پرش به محتوا

قربانی در خارج از منا: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۶۷: خط ۶۷:
جایز است که قربانی را بر رمی جمره مقدم بدارند و پس از آن، رمی و حلق یا تقصیر را به انجام برسانند و بعد از آن، از احرام خارج شوند. ذبح در مسلخ جدید، مجزی است.
جایز است که قربانی را بر رمی جمره مقدم بدارند و پس از آن، رمی و حلق یا تقصیر را به انجام برسانند و بعد از آن، از احرام خارج شوند. ذبح در مسلخ جدید، مجزی است.
===آیت‌الله مکارم شیرازی===
===آیت‌الله مکارم شیرازی===
«اذا استعصت الحالات الثلاثه السابقه، بحیث لم یبق امامنا الا الاتلاف او الاحراق، یمکن القول بسقوط وجوب الذبح (لانّ الواجب لیس مجرد اراقه الدم، بل مشروط فی الکتاب و السنّه بصرفها فی مصارفها، و حیث لا یمکن تحصیل الشرط یسقط المشروط، کما سیاتی تفصیلًا).  و لکن الاحوط وجوباً عزل ثمنها، ثمّ الاتیان بسائر المناسک، ثمّ الذبح فی الوطن او محل آخر بعد الرجوع فی شهر ذی الحجه، و الاولی فی صوره الامکان، التنسیق و الاتفاق مع بعض الاهل و الاصدقاء للذبح یوم الاضحی فی الوطن ـ لکی یقع الذبح و الصرف فی نفس الیوم ـ والتقصیر بعده (لکن هذا لیس بواجب لانّه یوجب العسر و الحرج علی کثیر من الحجاج)
اگر حالات سه‌گانه سابقه، یعنی «ذبح قربانی در سرزمین منا و در اختیار نیازمندان گذاشتن گوشت آن. «عدم وجود نیازمند در سرزمین منا ولی امکان نقل گوشت قربانی به نیازمندان جای دیگر. «عدم امکان نقل گوشت قربانی از سرزمین منا ولی امکان ذبح در مکه و رساندن آن به دست نیازمندان»سخت و دشوار باشد. طوری‌که هیچ راهی جز اتلاف یا سوزاندن قربانی وجود ندارد، ممکن است بگوییم‌که وجوب ذبح قربانی ساقط است. چون آنچه واجب است صرف ریختن خون نیست، بلکه آنچه در کتاب خدا و سنت، شرط آمده است، مصرف کردن گوشت قربانی در مصارف تعیین شده است. لذا وقتی نتوان به شرط عمل کرد، مشروط نیز ساقط می‌شود. ولی احتیاط واجب، کنار گذاشتن قیمت قربانی و سپس ادامه مناسک حج است و بعد از رجوع در شهر ذی‌الحجه، در وطن خود یا محلی دیگر ذبح نماید. ولی در صورتی‌که امکان داشته باشد، اولی این است‌که باهماهنگی بعضی از فامیل یا دوستان، ذبح را در روز عید قربان در وطن خود انجام دهد تا ذبح و مصرف آن در یک روز واقع گردد و بعد تقصیر نماید. البته این امر واجب نیست چون موجب عسر و حرج بر بسیاری از حجاج می‌شود.<ref>‌مکارم شیرازی، 1418ق، ص6.</ref>


اگر حالات سه‌گانه سابقه، یعنی «ذبح قربانی در سرزمین منا و در اختیار نیازمندان گذاشتن گوشت آن. «عدم وجود نیازمند در سرزمین منا ولی امکان نقل گوشت قربانی به نیازمندان جای دیگر. «عدم امکان نقل گوشت قربانی از سرزمین منا ولی امکان ذبح در مکه و رساندن آن به دست نیازمندان».  سخت و دشوار باشد. طوری‌که هیچ راهی جز اتلاف یا سوزاندن قربانی وجود ندارد، ممکن است بگوییم‌که وجوب ذبح قربانی ساقط است. چون آنچه واجب است صرف ریختن خون نیست، بلکه آنچه در کتاب خدا و سنت، شرط آمده است، مصرف کردن گوشت قربانی در مصارف تعیین شده است. لذا وقتی نتوان به شرط عمل کرد، مشروط نیز ساقط می‌شود. ولی احتیاط واجب، کنار گذاشتن قیمت قربانی و سپس ادامه مناسک حج است و بعد از رجوع در شهر ذی‌الحجه، در وطن خود یا محلی دیگر ذبح نماید. ولی در صورتی‌که امکان داشته باشد، اولی این است‌که باهماهنگی بعضی از فامیل یا دوستان، ذبح را در روز عید قربان در وطن خود انجام دهد تا ذبح و مصرف آن در یک روز واقع گردد و بعد تقصیر نماید. البته این امر واجب نیست چون موجب عسر و حرج بر بسیاری از حجاج می‌شود.<ref>‌مکارم شیرازی، 1418ق، ص6.</ref>
==نتیجه‌گیری==
==نتیجه‌گیری==
* بر اساس بحث‌های به عمل آمده از طریق آیات و روایات، [[عقل]] و [[اجماع]]، به نظر می‌آید قربانی کردن در خارج از سرزمین منا، مجزی بوده و هیچ اشکالی بر آن مترتب نیست؛ چون وقتی قرار شد قربانی کردن، به منظور اطعام فقرا و سدّ جوع آنها، ولو در یک مدت زمان محدود صورت گیرد، در آن زمان امکان دسترسی به فقرا و دسترسی فقرا به گوشت قربانی بود و سرزمین منا بهترین محل برای این کار بود تا فقرا بدانند‌که این قربانی در کجا قرار است صورت بگیرد و چگونه می‌توانند به آن دست یابند؛ زیرا توزیع هر چیزی، یک مکانی می‌خواهد‌که قابل دسترسی همه باشد و منا چنین خصوصیتی داشت؛ چون هدف قربانی کردن، اطعام دیگران است؛ باید در جایی قربانی کرد‌که این هدف محقق شود؛ یعنی غرض خداوند متعال، رسیدگی به وضع فقر جامعه بود؛ حالا چه فرقی می‌کند‌ که در عربستان باشد یا ایران، عراق یا هرجای دیگری‌ که امکان عمل به هدف وجود داشته باشد.
* بر اساس بحث‌های به عمل آمده از طریق آیات و روایات، [[عقل]] و [[اجماع]]، به نظر می‌آید قربانی کردن در خارج از سرزمین منا، مجزی بوده و هیچ اشکالی بر آن مترتب نیست؛ چون وقتی قرار شد قربانی کردن، به منظور اطعام فقرا و سدّ جوع آنها، ولو در یک مدت زمان محدود صورت گیرد، در آن زمان امکان دسترسی به فقرا و دسترسی فقرا به گوشت قربانی بود و سرزمین منا بهترین محل برای این کار بود تا فقرا بدانند‌که این قربانی در کجا قرار است صورت بگیرد و چگونه می‌توانند به آن دست یابند؛ زیرا توزیع هر چیزی، یک مکانی می‌خواهد‌که قابل دسترسی همه باشد و منا چنین خصوصیتی داشت؛ چون هدف قربانی کردن، اطعام دیگران است؛ باید در جایی قربانی کرد‌که این هدف محقق شود؛ یعنی غرض خداوند متعال، رسیدگی به وضع فقر جامعه بود؛ حالا چه فرقی می‌کند‌ که در عربستان باشد یا ایران، عراق یا هرجای دیگری‌ که امکان عمل به هدف وجود داشته باشد.
۱۵٬۶۱۴

ویرایش