|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| [[پرونده:خمس.jpg|File.png|270px|thumb|left|خمس]] | | [[پرونده:خمس.jpg|File.png|270px|thumb|left|خمس]] |
| خمس، به معنای یک پنجم از مال است که مسلمانان ملزم پرداخت آن هستند. این مال سهم امام یا سهم سادات نیز نامیده می‌شود. | | خمس، به معنای یک پنجم از مال است که مسلمانان ملزم پرداخت آن هستند. این مال سهم امام یا سهم سادات نیز نامیده می‌شود. خمس به غنائم جنگی، معادن، گنج، آنچه با غواصی از دريا بيرون بيايد، زمينی که کافر ذمّی از مسلمان خريده، مال حلال مخلوط به حرام و منفعت کسب تعلق می‌گیرد. |
|
| |
|
| خمس به غنائم جنگی، معادن، گنج، آنچه با غواصی از دريا بيرون بيايد، زمينی که کافر ذمّی از مسلمان خريده، مال حلال مخلوط به حرام و منفعت کسب تعلق می‌گیرد.
| | کسی که قصد سفر حج دارد لازم است خمسی که بر گردن اوست بپردازد. حج‌گزاری با مالی که خمسش پرداخت نشده گناه دانسته شده و در برخی موارد مثلا زمانی که لباس احرام یا قربانی از چنین مالی فراهم آید، حج صحیح نخواهد بود. |
| | |
| سوره انفال محل رجوع احکام مربوط به خمس است و بنا بر این آیه، خدا، رسول الله و ذی القربی، یتیمان و در راه‌ماندگان کسانی هستند که خمس به آنها تعلق می‌گیرد.
| |
| | |
| در مورد ذی‌القربی بین [[شیعه]] و [[سنی]] اختلاف نظر وجو دارد، شیعه منظور از آن را [[اهل بیت]] دانسته و سنی [[بنی هاشم]] و [[بنی‌مطلب|بنی مطلب]] را ذی‌القربی دانسته‌اند.
| |
| | |
| همچنین شیعه معتقد است که خمس فقط به یتیمان و درراه‌ماندگانی تعلق می‌گیرد که از بنی‌هاشم باشند درحالی‌که اهل سنت خمس را متعلق به همه‌ی یتیمان و در راه‌ماندگان مسلمان می‌داند.
| |
| | |
| پرداخت خمس در سیره [[پیامبر]] نیز نمود داشت، از جمله پیامبر قبیله جهینه را ملزم نمود تا به شرط دادن خمس از زمین و آب وعلف آن استفاده کنند.
| |
| | |
| در دوران ائمه، دادن خمس از زمان امامان صادقین(ع) که فشار کمتری از سوی حاکمیت بر ضد شیعه اعمال می‌شد برای مؤمنین راحت‌تر شد و می‌توانستند خمس خود را به امام معصوم بپردازند.
| |
| | |
| از زمان [[امام کاظم(ع)]] شبکه وکالت شکل گرفت که از طریق این وکلا، خمس به دست ائمه می‌رسید.
| |
| | |
| در زمان حاضر نیز خمس به فقیه جامع‌الشرایط پرداخت می‌شود.
| |
| | |
| دادن خمس از مواردی است که [[حج‌گزار]] باید نسبت به پرداخت آن اطمینان حاصل کند، چراکه اگر اعمال [[حج]] را با پولی که خمس آن پرداخت نشده‌است به‌جای بیاورد، حج وی صحیح نیست.
| |
| | |
| ==خمس در لغت و فقه==
| |
| خمس در لغت به معناي يک پنجم از چيزي است<ref>كتاب العين، ج4، ص205؛ الصحاح، ج3، ص924؛ لسان العرب، ج6، ص70 (خمس)</ref> و در اصطلاح [[فقه شيعه]] به حقّ مالي ثابت و واجبي گفته مي شود که به [[بنی هاشم|بني هاشم]] اختصاص دارد<ref>مسالک الافهام، ج1، ص457؛ جواهر الکلام، ج16، ص2؛ کتاب الخمس، شيخ انصاري، ص21.</ref> يا حق مالي است که خدا آن را در اموالي خاص براي خود، پيامبر، امامان از اهل بيت(ع) و بني هاشم قرار داده است <ref>انوار الفقاهه، کتاب الخمس، ص12.</ref>که به فتواي بيشتر فقيهان شيعه نيمي از آن اختصاص به امام معصوم دارد که به آن «[[سهم الامام]]» گفته مي شود و نيمی ديگر به نيازمندان از بني هاشم تعلق دارد که به آن «[[سهم سادات]]» گفته مي شود<ref>کتاب البيع، ج2، ص655-660؛ القوائد الفقهيه، بجنوردي، ج7، ص281.</ref> و در اصطلاح فقه اهل سنت به يک پنجم مالی گفته می‌شود که از غنايم جنگی، معدن و ديگر اموال متعلق خمس گرفته مي شود.<ref>معجم المصطلحات و الالفاظ الفقهيه، ج2، ص57.</ref>
| |
| | |
| ==وجوب خمس در آیات و روایات==
| |
| خمس از ضروريات دين به شمار مي رود که [[شيعه]] و [[اهل سنت]] در اصل وجوب آن ترديدي ندارند.
