کاربر:Mz.zamiri: تفاوت میان نسخه‌ها

  | نویسنده = حسن اکبری

  | موضوع = پاسخ به شبهات درباره عصمت ائمه

  | صفحه = 193

  | شابک = 9789645409805

  | مجموعه = موسوعه رد شبهات جلد ۲۲

  | رده‌بندی کنگره = ‌BP27/3

  | رده‌بندی دیویی = 297/43

کتاب در دو بخش نگارش یافته و در هر دو بخش، به شبهاتی علیه شیعه؛ پیرامون عصمت امام پاسخ داده شده است.

این بخش شامل مفهوم‌شناسی و پاسخ به شبهات است. در مفهوم‌شناسی، ابتدا عصمت در لغت و اصطلاح متکلمان و حکما تعریف شده و پس از آن، مفهوم امام در قالب تعریف لغوی و اصطلاحی، ضرورت بحث از عصمت، منشأ عصمت، ادله عقلی و نقلی عصمت امام، شرح داده شده است. مؤلف به نقل از متکلمان شیعه، دو دلیل عقلی بر عصمت امام را یکی برهان امتناع تسلسل در امام و دیگری برهان حفظ شریعت می‌داند. آیه ابتلای ابراهیم (سوره بقره، آیه 124)، آیه صادقین (سوره توبه، آیه 119) و آیه اولوالأمر (سوره نساء، آیه 59) از دلایل نقلی ارائه شده توسط نویسنده بر لزوم عصمت امام است.

در بخش پاسخ به شبهات، به شش شبهه از شبهات وهابیت، پاسخ داده شده است:

لزوم تعیین امامی معصوم در همه زمان‌ها بر خداوند، نوعی مکلف کردن خداوند و بی‌ادبی در محضر او است. پاسخ مؤلف به این اشکال آنکه مخالفان شیعه در فهم مسأله دچار مشکل شده‌اند و شیعه اعتقاد دارد وجوب تعیین امام معصوم بر خداوند یعنی خداوند ذاتا به گونه‌ای است که امام معصوم تعیین می‌کند نه اینکه انجام امری بر خداوند واجب شده است.

عقیده‌مندی به عصمت از یهود و نصارا گرفته شده و در زمان صحابه و تابعان نبوده است. پاسخ آنکه:

* علمای اهل سنت نیز عصمت پیامبران را در دریافت و ابلاغ وحی و بسیاری عصمت او پس از نبوت را پذیرفته‌اند.

* عصمت از متن قرآن و سنت پیامبر گرفته شده است.

==== بی‌نیازی از امام معصوم با وجود پیامبر اکرم(ص) ====

* وجود اختلافات فقهی و اعتقادی در میان امت نشان می‌دهد وجود قرآن و سنت پیامبر(ص) کافی نیست.

راهی برای تشخیص انسان معصوم (غیر از نبی) نداریم. پاسخ این شبهه آنکه راه تشخیص معصوم، نه عقل بلکه وحی و کلام الهی است. شیعه امامت را انتصابی می‌داند نه انتخابی، زیرا معتقد است امام باید معصوم باشد و از طرفی هیچ‌کس نمی‌تواند معصوم را بشناسد، پس باید خدا و پیامبرش آن را به مردم بشناسانند.

با توجه به آیه 59 سوره نساء،<ref>يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ في‏ شَيْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْويلا.</ref> غیر از پیامبر(ص) معصوم دیگری نداریم زیرا خداوند به مؤمنان دستور می‌دهد هنگام بروز اختلاف، به خدا و رسولش مراجعه کنند. نویسنده پاسخ می‌دهد ابتدای آیه؛ يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ، بر عصمت اولوالأمر (صاحبان امر) یعنی امامان دلالت دارد زیرا اطاعت بی‌قید و شرط از اولوالأمر، بدون عصمت ایشان معنا ندارد. اگر امامان در جمله فَإِنْ تَنازَعْتُمْ في‏ شَيْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ ذکر نشده‌اند سه احتمال وجود دارد از جمله اینکه مسأله اولوالأمر و امامت، از مسائل اختلافی میان مسلمانان است و معنا ندارد اختلاف در اولوالأمر به خود اولوالأمر ارجاع داده شود.

عقیده عصمت با این گستردگی در معنا، در صدر اسلام وجود نداشته و در طول تاریخ به‌ وجود آمده است. از نگاه نویسنده، اصل اندیشه عصمت از قرآن بوده و در صدر اسلام نیز وجود داشته و روایات شیعه و سنی و نیز کلمات اندیشمندان هر دو مذهب بر آن تاکید دارند.

عصمت امام به معنای ممکن نبودن تحقق معصیت در امام است که مستلزم جبر بوده و این با اعتقاد مذهب شیعه به مختار بودن انسان، ناسازگار است. پاسخ اول آنکه این اشکال در مورد عصمت پیامبران که اهل سنت هم بدان اعتقاد دارند، وجود دارد. نویسنده در پاسخ دیگر اشاره دارد دلایل عقلی و نقلی عصمت، بر سازگار بودن عصمت با اختیار و قدرت بر انجام گناه دلالت دارند.

این کتاب توسط پژوهشکده حج و زیارت و نشر مشعر، در بهار 1401 و در 198 صفحه، به چاپ‌ رسیده‌ است.