را در انجام قرباني نايب کرده باشد و اما اگر از او خصوص ذبح را خواسته باشد لازم نيست مؤمن باشد و خودش بايد قصد قرباني و قربت را انجام دهد. | |||
* آية الله مکارم: تمام مسلمانان که ذبيحه آنان پاک و حلال است مي‌توانند ذبح کنند.}} بلکه خالي از قوت نيست و همين طور در ذبح کفارات. | |||
| {{ارجاع مساله|۱۰۴۲}} | | {{ارجاع مساله|۱۰۴۲}} | ||
| خط ۲۹۵: | خط ۳۱۱: | ||
{{فتاوی حج | {{فتاوی حج | ||
| مساله = ۱۰۴۳ | | مساله = ۱۰۴۳ | ||
| {{توضیح مساله|۱۰۴۳| | | در صورتي که قرباني به دست غير مؤمن انجام گيرد، کفايت نمي‌کند و بايد دو مرتبه قرباني کند، هرچند در وقت قرباني متوجه نشود که ذابح مؤمن نيست يا جاهل به مسئله باشد.{{توضیح مساله|۱۰۴۳| | ||
* نظر آيات عظام از مسئله قبل معلوم مي‌شود.}} | |||
| {{ارجاع مساله|۱۰۴۳}} | | {{ارجاع مساله|۱۰۴۳}} | ||
| خط ۳۰۲: | خط ۳۱۸: | ||
{{فتاوی حج | {{فتاوی حج | ||
| مساله = ۱۰۴۴ | | مساله = ۱۰۴۴ | ||
| | | ذبح هم از عبادات است و در آن نيت خالص و قصد اطاعت خداوند لازم است. | ||
}}{{سخ}} | }}{{سخ}} | ||
{{فتاوی حج | {{فتاوی حج | ||
| مساله = ۱۰۴۵ | | مساله = ۱۰۴۵ | ||
| {{توضیح مساله|۱۰۴۵| | | احتياط آن است که اگر احتمال نقص يا مرض در گوسفند بدهند، آن را معاينه کنند، اگرچه اقوي در احتمال آنکه عيبي حادث شده باشد، مثل آنکه احتمال بدهد گوش يا دمش را بريده‌اند يا آن را خصي کرده‌اند، عدم لزوم معاينه است و احتياط در عيب‌هايي که محتمل است از حال تولد داشته و مادرزاد بوده، ترک نشود.{{توضیح مساله|۱۰۴۵| | ||
* آية الله تبريزى: در موارد احتمال نقص و مرض مطلقاً فحص لازم نيست. | |||
* آية الله خويي: فحص لازم نيست. | |||
* آية الله زنجاني: اگر احتمال عقلايي عيب يا مرض مادرزادي، داده شود فحص، واجب است. | |||
* آية الله سيستاني: فحص مطلقاً لازم نيست، گرچه احتياط مستحب آن است که فحص کند مخصوصاً اگر احتمال نقص از هنگام ولادت در ميان باشد. | |||
* آية الله مکارم: و بعيد نيست قول فروشنده در مورد سن حيوان و يا اخته نبودن يا ساير عيوب پنهاني که خريدار نمي‌داند مقبول باشد.}} | |||
| {{ارجاع مساله|۱۰۴۵}} | | {{ارجاع مساله|۱۰۴۵}} | ||
| خط ۳۱۶: | خط ۳۳۳: | ||
{{فتاوی حج | {{فتاوی حج | ||
| مساله = ۱۰۴۶ | | مساله = ۱۰۴۶ | ||
| {{توضیح مساله|۱۰۴۶| | | اگر بعد از ذبح کردن، احتمال داد ناقص بودن يا نداشتن ساير شرايط را، اعتنا نکند.{{توضیح مساله|۱۰۴۶| | ||
* آيات عظام تبريزی، خويي، زنجاني، فاضل: در صورتي که احتمال بدهد که در حال ذبح احراز شرايط کرده بوده. | |||
* آية الله سبحاني: به شرطي که هنگام ذبح آن را وارسي کرده باشد. | |||
* آية الله سيستاني: و همچنين اگر شک در اين باشد که محل ذبح منا بوده يا جاي ديگر.}} | |||
| {{ارجاع مساله|۱۰۴۶}} | | {{ارجاع مساله|۱۰۴۶}} | ||
| خط ۳۳۷: | خط ۳۴۲: | ||
{{فتاوی حج | {{فتاوی حج | ||
| مساله = ۱۰۴۷ | | مساله = ۱۰۴۷ | ||