| |
| | |
| ===خمس در آیات===
| |
| اولين و مهمترين مدرک مشروعيت خمس آيه 41 انفال است که به صراحت از وجوب تعلق خمس غنايم به خدا و رسول و ذوي القربي و يتيمان و مساکين و در راه ماندگان سخن به ميان آورده است: « وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكينِ وَ ابْنِ السَّبيلِ» در اين آيه، خمس غنيمت واجب دانسته شده است و غنيمت که از "غُنم" گرفته شده به معناي به مطلق فائده است، اعم از اين که از راه جنگ يا غير جنگ به دست آيد.<ref>لسان العرب، ج12، ص445-446؛ مفردات ألفاظ القرآن، ص615 (غنم)</ref> "ما" در آيه نيز موصوله و عموميت دارد و "مِنْ شَيْءٍ"؛ يعني از هر شيئ و منفعت<ref>فقه القرآن، راوندي، ج1، ص258.</ref> ، بنابراين آيه ياد شده هر چند در مورد غنايم جنگ بدر نازل شده است <ref>مجمع البيان، ج4، ص426؛ الدر المنثور، ج3، ص185.</ref>؛ ولي"ما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ" اختصاص به غنائم جنگي ندارد و مطلق فائده را شامل مي شود.
| |
| | |
| مؤيد عموميت غنيمت ، آيات ديگري از قرآن کريم است که در آنها نيز اين واژه به معناي عموم منفعت به‌کار رفته است، مانند: «إِذَا انْطَلَقْتُم إِلى مَغانِمَ لِتَأْخُذُوها»(فتح/48، 15) «وَ مَغانِمَ كَثِيرَةً يَأْخُذُونَها»»(فتح/48،19) ؛ در روايات متعددي از اهل بيت(ع) نيز «غنمتم» در آيه به مطلق فايده تفسير شده است.<ref>الکافي، ج8، ص258؛ تهذيب الاحکام، ج4، ص142.</ref>
| |
| | |
| ===خمس در روایات===
| |
| دليل ديگر مشروعيت خمس، روايات متعددي از پيامبر اکرم<ref>المبسوط، سرخسي، ج2، ص211، 215؛ المجموع، ج6، ص91.</ref> و [[اهل بیت|اهل بيت(ع)]]<ref>مستند الشيعه، ج10، ص9-11؛ الحدائق الناضره، ج12، ص320.</ref> است که خمس را در اموال خاصي واجب شمرده‌اند.
| |
| | |
| از جمله در رواياتي از پيامبر(ص)، پرداخت خمس در معادن، گنج<ref>صحيح البخاري، ج1، ص182؛ صحيح مسلم، ج1، ص35 ، مسند احمد، ج1، ص314 ، ج5، ص326. </ref>، منفعت کسب<ref>صحيح البخاري، ج1، ص133 ، ج4، ص250 ؛ صحيح مسلم، ج1، ص36 ـ 35؛ سنن النسائي، ج7، ص132-134.</ref>، واجب شمرده شده است. | |
| | |
| ==سیره پیامبر در پرداخت خمس==
| |
| دستور پرداخت خمس در نامه های متعددي از پيامبر به افراد و قبال مختلف نيز منعکس شده است <ref>اسد الغابة, ج4، ص175؛ طبقات الکبری، ج1، ص279</ref>که نشان دهنده مشروعيت اين واجب مالی در اسلام است.
