سعی (فتاوای مراجع): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
[[رده:مقالههای در حال ویرایش]] | [[رده:مقالههای در حال ویرایش]] | ||
{{فتاوی حج | مساله = ۸۲۵ | واجب است بعد از به جا آوردن نماز طواف، سعي کند بين صفا و مروه، که دو کوه معروفاند.{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۲۶ | مراد از «سعي» آن است که از کوه صفا برود به مروه و از مروه برگردد به صفا.{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۲۷ | واجب است سعي بين صفا و مروه هفت مرتبه باشد که به هر مرتبه شوط گويند؛ به اين معنا که از صفا به مروه رفتن يک شوط است و از مروه به صفا برگشتن نيز يک شوط است.{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۲۸ | واجب است اول از صفا شروع کند و بايد در دور هفتم به مروه ختم شود، و اگر از مروه شروع کند، هر وقت فهميد بايد اعاده کند و اگر در بين سعي بفهمد بايد از سر بگيرد و از صفا شروع کند.{{توضیح مساله|۸۲۸|آيه الله مکارم: اگر آن دور را که از مروه شروع کرده ناديده بگيرد و بقيه را تکميل کند، بعيد نيست کفايت کند.}} | {{فتاوی حج | مساله = ۸۲۵ | واجب است بعد از به جا آوردن نماز طواف، سعي کند بين صفا و مروه، که دو کوه معروفاند.}}{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۲۶ | مراد از «سعي» آن است که از کوه صفا برود به مروه و از مروه برگردد به صفا.}}{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۲۷ | واجب است سعي بين صفا و مروه هفت مرتبه باشد که به هر مرتبه شوط گويند؛ به اين معنا که از صفا به مروه رفتن يک شوط است و از مروه به صفا برگشتن نيز يک شوط است.}}{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۲۸ | واجب است اول از صفا شروع کند و بايد در دور هفتم به مروه ختم شود، و اگر از مروه شروع کند، هر وقت فهميد بايد اعاده کند و اگر در بين سعي بفهمد بايد از سر بگيرد و از صفا شروع کند.{{توضیح مساله|۸۲۸|آيه الله مکارم: اگر آن دور را که از مروه شروع کرده ناديده بگيرد و بقيه را تکميل کند، بعيد نيست کفايت کند.}} | ||
| {{ارجاع مساله|۸۲۸}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۲۹ | احتياط آن است{{توضیح مساله|۸۲۹|آيه الله بهجت: واجب است که ابتدا کند از جزء اول صفا به آنکه پاشنه پا را بچسباند، در غير سوار و محمول، به جزء اول مسافت. | | {{ارجاع مساله|۸۲۸}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۲۹ | احتياط آن است{{توضیح مساله|۸۲۹|آيه الله بهجت: واجب است که ابتدا کند از جزء اول صفا به آنکه پاشنه پا را بچسباند، در غير سوار و محمول، به جزء اول مسافت. | ||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| {{ارجاع مساله|۸۳۰}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۳۱ | طهارت از حدث و خبث و ستر عورت در سعي معتبر نيست، گرچه احوط مراعات طهارت از حدث است.{{توضیح مساله|۸۳۱|آيه الله مکارم: ستر عورت بنا بر احتياط واجب معتبر است.}} | | {{ارجاع مساله|۸۳۰}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۳۱ | طهارت از حدث و خبث و ستر عورت در سعي معتبر نيست، گرچه احوط مراعات طهارت از حدث است.{{توضیح مساله|۸۳۱|آيه الله مکارم: ستر عورت بنا بر احتياط واجب معتبر است.}} | ||