| {{توضیح مساله|۱۰۴۷| | | اگر به کسي نيابت داد براي خريداري کردن و ذبح، و نايب انجام داد، و بعد از آن شخص محرم احتمال داد که نايب به شرايط عمل نکرده باشد، به اين احتمال اعتنا نکند و ذبح کافي است.{{توضیح مساله|۱۰۴۷| | ||
}}{{سخ}} | }}{{سخ}} | ||
{{فتاوی حج | {{فتاوی حج | ||
| مساله = ۱۰۴۸ | | مساله = ۱۰۴۸ | ||
| {{توضیح مساله|۱۰۴۸| | | اگر کسي را نايب کرد براي خريداري و ذبح، بايد علم پيدا کند يا اطمينان{{توضیح مساله|۱۰۴۸| | ||
* آية الله بهجت: احتياطاً اطمينان لازم است. | |||
* آية الله تبريزى، آية الله خويي: اگر نايب ثقه باشد و خبر دهد از ذبح کافي است. | |||
* آية الله زنجاني: يا حجت شرعيه ديگري مانند شهادت دو عادل يا اخبار کسي که گفته او در اين مورد | |||
* براي حاجي يا متعارف مردم، اطمينان آور است وجود داشته باشد. بلکه اگر نايب ثقه باشد و خبر از ذبح دهد کافي است. | |||
* آية الله سبحاني: چناچه وکيل يا نايب در ذبح مورد وثوق بود وگفت که حيوان را خريداري کرده و ذبح نموده، کفايت مي‌کند. | |||
* آية الله صافي، آية الله گلپايگاني: اگر بگويد قرباني کرده‌ام، در صورتي که متهم به کذب نباشد، مي‌توان سخن او را پذيرفت.}} به اينکه عمل کرده است و گمان کفايت نمي‌کند. | |||
| {{ارجاع مساله|۱۰۴۸}} | | {{ارجاع مساله|۱۰۴۸}} | ||
| خط ۳۵۲: | خط ۳۵۹: | ||
{{فتاوی حج | {{فتاوی حج | ||
| مساله = ۱۰۴۹ | | مساله = ۱۰۴۹ | ||
| | |اگر نايب عمداً بر خلاف دستور شرع، در اوصاف ذبيحه يا در کشتن آن، عمل کرد ضامن است و بايد غرامت آن را بدهد و بايد دو مرتبه ذبح کنند.}} | ||
}} | |||
{{سخ}} | {{سخ}} | ||
{{فتاوی حج | {{فتاوی حج | ||
| مساله = ۱۰۵۰ | | مساله = ۱۰۵۰ | ||
| {{توضیح مساله|۱۰۵۰| | | اگر نايب از روي اشتباه يا جهل، بر خلاف دستور عمل کند،{{توضیح مساله|۱۰۵۰| | ||
* آية الله صافي: اين فرع مجمل است و تفصيلي دارد. | |||
* آية الله گلپايگاني: متعرض اين فرع نشده‌اند.}} اگر براي عمل اجرت گرفته است ضامن است والاّ معلوم نيست ضامن باشد{{توضیح مساله|۱۰۵۰| | |||
* آية الله بهجت: اگر خلاف موجب عدم اجزاء شود در هر صورت ضامن است و اعاده لازم است. | |||
* آية الله تبريزى، آية الله خويي: مطلقاً مورد ضمان است. | |||
* آية الله زنجاني: در هر دو صورت ضامن است، مگر شرط عدم ضمان کرده باشد ـ ولو ارتکازاً ـ. | |||
* آية الله سبحاني: چون اتلاف صورت گرفته ضامن است چه براي اين کار اجرت گرفته باشد يا اينکه تبرعا انجام داده باشد ولي بهتر است در مورد تبرع رعايت انصاف شده و مصالحه گردد ولي در هر صورت بايد | |||
* ذبح اعاده شود. | |||
* آية الله سيستاني: در هر دو صورت ضامن است. | |||
* آية الله فاضل: و نيز اگر تلف مستند به ذابح باشد بنا بر احتياط ضامن است اگرچه عمل را تبرعاً انجام | |||
* داده باشد. | |||
* آية الله مکارم: اگر مقصر بوده ضامن است.}} | |||
| {{ارجاع مساله|۱۰۵۰}} | | {{ارجاع مساله|۱۰۵۰}} | ||