| |
| | |
| پس از تشريع خمس پيامبر اسلام(ص) در مواردی اين حکم الهي را اجرا و به دريافت خمس اقدام نمود. از جمله در روايتی نقل شده است که پيامبر از خمس غنايم [[غزوه بدر|جنگ بدر]] شتری به [[علی (ع)]] داد.<ref>صحيح البخاري، ج4، ص243؛ صحيح مسلم، ج6، ص86.</ref> در رواياتي ديگر آمده است که آن حضرت خمس را از گنج و معدن نيز دريافت کرده است.<ref>مسند احمد، ج3، ص128؛ مجمع الزوائد، ج3، ص77.</ref> در گزارش هاي ديگری نقل شده است که پيامبر با نوشتن نامه های متعدد به روسای قبايل آنان را به پرداخت خمس فرمان مي داد. از جمله در نامه‌ای به [[قبيله جهينه]] بهره برداری از زمين ها و آب و علف خويش را مشروط به دادن خمس کرد.<ref>البدايه و النهايه، ج2، ص391؛ کنز العمال، ج13، ص501؛ مکاتيب الرسول، ج3، ص226.</ref> در نامه اي ديگر به قبايل [[قضاعه]] و [[جذام]] آنان را به پرداخت خمس خود سفارش کرد.<ref>الطبقات الکبری، ج1، ص270؛ معالم المدرستين، ج2، ص112و113.</ref> در نامه هايي ديگر به قبايل [[عبد القيس]]<ref>صحيح بخاري، ج1، ص30؛ سنن ابي داود، ج2، ص408.</ref> اهل [[یمن|يمن]]<ref>مجمع الزوائد، ج3، ص71؛ المستدرک علي الصحيحين، ج1، ص 395 .</ref> و قبايلی ديگر<ref>مکاتيب الرسول، ج2و3؛ الصحيح من سيرة النبي الاعظم، ج5، ص204.</ref> آنان را به عمل کردن به اين حکم الهي فرمان داد. همچنين آن حضرت مامورانی را براي جمع آوري خمس ارسال کرد.<ref>صحيح البخاري، ج5، ص110؛ الصحيح من سيره النبي الاعظم، ج5، ص211.</ref>
| |
| | |
| ==خمس پس از رحلت پیامبر==
| |
| پس از رحلت رسول خدا، اهل بيت (ع) که صاحبان اصلي خمس بودند از آن محروم شدند.
| |
| | |
| ===خمس در زمان ابوبکر===
| |
| [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]]، خليفه اول خمس را دريافت و آن را در جاي ديگري مصرف مي کرد.<ref>تفسير العياشي، ج1، ص325؛ جامع البيان، ج10، ص6؛ روح المعاني، ج5، ص201.</ref>
| |
| | |
| ===خمس در زمان عمر===
| |
| در زمان [[عمربن خطاب|عمر]] نيز که غنايم بسياري نصيب حکومت اسلامي شد، خليفه به اميرالمؤمنين علي (ع) و [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] پيشنهاد گرفتن مقداری اندکي از خمس را داد که هيچ يک از آن دو آن را نپذيرفتند و خواستار کل خمس شدند.<ref>مسند احمد بن حنبل، ج1، ص320؛ سنن النسائي، ج7، ص128-130 ؛ بحار الأنوار، ج29، ص385. </ref>
| |
| | |
| ===خمس در زمان عثمان===
| |
| در زمان [[عثمان بن عفان|عثمان]] نيز نه تنها سهم ذي القربي به آنان داده نشد؛ بلکه گاه همه خمس غنائم جنگ به افراد خاصي داده مي شد. از جمله نقل شده است که يک بار خمس همه غنايم [[مصر]] به [[مروان بن حکم|مروان]]<ref>الطبقات الکبری ، ج3، ص64؛ کنز العمال، ج5ص، ص714.</ref> و بار ديگر به [[عبد الله بن سعد ابي سرح]] از خويشاوندان خليفه داده شد.<ref>الغدير، ج3، ص261؛ الصحيح من سيرة النبي الاعظم، ج5، ص216.</ref>
| |
| | |
| ==خمس در زمان ائمه==
| |
| ===خمس در زمان امام علی===
| |
| هر چند از زمان خلافت امير مؤمنان علي (ع) قضايايي مبني بر امر به پرداخت خمس گزارش شده،<ref>الكافي، ج5، ص315،416؛ تهذيب الأحكام، ج7، ص225؛ وسائل الشيعة، ص507 ـ 505.</ref> اما آن حضرت براي جلوگيري از بروز اختلاف در ميان مسلمانان<ref>الکافي، ج8، ص63؛ الصحيح من سيرة النبي الاعظم، ج5، ص218.</ref> و فرار از اتهام دنيا طلبي<ref>نهج البلاغة، ص416، نامه 45.</ref> از مطالبه آن امتناع ورزيد.
