دحو الارض: تفاوت میان نسخه‌ها

بر پایه روایات، دحوالارض به معنای گسترش زمین از [[مکه]] و زیر خانه کعبه بوده است. برخی نیز آن را به معنای گسترش و نمایان شدن خشکی نیز گرفته‌اند؛ اما شهرستانی از هیئت‌شناسان معاصر [[شیعه]]، ضمن بررسی معنای لغوی دحو و برخی آیات، [[روایات]] و [[احادیث قدسی]]، مراد از دحوالارض را حرکت وضعی و انتقالی زمین دانسته و برداشت بسط و گسترش را از واژه دحو خطا تلقی کرده است.

براساس برخی [[روایات]] همچون روایت [[امام رضا(ع)]]، دحوالارض مصادف با [[25 ذی‌قعده]] است.<ref>اقبال الاعمال، ج2، ص24-38؛ روضة الطالبين، ص351.</ref> [[غسل]] و [[روزه]] از آداب و اعمال وارد شده در این روز،<ref>مشارق الشموس، ج2، ص451؛ مکيال المکارم، ج2، ص35.</ref> مستحب است و ثواب بسیاری دارد.<ref>الکافي، ج4، ص149؛ المصباح، ص514؛ الحدائق الناظره، ج4، ص235.</ref> درباره تاریخ‌گزاری گسترش زمین، برخی گفته‌اند دحوالارض پس از آفرینش آسمان و زمین و شب و روز بوده که در این صورت تاریخ یادشده واقعی است.<ref>منتقی الجمان، ج2، ص539؛ مشارق الشموس، ج2، ص451.</ref> در عین حال می‌توان زمان دحوالارض را فرضی دانست با این بیان که اگر زمانی قابل تصور باشد آن روز 25 ذی‌قعده می‌شد.<ref>التعليقة علی الرسالة الصوميه، ص133.</ref>

در تورات نیز به دحوالارض اشاره شده است:«خدا گفت: آب‌های زیر آسمان در یک جا جمع شود و خشکی ظاهر گردد و چنین شد و خدا خشکی را زمین نامید و اجتماع آب‌ها را دریا نامید و در زمین نباتات را برویاند».<ref>کتاب مقدس، پیدایش، 1: 9-11؛ قاموس کتاب مقدس، ص84.</ref>