بدون خلاصۀ ویرایش
Z mohammad (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
هرگونه بهره بردن از بوی خوش، خواه بوییدن عطرها و خواه آغشتن لباس و بدن به مواد خوشبو کننده و خواه دیگر کاربردها مانند خوردن، لمس کردن و مالیدن آنها است. این موضوع در مبحث [[حج]] منابع فقهی با عنوان «طیب» که در لغت به معنای عطر و هر چیز خوشبو است،<ref>العین، ج2، ص8، «عطر؛ الصحاح، ج1، ص173، «طیب»؛ ج2، ص751، «عطر؛ لسان العرب، ج1، ص565، «طیب». </ref> در باب [[محرمات احرام]] یاد گشته و در آن به حکم فقهی گونههای انتفاع احرامگزار از بوی خوش پرداخته شده است. | هرگونه بهره بردن از بوی خوش، خواه بوییدن عطرها و خواه آغشتن لباس و بدن به مواد خوشبو کننده و خواه دیگر کاربردها مانند خوردن، لمس کردن و مالیدن آنها است. این موضوع در مبحث [[حج]] منابع فقهی با عنوان «طیب» که در لغت به معنای عطر و هر چیز خوشبو است،<ref>العین، ج2، ص8، «عطر؛ الصحاح، ج1، ص173، «طیب»؛ ج2، ص751، «عطر؛ لسان العرب، ج1، ص565، «طیب». </ref> در باب [[محرمات احرام]] یاد گشته و در آن به حکم فقهی گونههای انتفاع احرامگزار از بوی خوش پرداخته شده است. | ||
برخی از مصداقهای مهم طیب و بوی خوش، گیاهان خوشبو و خوراکیهای خوشبو است. | |||
در هریک از مصداقهای طیب، یک یا چند کاربرد آن بر احرامگزاران ممنوع است که در احادیث مربوطه تنها بر سهگونه کاربردی آن، یعنی بوییدن، تناول کردن و مالیدن عطر تاکید شده است. به تصریح فقها همه کارهای مربوط به مواد خوشبوکننده بر احرامگزار حرام نیست؛ بلکه کارهایی که بهره بردن از بوی خوش بهشمار نمیروند، جایز است؛ مانند: دیدن و خرید و فروش عطر و عبور کردن از محل فروش عطر. | |||
درباره حکم فقهی برخی کاربردهای بوی خوش در حال احرام، میان مذاهب اسلامی و حتی گاه میان فقیهان یک مذهب فقهی، اختلافنظر وجود دارد. فقیهان، بهویژه فقهای امامی، برخی مصداقهای بوی خوش یا کاربردهای آن را از شمول حکم حرمت مستثنی دانستهاند. مانند [[خلوق کعبه]] (عطر ویژه [[پوشش کعبه]])، عطر بازار عطرفروشان میان [[صفا]] و [[مروه]]، نیاز و اضطرار و استهلاک ماده خوشبو کننده. | |||
کفاره بوی خوش در فقه امامی، به پشتوانه احادیث، [[قربانی کردن]] یک گوسفند است. | |||
==کاربرد عطر و بوی خوش== | ==کاربرد عطر و بوی خوش== |