| |
| ===خمس در زمان امامین صادقین===
| |
| خمس تا زمان [[امامين صادقين(ع)]] به خاطر شدت تقيه امامان و شناخته نشدن شيعيان، به طور علنی پرداخت نمی شد؛ اما در عصر [[امام باقر]] و [[امام صادق(ع)|صادق(ع)]] زمينه بيان احکام خمس و دريافت آن تا حدودي مهياتر شد؛ مؤيد اين امر روايات فراواني از امام باقر و امام صادق ع در مورد وجوب خمس و احکام آن و دريافت خمس توسط ايشان است.<ref>وسائل الشيعة، ج9، ص483-554.</ref>
| |
| | |
| ===شکل گیری وکالت دریافت خمس از زمان امام کاظم===
| |
| از زمان [[امام کاظم (ع)]] شبکه وکالت امامان در شيعه آغاز شد و پرداخت و دريافت خمس شكل منظمي به خود گرفت. از اين زمان به بعد شيعيان از طريق وکلايي که خود [[ائمه]] در شهرهاي مختلف منصوب مي کردند، خمس را به ائمه مي رساندند و ائمه (ع) نيز آن را به مصرف سادات فقير و شيعيان نيازمند و مصالح مسلمين مي کردند.<ref>تاريخ بغداد، ج13، ص29؛ الارشاد، ج2، ص234.</ref> اين امر تا زمان [[امام حسن عسکری(ع)|امام حسن عسكري (ع)]] ادامه داشت. با آغاز امامت [[امام زمان|امام دوازدهم]] و فرارسيدن [[غيبت صغری|غيبت صغري]]، خمس از طريق [[نواب خاص]] امام(ع) به آن حضرت مي رسيد.<ref>كمال الدين، ص522، ؛ وسائل الشيعة، ج9، ص541.</ref>
| |
| | |
| ==خمس در دوران غیبت==
| |
| با شروع غيبت كبري اداره امور ديني به فقهاي جامع الشرايط شيعه واگذار شد <ref>الغيبة، طوسي، ص290؛ وسائل الشيعة، ج27، ص140.</ref> و آنان به عنوان نائبان عام امامان معصوم(ع) خمس را از مردم دريافت و آن را در مصارف خاص آن به مصرف مي رساندند که اين سيره تا عصر حاضر ادامه دارد.
| |
|
| |
|
| | ==اصطلاح‌شناسی== |
| | خمس در لغت به معناي يک پنجم از چيزي است<ref>كتاب العين، ج4، ص205؛ الصحاح، ج3، ص924؛ لسان العرب، ج6، ص70 (خمس)</ref> و در اصطلاح [[فقه شيعه]] به حقّ مالي ثابت و واجبي گفته مي شود که به [[بنی هاشم|بني هاشم]] اختصاص دارد<ref>مسالک الافهام، ج1، ص457؛ جواهر الکلام، ج16، ص2؛ کتاب الخمس، شيخ انصاري، ص21.</ref> يا حق مالي است که خدا آن را در اموالي خاص براي خود، پيامبر، امامان از اهل بيت(ع) و بني هاشم قرار داده است <ref>انوار الفقاهه، کتاب الخمس، ص12.</ref>که به فتواي بيشتر فقيهان شيعه نيمي از آن اختصاص به امام معصوم دارد که به آن «[[سهم الامام]]» گفته مي شود و نيمی ديگر به نيازمندان از بني هاشم تعلق دارد که به آن «[[سهم سادات]]» گفته مي شود<ref>کتاب البيع، ج2، ص655-660؛ القوائد الفقهيه، بجنوردي، ج7، ص281.</ref> و در اصطلاح فقه اهل سنت به يک پنجم مالی گفته می‌شود که از غنايم جنگی، معدن و ديگر اموال متعلق خمس گرفته مي شود.<ref>معجم المصطلحات و الالفاظ الفقهيه، ج2، ص57.</ref> |
| ==خمس به چه مواردی تعلق می‌گیرد؟== | | ==خمس به چه مواردی تعلق می‌گیرد؟== |
| به نظر مشهور فقيهان شيعه، خمس در هفت مورد: غنائم جنگی، معادن، گنج، آنچه با غواصي از دريا بيرون بيايد، زميني که کافر ذمّي از مسلمان خريده، مال حلال مخلوط به حرام و منفعت کسب واجب است.<ref>الانتصار، ص225؛ الحدائق الناضره، ج12، ص320؛ تحرير الوسيلة، ج1، ص352.</ref>
| |
|
| |
|