| {{ارجاع مساله|۸۳۱}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۳۲ | واجب است سعي را بعد از طواف و نماز آن به جا آورد و اگر عمداً پيش از آنها به جا آورد بايد بعد از طواف و نماز، آن را اعاده کند.{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۳۳ | اگر از روي فراموشي مقدم بدارد سعي را بر طواف، اقوي آن است که آن را اعاده کند{{توضیح مساله|۸۳۳|آيات عظام بهجت، صافي، مکارم، گلپايگاني: بنا بر احتياط واجب. | | {{ارجاع مساله|۸۳۱}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۳۲ | واجب است سعي را بعد از طواف و نماز آن به جا آورد و اگر عمداً پيش از آنها به جا آورد بايد بعد از طواف و نماز، آن را اعاده کند.}}{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۳۳ | اگر از روي فراموشي مقدم بدارد سعي را بر طواف، اقوي آن است که آن را اعاده کند{{توضیح مساله|۸۳۳|آيات عظام بهجت، صافي، مکارم، گلپايگاني: بنا بر احتياط واجب. | ||
آيه الله خويي، آيه الله تبريزى: اگر مقدم داشتن سعي از جهت فراموشي طواف بوده باشد، باز احوط اين است که سعي را پس از طواف اعاده نمايد. | آيه الله خويي، آيه الله تبريزى: اگر مقدم داشتن سعي از جهت فراموشي طواف بوده باشد، باز احوط اين است که سعي را پس از طواف اعاده نمايد. | ||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
آيه الله زنجاني، آيه الله سيستانی: هرچند رفع خستگي، طولاني شود، ولي بايد پس از رفع خستگي، بلافاصله سعي را ادامه دهد.}} | آيه الله زنجاني، آيه الله سيستانی: هرچند رفع خستگي، طولاني شود، ولي بايد پس از رفع خستگي، بلافاصله سعي را ادامه دهد.}} | ||
| {{ارجاع مساله|۸۳۸}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۳۹ | جايز است تأخير سعي از طواف و نماز آن، براي رفع خستگي يا تخفيف گرمي هوا و جايز است بدون عذر تأخير بيندازد تا شب، گرچه احتياط در تأخير نينداختن است.{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۰ | جايز نيست تأخير انداختن تا فردا بدون عذر؛ از قبيل مرض.{{توضیح مساله|۸۴۰|آيه الله تبريزى، آيه الله سیستانی: و اگر تأخير عمدي و بدون عذر بوده احتياطا بايد طواف و نماز آن را اعاده کند. | | {{ارجاع مساله|۸۳۸}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۳۹ | جايز است تأخير سعي از طواف و نماز آن، براي رفع خستگي يا تخفيف گرمي هوا و جايز است بدون عذر تأخير بيندازد تا شب، گرچه احتياط در تأخير نينداختن است.}}{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۰ | جايز نيست تأخير انداختن تا فردا بدون عذر؛ از قبيل مرض.{{توضیح مساله|۸۴۰|آيه الله تبريزى، آيه الله سیستانی: و اگر تأخير عمدي و بدون عذر بوده احتياطا بايد طواف و نماز آن را اعاده کند. | ||
آيه الله خويي: اگر تأخير انداخت طواف و نماز را اعاده نمايد. | آيه الله خويي: اگر تأخير انداخت طواف و نماز را اعاده نمايد. | ||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
| {{ارجاع مساله|۸۴۰}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۱ | سعي از عبادات است و بايد آن را با نيت خالص براي فرمان خداي تعالي بياورد.{{توضیح مساله|۸۴۱|آيه الله زنجاني، آيه الله سيستاني: به ذيل مسئله ۵۴۰ مراجعه شود.}} | | {{ارجاع مساله|۸۴۰}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۱ | سعي از عبادات است و بايد آن را با نيت خالص براي فرمان خداي تعالي بياورد.{{توضیح مساله|۸۴۱|آيه الله زنجاني، آيه الله سيستاني: به ذيل مسئله ۵۴۰ مراجعه شود.}} | ||
