مزار اسماعیل بن جعفر(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر گزارش منابع تاریخی، اسماعیل بن جعفر در [[عریض]] (روستایی در نزدیکی [[مدینه]]) درگذشت، اما پیکرش را به مدینه آوردند و در [[قبرستان بقیع]] دفن کردند.<ref>الارشاد، ج2، ص 209؛ سر السلسلة العلویه، ص۳۴؛ المجدی، ص۱۰۰.</ref> با این حال منابعی که بعدها از گنبد و بارگاه اسماعیل بن جعفر یاد کرده‌اند آن را در بیرون از بقیع دانسته اند. زیارتگاه اسماعیل بن جعفر داخل دیوارهای مدینه بود و به دیوار شهر چسبیده بود در حالی که همه زیارتگاه‌های دیگر بقیع در خارج از دیوار مدینه قرار داشتند.<ref>وفاء الوفا، ج5، ص 117</ref> این مقبره بعدها با توسعه بقیع به قبرستان پیوست.   

سَمهودی، تاریخ‌نگاری مدینه در نیمه دوم قرن نهم، از دو سنگ نبشته در آرامگاه اسماعیل خبر می‌دهد. این سنگ‌نوشته‌ها حاکی از این بود که این بنا به دست حسین بن ابوالهیجاء (فرستاده حکومت فاطمی) در سال 546 قمری ساخته شده و همین فرد باغی که در غرب آن قرار داشت را نیز به مزار اسماعیل وقف کرده بود.<ref>وفاء الوفاء، ج۳، ص۳۰۶.</ref>

سفرنامه‌های بعدی نیز از بارگاه اسماعیل بن جعفر خبر داده‌اند.<ref>نک: «[https://miqat.hajj.ir/article_207892.html بقعه اسماعیل بن جعفر در بقیع و بستر تاریخی آن تا قرن حاضر]»، ص56-59</ref> عیاشی، سفرنامه‌نویسی اهل شام در سده یازدهم، تصریح می‌کند که قبر اسماعیل بن جعفر در داخل بقیع نیست. او گزارش می‌کند که شیعیان که تعداد زیادی از آنان در کاروان عراق حضور داشتند، به زیارت قبر اسماعیل جعفر اهتمام داشتند.<ref>[https://wikihaj.com/index.php?title=%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:%D8%A7%D9%84%D8%B1%D8%AD%D9%84%D9%87_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%8A%D8%A7%D8%B4%D9%8A%D9%87%D8%8C_%D8%AC_1.pdf&page=381 الرحله العیاشیه، ص 381]</ref> در گزارشی از ابتدای سده سیزدهم هجری نیز از چاه آبی که در داخل حیاط زیارتگاه بوده و منسوب به امام زین‌العابدین بوده و از آن برای شفای بیماران آب می‌بردند یاد شده است.<ref>حالات الحرمین، در پنجاه سفرنامه حج قاجاری، ص 256</ref>  

با قدرت‌گیری [[وهابیت|وهابیان]] در [[شبه جزیره عربستان|شبه جزیره]] و [[مدینه]]، آرامگاه اسماعیل مانند دیگر مرقدها و بارگاه‌ها در سال 1344 قمری ویران شد اما از گزارش‌های برخی ایرانیان در دهه‌های پایانی سده چهاردهم ق. یعنی پیش از ۱۳۹۴ق. به دست می‌آید، که آرامگاه اسماعیل بن جعفر، به‌گونه کامل ویران نشده بود و اتاق ساده‌ای داشت.<ref>سفرنامه مکه حاج سید محمد فاطمی، در چهارده سفرنامه حج قاجاری دیگر، ص996</ref> بر اساس این گزارش مرقد اسماعیل با دیوارهایی بدون در و پنجره و به ابعاد سه در سه متر و ارتفاع دو و نیم متر احاطه شده و در بیرون از گورستان به فاصله ۱۵ متری دیوار بقیع، در جهت غرب و روبه‌روی قبرهای ائمه(ع)  قرار داشت. نیمی از محوطه در خیابان و نیمی از آن در پیاده‌رو بود و زائران در پیاده‌رو به زیارت می‌پرداختند.<ref>تاریخ حرم ائمه بقیع، ص۲۸۹–۲۹۰.</ref>  

به سال ۱۳۹۴ق. هنگام زیرسازی خیابان غربی بقیع، محوطه پیرامون قبر اسماعیل تخریب و چنین شایع شد که جنازه او پس از سده‌ها به صورت سالم آشکار شده است.<ref>تاریخ حرم ائمه بقیع، ص۲۹۰.</ref> بر پایه برخی دیده‌ها و گفته‌های محلی،<ref>تاریخ حرم ائمه بقیع، ص۲۹۰؛ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۳۴۸.</ref> با پیش‌بینی‌های صورت گرفته و با هماهنگی برخی از بزرگان اسماعیلیه،<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۳۴۸.</ref> جسد اسماعیل به درون گورستان بقیع منتقل و نشانه گذاری شد. محل دفن او به دلیل وصف‌های متفاوت و از میان رفتن نشانه‌ها، دقیقاً مشخص نیست. محل آن را درحوالی قبر اُم البنین یا نزدیک شهیدان حرّه یا در ۱۰ متری قبر حلیمه سعدیه در انتهای بقیع دانسته‌اند.<ref>تاریخ حرم ائمه بقیع، ص۲۹۱.</ref>

*وفاء الوفا باخبار دار المصطفی، على بن أحمد سمهودی، (2006م)، بیروت، دارالکتب العلمیة، الطبعه الاولی.