| ==متعلقات خمس از منظر اهل سنت== | | ==== شیعه ==== |
| ===مذهب حنفی=== | | به نظر مشهور فقيهان شيعه، خمس در هفت مورد: غنائم جنگی، معادن، گنج، آنچه با غواصي از دريا بيرون بيايد، زميني که کافر ذمّي از مسلمان خريده، مال حلال مخلوط به حرام و منفعت کسب واجب است.<ref>الانتصار، ص225؛ الحدائق الناضره، ج12، ص320؛ تحرير الوسيلة، ج1، ص352.</ref> |
| | ====مذهب حنفی==== |
| [[حنفيه]] با استناد به آيه 41انفال و برخی روايات، خمس را تنها در غنيمت جنگي، گنج و برخي از اقسام معدن واجب مي دانند.<ref>المبسوط،السرخسی، ج2، ص211 ، ج10، ص 94، ج14، ص42؛ تحفة الفقهاء، ج1، ص330؛ بدائع الصنائع، ج2، ص65.</ref> «[[ابو يوسف قاضی|ابو يوسف قاضي]]» شاگرد ابوحنيفه بر اين اعتقاد است که خمس مطلق معادن، گنج و غوص واجب است.<ref>الخراج، ابويوسف قاضي، ص30-33؛ المبسوط، السرخسی، ج2، ص212- 213.</ref> | | [[حنفيه]] با استناد به آيه 41انفال و برخی روايات، خمس را تنها در غنيمت جنگي، گنج و برخي از اقسام معدن واجب مي دانند.<ref>المبسوط،السرخسی، ج2، ص211 ، ج10، ص 94، ج14، ص42؛ تحفة الفقهاء، ج1، ص330؛ بدائع الصنائع، ج2، ص65.</ref> «[[ابو يوسف قاضی|ابو يوسف قاضي]]» شاگرد ابوحنيفه بر اين اعتقاد است که خمس مطلق معادن، گنج و غوص واجب است.<ref>الخراج، ابويوسف قاضي، ص30-33؛ المبسوط، السرخسی، ج2، ص212- 213.</ref> |
|
| |
|
| ===مذهب مالکی=== | | ====مذهب مالکی==== |
| [[مالکی]]<nowiki/>ها خمس را در گنج و معدنِ طلا و نقره واجب دانسته و مصرف آنها را مانند غنايم جنگي برشمرده اند.<ref>المدونة الکبري، ج6، ص174؛ الموطأ، ج2، ص869.</ref> | | [[مالکی]]<nowiki/>ها خمس را در گنج و معدنِ طلا و نقره واجب دانسته و مصرف آنها را مانند غنايم جنگي برشمرده اند.<ref>المدونة الکبري، ج6، ص174؛ الموطأ، ج2، ص869.</ref> |
|
| |
|
| ===مذهب شافعی و حنبلی=== | | ====مذهب شافعی و حنبلی==== |
| [[شافعی|شافعي]] ها و [[حنبلی|حنابله]] نيز با استناد به آيه 41انفال و برخي روايات بر اين باورند که در غنايم جنگی<ref>کتاب الام، ج4، ص146؛ المغني، ج7، ص298.</ref>، گنج و رکاز(معادن خام، معادن طلا و نقره<ref>معجم الفاظ الفقه الجعفري، ص211.</ref> ، هر آنچه در زمين مدفون است اعم از معدن يا گنج<ref>معجم المصطلحات والالفاظ الفقهيه، ج2، ص176، (رکز).</ref> )خمس واجب است.<ref>الرسالة، ص195؛ مختصر المزني، ص162؛ المجموع، ج6، ص92.</ref> | | [[شافعی|شافعي]] ها و [[حنبلی|حنابله]] نيز با استناد به آيه 41انفال و برخي روايات بر اين باورند که در غنايم جنگی<ref>کتاب الام، ج4، ص146؛ المغني، ج7، ص298.</ref>، گنج و رکاز(معادن خام، معادن طلا و نقره<ref>معجم الفاظ الفقه الجعفري، ص211.</ref> ، هر آنچه در زمين مدفون است اعم از معدن يا گنج<ref>معجم المصطلحات والالفاظ الفقهيه، ج2، ص176، (رکز).</ref> )خمس واجب است.<ref>الرسالة، ص195؛ مختصر المزني، ص162؛ المجموع، ج6، ص92.</ref> |
|
| |
|
| ==خمس به چه کسانی تعلق می‌گیرد؟== | | ==مصرف خمس== |
