مسجد امام علی (مناخه): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶۱: خط ۶۱:
این مسجد، مسجد مصلی هم خوانده می‌شود.
این مسجد، مسجد مصلی هم خوانده می‌شود.
==موقعیت جغرافیایی==
==موقعیت جغرافیایی==
مسجد علی بن ابی‌طالب(ع) (همراه با [[مسجد غمامه|مسجد مصلی]] و [[مسجد ابوبکر(مدینه)|مسجد ابوبکر]]) یکی از سه مسجدی است که به عنوان مسجدهای مصلای پیامبر شناخته می‌شوند. این مسجدها در میدان مصلی در غرب مسجدالنبی قرار دارد. مسجد امام علی در شمال مسجد ابوبکر قرار گرفته و با مسجد مصلی 122 متر فاصله دارد. <ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87%3A%D9%85%D8%B3%D8%A7%D8%AC%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AB%D8%B1%DB%8C%D9%87.pdf&page=242 مساجد الاثریه، ص 242]</ref>
مسجد علی بن ابی‌طالب(ع) (همراه با [[مسجد غمامه|مسجد مصلی]] و [[مسجد ابوبکر(مدینه)|مسجد ابوبکر]]) یکی از سه مسجدی است که به عنوان مسجدهای مصلای پیامبر شناخته می‌شوند. این مسجدها در میدان مصلی در غرب مسجدالنبی قرار دارد. مسجد امام علی در شمال مسجد مصلی و مسجد ابوبکر قرار گرفته و با مسجد مصلی 122 متر فاصله دارد. <ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87%3A%D9%85%D8%B3%D8%A7%D8%AC%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AB%D8%B1%DB%8C%D9%87.pdf&page=242 مساجد الاثریه، ص 242]</ref>


این مسجدها در اماکنی ساخته شده‌اند که بنابر گزارش‌ها پیامبر در آنها نماز عید برپا کرده است. در ابتدا این اماکن مسجد نبوده و فضای بازی بوده است اما بعدها به مسجد تبدیل شده است. برخی برآنند که نخستین بار عمر بن عبدالعزیز این مکان‌ها را به مسجد تبدیل کرد.<ref>[https://wikihaj.com/images/1/17/%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1_%D8%A7%D9%84%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1_%D8%B3%D9%85%D9%87%D9%88%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B3.pdf وفاء الوفاء، ج3، ص 122]</ref>  
این مسجدها در اماکنی ساخته شده‌اند که بنابر گزارش‌ها پیامبر در آنها نماز عید برپا کرده است. در ابتدا این اماکن مسجد نبوده و فضای بازی بوده است اما بعدها به مسجد تبدیل شده است. برخی برآنند که نخستین بار عمر بن عبدالعزیز این مکان‌ها را به مسجد تبدیل کرد.<ref>[https://wikihaj.com/images/1/17/%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1_%D8%A7%D9%84%D9%88%D9%81%D8%A7%D8%A1_%D8%B3%D9%85%D9%87%D9%88%D8%AF%DB%8C_%D8%AC%DB%B3.pdf وفاء الوفاء، ج3، ص 122]</ref>