التحفة الایقاظیة فی الرحلة الحجازیة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان          =التحفة الایقاظیة فی الرحلة الحجازیة

| عنوان اصلی      =

التحفة الإيقاظية في الرحلة الحجازيه از نخستين آثار سليمان فيضي است. او به دليل اعتقادش به ضرورت[[بيداري مسلمانان]]، کتاب را ناميده است. <ref>موسوعة اعلام الموصل فی القرن العشرین ،ص17</ref> برخي دانشمندان و اديبان معاصر بر اين کتاب تقريظ‌هايي نگاشته‌اند. <ref>موسوعة اعلام الموصل فی القرن العشرین ، ص18</ref> کتاب به لحاظ آگاهي‌هاي گسترده که از برخي مکان‌هاي مذهبي مکه و مدينه و وضعيت [[حج‌گزاران]] در نيمه اول سده چهاردهم ق. به دست مي‌دهد، حائز اهميت است. برخي از موضوعات گزارش‌هاي او، از جمله آداب و رسم‌هاي [[اغوات]][[اغوات|(خادمان حرم)]]هنگام زيارت قبر پيامبر(ص) در آن دوره بر اهميت آن افزوده است. نگاه اجتماعي و سياسي نويسنده به حج و[[مناسک]] آن، از ديگر وجوه اهميت کتاب است. در باور او، حج افزون بر [[پاداش اخروي]]، [[فوايد دنيوي]] نيز دارد و مايه کمال زندگي اجتماعي مسلمانان و استواري پايه‌هاي [[جامعه اسلامي]] است. به گفته وي، دانشوران مسلمان بايد به حج‌گزاران گوشزد کنند که افزون بر گزاردن مناسک مناسک ديني، به ابعاد سياسي و اجتماعي حج نيز بپردازند و از آن‌ها شناخت کافي بيابند. <ref>موسوعة اعلام الموصل فی القرن العشرین ، ص108-109</ref>

در اين سفرنامه،[[قرنطينه]] از مشکلات حاجيان شمرده شده است. مأموران بهداشت در برخي از بنادري که کشتي فيضي و همراهانش لنگر انداخته، به آنان اجازه خروج نداده و آن‌ها را در کشتي حبس کرده‌اند. <ref>موسوعة اعلام الموصل فی القرن العشرین ، ص63</ref> در جده نيز آنان را چند روز معطل کرده و سرانجام ايشان را واداشته‌اند تا به جده [[جزيره ابوسعد]] روند و در آن جا دوره سخت قرنطينه را بگذرانند. اين قانون تنها ويژه حاجيان بوده و قرنطينه براي غير حاجيان به کار گرفته نمي‌شده است. <ref>موسوعة اعلام الموصل فی القرن العشرین ، ص69-70</ref>