| مطابق ظاهر آيه شريفه سوره انفال، خمس به شش قسمت تقسيم شود، که سه قسمت آن براي خداوند متعال و پيامبر اکرم و ذوي القربي و سه قسمت ديگر به سه گروه از ايتام، فقرا، در راه ماندگان تعلّق دارد: « لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ ». | | مطابق ظاهر آيه شريفه سوره انفال، خمس به شش قسمت تقسيم شود، که سه قسمت آن براي خداوند متعال و پيامبر اکرم و ذوي القربي و سه قسمت ديگر به سه گروه از ايتام، فقرا، در راه ماندگان تعلّق دارد: « لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ ». |
|
| |
|
| خط ۸۵: |
خط ۲۶: |
|
| |
|
| ===ذوی‌القربی=== | | ===ذوی‌القربی=== |
| '''ذوی‌القربی از منظر شیعه؛ ائمه معصومین'''
| | در بيشتر روايات [[اهل بیت|اهل بيت (ع)]] آمده است که سهم خدا متعلق به رسول خدا(ص) و سهم خدا و رسول پس از آن حضرت به امامان معصوم تعلق دارد. <ref>تهذيب الاحکام، ج4، ص125؛ وسائل الشيعه، ج9، ص510.</ref> بنابر نظر [[اماميه]] مقصود از «ذي القربي» در آيه، [[امام معصوم (ع)]] است که سهم خدا و رسول را به وراثت و سهم «ذي القربي» را به اصالت دريافت مي کند.<ref>المعتبر في شرح المختصر، ج2، ص629؛ تذكرة الفقهاء، ج5، ص432؛ جواهر الكلام، ج16، ص84.</ref> |
| | |
| در بيشتر روايات [[اهل بیت|اهل بيت (ع)]] آمده است که سهم خدا متعلق به رسول خدا(ص) و سهم خدا و رسول پس از آن حضرت به امامان معصوم تعلق دارد. <ref>تهذيب الاحکام، ج4، ص125؛ وسائل الشيعه، ج9، ص510.</ref> | |
| | |
| بنابر نظر [[اماميه]] مقصود از «ذي القربي» در آيه، [[امام معصوم (ع)]] است که سهم خدا و رسول را به وراثت و سهم «ذي القربي» را به اصالت دريافت مي کند.<ref>المعتبر في شرح المختصر، ج2، ص629؛ تذكرة الفقهاء، ج5، ص432؛ جواهر الكلام، ج16، ص84.</ref> | |
| | |
| '''ذوی القربی از منظر اهل سنت؛ بنی هاشم'''
| |
|
| |
|
| بنابر نظر اهل سنت، مراد از ذي القربي نزديکان و خويشاوندان پيامبر (ص) است و مقصود از نزديکان بنابر نظر بيشتر فقهاي اهل سنت [[بنی هاشم|بني هاشم]] و [[بنی‌مطلب|بني مطلب]]<nowiki/>اند<ref>المغني، ج7، ص305؛ الشرح الكبير، ابن قدامه، ج10، ص493؛ المجموع، ج19، ص369.</ref>، ولي برخي از جمله ابوحنيفه معتقدند که آنان تنها فرزندان هاشم هستند.<ref>أحكام القرآن، جصّاص، ج4، ص246؛ مفاتیح الغیب، ج15، ص 486.</ref> | | بنابر نظر اهل سنت، مراد از ذي القربي نزديکان و خويشاوندان پيامبر (ص) است و مقصود از نزديکان بنابر نظر بيشتر فقهاي اهل سنت [[بنی هاشم|بني هاشم]] و [[بنی‌مطلب|بني مطلب]]<nowiki/>اند<ref>المغني، ج7، ص305؛ الشرح الكبير، ابن قدامه، ج10، ص493؛ المجموع، ج19، ص369.</ref>، ولي برخي از جمله ابوحنيفه معتقدند که آنان تنها فرزندان هاشم هستند.<ref>أحكام القرآن، جصّاص، ج4، ص246؛ مفاتیح الغیب، ج15، ص 486.</ref> |
|
| |
|
| ===تعلق خمس به یتیم، مسکین و درراه ماندگان===
| |
| '''دیدگاه شیعه'''
| |
|
| |
