ستون حنانه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۱: خط ۲۱:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
'''ستون حَنّانه''' (ستون گریه کننده)'''،''' یکی از [[ستون‌های مسجدالنبی|ستون‌های مسجدالنبی]] است. این ستون در جایی ساخته شده است که پیامبر(ص) پیش از ساخت منبر در آنجا می‌ایستاد و به تنه درخت خرمایی تکیه می‌داد و سخنرانی می‌کرد. پس از ساخته شدن منبر، صدای گریه از تنه نخل بلند شد. به همین دلیل، به ستون حنانه معروف شد.
'''ستون حَنّانه''' (ستون گریه کننده)'''،''' یکی از [[ستون‌های مسجدالنبی|ستون‌های مسجدالنبی]] است. این ستون در جایی ساخته شده است که پیامبر(ص) پیش از ساخت منبر در آنجا می‌ایستاد و به تنه درخت خرمایی تکیه می‌داد و سخنرانی می‌کرد. روایت شده که پس از ساخته شدن منبر، صدای شبیه گریه و ناله از تنه نخل بلند شد. به همین دلیل، به ستون حنانه معروف شد.


==مکان ستون حنانه==
==مکان ستون حنانه==
این ستون از ستون‌های روضه مطهر و پس از [[ستون توبه]]، دومین ستون به طرف [[روضه شریفه|روضه]] و میان منبر و [[محراب پیامبر|محراب]] واقع شده است.<ref>المعالم الاثیره، ص44.</ref>
این ستون از ستون‌های [[روضةالنبی|روضه مطهر]] و پس از [[ستون توبه]]، دومین ستون به طرف روضه و میان [[منبر پیامبر|منبر]] و [[محراب پیامبر|محراب]] است.<ref>المعالم الاثیره، ص44.</ref>


==پیشینه تاریخی ستون حنانه==
==پیشینه تاریخی ستون حنانه==
پیامبر تا پیش از ساخته شدن منبر، بر تنه درخت خرمایی تکیه می‌داد و سخن می‌گفت. پس از ساخته شدن منبر در سال ششم یا هفتم قمری<ref>بحار الانوار، ج21، ص47.</ref> نخستین بار که برای سخنرانی و موعظه از منبر استفاده کرد، از آن تنه درخت، ناله‌ای همچون ناله ماده شتری که آن را از بچه خود جدا کرده باشند؛ یا همانند صدای گاو<ref>دلائل النبوه، ج2، ص563-564؛ عیون الاثر، ج1، ص278؛ السیرة الحلبیه، ج2، ص366.</ref> در فضای مسجد، به گوش رسید. در این هنگام، ایشان از منبر فرود آمد و تنه درخت را دربرگرفت یا بر آن دست نهاد   تا ناله‌اش خاموش شد.<ref>شرف النبی، ص430؛ الخرائج و الجرائح، ج1، ص165-166.</ref> بنابر این پیشینه، ستونی که در آن مکان قرار گرفت، حنّانه خوانده شد. حنّانه از ریشه حنّ به معنای صدای طرب‌انگیز یا غمگینانه است.<ref>معجم مقاییس اللغه، ج2، ص24، «حنّ».</ref>
پیامبر تا پیش از ساخته شدن منبر، بر تنه درخت خرمایی تکیه می‌داد و سخن می‌گفت. پس از ساخته شدن منبر در سال ششم یا هفتم قمری<ref>بحار الانوار، ج21، ص47.</ref> نخستین بار که برای سخنرانی و موعظه از منبر استفاده کرد، از آن تنه درخت، ناله‌ای همچون ناله ماده شتری که آن را از بچه خود جدا کرده باشند؛ یا همانند صدای گاو<ref>دلائل النبوه، ج2، ص563-564؛ عیون الاثر، ج1، ص278؛ السیرة الحلبیه، ج2، ص366.</ref> به گوش رسید. در این هنگام، پیامبر از منبر فرود آمد و تنه درخت را دربرگرفت یا بر آن دست نهاد تا ناله‌اش خاموش شد.<ref>شرف النبی، ص430؛ الخرائج و الجرائح، ج1، ص165-166.</ref> بنابر این پیشینه، ستونی که در آن مکان قرار گرفت، حنّانه خوانده شد. حنّانه از ریشه حنّ به معنای صدای طرب‌انگیز یا غمگینانه است.<ref>معجم مقاییس اللغه، ج2، ص24، «حنّ».</ref>


=== سرنوشت تنه درخت ===
=== سرنوشت تنه درخت ===