| {{ارجاع مساله|۸۴۱}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۲ | سعي مثل طواف رکن است و حکم ترک آن از روي عمد يا سهو چنان است که در طواف گذشت.{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۳ | زياد کردن در سعي بر هفت مرتبه از روي عمد موجب باطل شدن آن است به تفصيلي که در طواف گذشت.{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۴ | اگر از روي فراموشي زياد کند بر سعي؛ چه کمتر از يک مرتبه يا بيشتر، سعي او صحيح است و بهتر آن است که زايد را رها کند، گرچه بعيد نيست که بتواند آن را به هفت مرتبه برساند.{{توضیح مساله|۸۴۴|آيات عظام بهجت، تبريزی، خويي، سبحاني: اگر زيادي يک شوط باشد مستحب است آن را به | | {{ارجاع مساله|۸۴۱}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۲ | سعي مثل طواف رکن است و حکم ترک آن از روي عمد يا سهو چنان است که در طواف گذشت.{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۳ | زياد کردن در سعي بر هفت مرتبه از روي عمد موجب باطل شدن آن است به تفصيلي که در طواف گذشت.}}{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۴ | اگر از روي فراموشي زياد کند بر سعي؛ چه کمتر از يک مرتبه يا بيشتر، سعي او صحيح است و بهتر آن است که زايد را رها کند، گرچه بعيد نيست که بتواند آن را به هفت مرتبه برساند.{{توضیح مساله|۸۴۴|آيات عظام بهجت، تبريزی، خويي، سبحاني: اگر زيادي يک شوط باشد مستحب است آن را به | ||
هفت برساند. | هفت برساند. | ||
خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
آيه الله فاضل: اگر کمتر از يک مرتبه سعي کرد و بقيه را فراموش کرد که انجام دهد، احتياط واجب آن است که سعي را از سر بگيرد و همين طور است اگر کمتر از چهار مرتبه را انجام داده باشد و بقيه را فراموش کرده باشد.}} | آيه الله فاضل: اگر کمتر از يک مرتبه سعي کرد و بقيه را فراموش کرد که انجام دهد، احتياط واجب آن است که سعي را از سر بگيرد و همين طور است اگر کمتر از چهار مرتبه را انجام داده باشد و بقيه را فراموش کرده باشد.}} | ||
| {{ارجاع مساله|۸۴۶}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۷ | با تمام کردن سعي، حلال نميشود بر او آنچه حرام شده بود به واسطه احرام.{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۸ | اگر فراموش کرد بعض سعي را در عمره تمتع، پس به گمان اينکه اعمال عمره تمام شده، از احرام خارج شد و بعد از آن نزديکي با زنان کرد، واجب است برگردد و سعي را تمام کند و احتياط واجب آن است که يک گاو براي کفاره ذبح کند.{{توضیح مساله|۸۴۸|آيه الله بهجت: کفاره جماع واجب است و در ناخن گرفتن احتياط واجب. | | {{ارجاع مساله|۸۴۶}} }} {{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۷ | با تمام کردن سعي، حلال نميشود بر او آنچه حرام شده بود به واسطه احرام.}}{{سخ}} {{فتاوی حج | مساله = ۸۴۸ | اگر فراموش کرد بعض سعي را در عمره تمتع، پس به گمان اينکه اعمال عمره تمام شده، از احرام خارج شد و بعد از آن نزديکي با زنان کرد، واجب است برگردد و سعي را تمام کند و احتياط واجب آن است که يک گاو براي کفاره ذبح کند.{{توضیح مساله|۸۴۸|آيه الله بهجت: کفاره جماع واجب است و در ناخن گرفتن احتياط واجب. | ||
آيه الله تبريزى، آيه الله سيستاني: و به اعتقاد اينکه از سعي فارغ شده مُحل شود، در اين صورت احوط اين است که يک گاو کفاره بدهد و لازم است سعي را به نحوي که گفته شد تمام نمايد. | آيه الله تبريزى، آيه الله سيستاني: و به اعتقاد اينکه از سعي فارغ شده مُحل شود، در اين صورت احوط اين است که يک گاو کفاره بدهد و لازم است سعي را به نحوي که گفته شد تمام نمايد. |