| به نظر فقيهان شيعه مقصود از سه گروه ديگر، ايتام، فقرا و در راه ماندگان از بني هاشم هستند که به نظر مشهور فقهاي شيعه بايد از طريق پدر به هاشم منتهي شوند؛ ولي برخي از فقهاي اماميه برآنند که به کساني که از طريق مادر به هاشم منتهي شوند نيز خمس تعلق مي گيرد.<ref>تذكرة الفقهاء، ج5، ص433؛ الحدائق الناضره، ج12، ص390؛ جواهر الكلام، ج16، ص 87</ref> دليل ديدگاه فقهاي اماميه، افزون بر روايات متعددي از اهل بيت(ع)، آن است که خمس براي رفع نياز [[سادات]] -به جاي [[زکات]] که بر آنان حرام است- تشريع شده است، از اين رو سهم اين افراد تنها به خويشاوندان پيامبر داده مي شود.<ref>مختلف الشيعه، ج3، ص330؛ تذکرة الفقهاء، ج1، ص254.</ref>
| |
|
| |
|
| |
| '''دیدگاه اهل سنت'''
| |
|
| |
|
| فقهای اهل سنت -همچنین ابن جنيد از فقيهان اماميه- برآنند که خمس اين سه گروه به همه ايتام، فقرا و در راه ماندگان مسلمان تعلق دارد.<ref>مختلف الشيعه، ج3، ص330؛ المجموع، ج19، ص370؛ المغني، ج7، ص 306 -307.</ref> ابوحنيفه بر آن است که خمس در زمان رسول خدا (ص) به پنج قسمت تقسيم مي شد، ولي بعد از آن حضرت، سهم رسول خدا و سهم ذي القربی حذف و خمس ميان سه گروه يتيمان، مساکين و درراه ماندگان تقسيم مي شود.<ref>المبسوط، سرخسي، ج3، ص 17؛ بدائع الصنائع، ج7، ص 125؛ المغني، ج7، ص301.
| | ===یتیم، مسکین و در راه مانده=== |
| | به نظر فقيهان شيعه مقصود از سه گروه ديگر، ايتام، فقرا و در راه ماندگان از بني هاشم هستند که به نظر مشهور فقهاي شيعه بايد از طريق پدر به هاشم منتهي شوند؛ ولي برخي از فقهاي اماميه برآنند که به کساني که از طريق مادر به هاشم منتهي شوند نيز خمس تعلق مي گيرد.<ref>تذكرة الفقهاء، ج5، ص433؛ الحدائق الناضره، ج12، ص390؛ جواهر الكلام، ج16، ص 87</ref> |
|
| |
|
| [1] . المبسوط، سرخسي، ج10، ص10؛ المغني، ج7، ص301.</ref>
| | فقهای اهل سنت -همچنین ابن جنيد از فقيهان اماميه- برآنند که خمس اين سه گروه به همه ايتام، فقرا و در راه ماندگان مسلمان تعلق دارد.<ref>مختلف الشيعه، ج3، ص330؛ المجموع، ج19، ص370؛ المغني، ج7، ص 306 -307.</ref> |
|
| |
|
| ==کسی که خمس به گردنش است آیا برای حج‌گزاری مستطیع بشمار می‌آید؟== | | ==خمس و استطاعت حج== |
| ===اگر مال فقط به اندازه پرداخت خمس یا انجام حج باشد=== | | ===اولویت پرداخت خمس=== |
|
| |
|
| طبق فتواي فقهاي شيعه<ref>العروة الوثقى (المحشى)، ج4، ص381؛ تحرير الوسيلة، ج1، ص375.</ref> و بنابر يکي از دو نظر شافعي <ref>الحاوي الكبير، ج4، ص 13.</ref> کسي که به اندازه اي مال دارد که مي تواند به حج برود، ولي بدهي خمسي دارد و مالي که در اختيار دارد تنها براي يکي از اين دو کفايت مي کند، مستطيع نيست و بايد بدهي خمسي خود را پرداخت کند.<ref>الفقه على المذاهب الخمسة، ج1، ص195.</ref> چه خمس در عين مال او باشد يا در ذمه او قرار داشته باشد.<ref>کتاب الحج، خويي، ج3، ص61.</ref> | | طبق فتواي فقهاي شيعه<ref>العروة الوثقى (المحشى)، ج4، ص381؛ تحرير الوسيلة، ج1، ص375.</ref> و بنابر يکي از دو نظر شافعي <ref>الحاوي الكبير، ج4، ص 13.</ref> کسي که به اندازه اي مال دارد که مي تواند به حج برود، ولي بدهي خمسي دارد و مالي که در اختيار دارد تنها براي يکي از اين دو کفايت مي کند، مستطيع نيست و بايد بدهي خمسي خود را پرداخت کند.<ref>الفقه على المذاهب الخمسة، ج1، ص195.</ref> چه خمس در عين مال او باشد يا در ذمه او قرار داشته باشد.<ref>کتاب الحج، خويي، ج3، ص61.</ref> |
|
| |
|
