مسعی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== مکان و جایگاه == | == مکان و جایگاه == | ||
مَسْعیٰ حد فاصل بین دو [[صفا و مروه|کوه صفا و مروه]] در [[مکه]] است که حاجیان در آن، عمل [[سعی]] که یکی از اعمال واجب [[حج]] است را انجام می‌دهند. مسعی حدود ۳۷۵ متر طول دارد.<ref>. نگاه کنید به: «صفا و مروه»، سيدعلى قاضى عسكر، در «فصلنامه ميقات حج»، ش٩، ص۸۸-۱۰۶</ref> | |||
سعى از اعمال اصلى [[عمره]] و حج بوده و در [[آیه ۱۵۸ سوره بقره]] از صفا و مروه به عنوان «[[شعائر|شعائرالله]]» ياد شده است.<ref>بقره: ١۵٨</ref> بر اساس روایتی، [[امام صادق(ع)]] مسعی را جایی معرفی کرده که روی زمین دوست‌داشتنی‌تر از آن نبوده و فلسفه آن‌را تحقیر زورگویان در آنجا دانسته است.<ref>الكافى، ج۴، ص۴٣۴، ش٣.</ref> | |||
مطابق حدیثی که مجلسی آن‌را در بحارالانوار نقل کرده است شیطان در مسعی بر ابراهیم(ع) ظاهر شد و او هَرْوَلَه‌کنان(هروله: نوعی راه رفتن که میان دویدن و راه رفتن معمولی) به سوی شیطان حمله کرد؛<ref>بحارالانوار، ج۹۹، ص۲۳۴. </ref> عده‌ای گفته‌اند «سعی» یادگار این سنت ابراهیمی است.<ref>تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۹۲. </ref> دیگرانی بر اساس برخی روایات سعی در مسعی را به هروله کردن هاجر به هنگام جستجوی آب برای فرزندش اسماعیل، بازگردانده‌اند.<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۰۶. </ref> | |||
صفا و مروه دو كوه كوچكى بوده، كه اولى در دامنه [[کوه ابوقبیس|كوه ابوقُبَيس]] و دومى در دامنه [[کوه قعیقعان|كوه قُعَيْقعان]] قرار داشته است. مسیر بین این دو کوه در گذشته شیب‌دار | === صفا و مروه === | ||
كوه صفا در قسمت جنوب شرقى [[مسجدالحرام]] و كوه مروه در ناحيه شمال شرقى آن است. صفا و مروه دو كوه كوچكى بوده، كه اولى در دامنه [[کوه ابوقبیس|كوه ابوقُبَيس]] و دومى در دامنه [[کوه قعیقعان|كوه قُعَيْقعان]] قرار داشته است. مسیر بین این دو کوه در گذشته شیب‌دار بوده به طوری که شخص در طى مسير ميان صفا و مروه، از بالاى مروه به پايين رفته و دوباره در طرف مروه بالا مى‌آمده است اما اين فاصله در جریان توسعه مسجد الحرام به مرور زمان هموار شده و آثار وادى از بين رفته است. | |||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
بر اساس | بر اساس روایات گفته شده، [[سعى]] ميان [[صفا و مروه]] همانند ديگر مشاهد حج، به ماجرای [[حضرت اسماعیل(ع)|اسماعيل(ع)]] و [[هاجر(س)]] باز می‌گردد. در روايات آمده است، زمانى كه هاجر در جستجوى آب بود، هفت‌بار ميان كوه صفا و مروه رفت و برگشت. اين یک سنت ابراهيمى بود كه حتى در [[جاهليت]] نيز سعى بين صفا و مروه جزو مراسم حج به شمار مى‌آمد؛ جز آنكه بتى در اين سو و بتى در سوى ديگر قرار داشت و وقتى سعى‌كنندگان به بت‌ها مى‌رسيدند، آنها را [[استلام]] مى‌كردند. تصور مردمان جاهليت بر اين بود كه اين دو بت با نام‌هاى اساف و نائله، زن و مرد زناكارى بوده‌اند كه تبديل به سنگ شده‌اند. اسلام يادگار هاجر را نگاه داشت و آنچه را مشركان بر آن افزوده بودند، به دور ريخت. | ||
پيش از توسعه جديد در [[مسجد الحرام]]، ميان مسعى و مسجد الحرام فاصله‌اى وجود داشته و حتى بازارى بر پا بود ولی در توسعه مسجد، محدوده مسجد تا مسعى امتداد يافت و در روزگار ما، بخش غربى مسعى به سمت مسجد، آخرين حدّ مسجد الحرام به حساب مى‌آيد. طبعا ديوار كوتاه و پهن ميان مسجد الحرام و مسعى، مانند خود مسعى، جزو مسجد نيست. | پيش از توسعه جديد در [[مسجد الحرام]]، ميان مسعى و مسجد الحرام فاصله‌اى وجود داشته و حتى بازارى بر پا بود ولی در توسعه مسجد، محدوده مسجد تا مسعى امتداد يافت و در روزگار ما، بخش غربى مسعى به سمت مسجد، آخرين حدّ مسجد الحرام به حساب مى‌آيد. طبعا ديوار كوتاه و پهن ميان مسجد الحرام و مسعى، مانند خود مسعى، جزو مسجد نيست. | ||