| ===اگر مال برای پرداخت خمس و انجام حج کافی باشد، اما خمس پرداخت نشده باشد=== | | ===حج‌گزاری بدون پرداخت خمس=== |
|
| |
|
| در صورتي که [[حج]] بر شخص واجب شده و خمس نيز بدهکار است و اموال او براي انجام هر دو کفايت مي کند بايد نخست خمس خود را پرداخت کند و حق ندارد به جهت حج يا امري ديگر آن را به تاخير اندازد<ref>کتاب الحج، خوئي، ج3، ص62؛ تحرير الوسيله، ج1، ص382.</ref> و اگر مکلف بدون پرداخت خمس به حج برود مرتکب گناه شده، ولي حج او صحيح است.<ref>تحرير الوسيله، ج1، ص182.</ref> | | در صورتي که [[حج]] بر شخص واجب شده و خمس نيز بدهکار است و اموال او براي انجام هر دو کفايت مي کند بايد نخست خمس خود را پرداخت کند و حق ندارد به جهت حج يا امري ديگر آن را به تاخير اندازد<ref>کتاب الحج، خوئي، ج3، ص62؛ تحرير الوسيله، ج1، ص382.</ref> و اگر مکلف بدون پرداخت خمس به حج برود مرتکب گناه شده، ولي حج او صحيح است.<ref>تحرير الوسيله، ج1، ص182.</ref> |
|
| |
|
| اما اگر لباس [[طواف]] يا قرباني او با پول خمس داده نشده، باشد حج او صحيح نيست، زيرا لباس او غصبي است و با لباس غصبي طواف باطل است، چنان چه با پول خمس داده نشده، نيز مالک قرباني نمي شود و چنين شخصي مانند کسي است که [[قربانی|قرباني]] حج را بجا نياورده است.<ref>. کتاب الحج، خوئي، ج3، ص62؛ مناسک الحج، تبريزي، ص24.</ref> | | اما اگر لباس [[طواف]] يا قرباني او با پولِ خمس داده نشده باشد حج او صحيح نيست؛ زيرا لباس او غصبي است و با لباس غصبي طواف باطل است، چنانکه با پول خمس داده نشده مالک قرباني نیز نمي شود و چنين شخصي مانند کسي است که [[قربانی|قرباني]] حج را بجا نياورده است.<ref>. کتاب الحج، خوئي، ج3، ص62؛ مناسک الحج، تبريزي، ص24.</ref> |
|
| |
|
| ===استطاعت از سود سال مالی=== | | ===استطاعت از سود سال مالی=== |
| خط ۱۳۰: |
خط ۵۹: |
| ===حکم ارثیه در ادای حج و خمس=== | | ===حکم ارثیه در ادای حج و خمس=== |
|
| |
|
| همچنين به نظر فقيهان اماميه، اگر بر عهده ميت خمس و حج مستقر شده باشد و ترکه او کافي براي اداي هر دو نباشد؛ چنان چه عين مال متعلق خمس باشد خمس مقدم مي شود و هزينه کردن اموال در حج جايز نيست و اگر خمس در ذمه ميت باشدحج مقدم مي شود<ref>مناسک الحج، وحيد خراساني، ص34؛ احکام و آداب حج، گلپايگاني، ص46.</ref> و در فرض اخير اگر ترکه ميت وافي به انجام حج نباشد حج ساقط مي شود و اموال باقي مانده بين ديون ميت از جمله خمس و زکات او تقسيم مي شود.<ref>احکام و آداب حج، گلپايگاني، ص46.</ref> | | همچنين به نظر فقيهان اماميه، اگر بر عهده ميت خمس و حج مستقر شده باشد و ترکه او کافي براي اداي هر دو نباشد؛ چنانچه عين مال، متعلق خمس باشد خمس مقدم مي شود و هزينه کردن اموال در حج جايز نيست و اگر خمس در ذمه ميت باشد، حج مقدم مي شود<ref>مناسک الحج، وحيد خراساني، ص34؛ احکام و آداب حج، گلپايگاني، ص46.</ref> و در فرض اخير اگر ترکه ميت وافي به انجام حج نباشد حج ساقط مي شود و اموال باقي مانده بين ديون ميت از جمله خمس و زکات او تقسيم مي شود.<ref>احکام و آداب حج، گلپايگاني، ص46.</ref> |
|
| |
|
| ==پانویس== | | ==پانویس== |
