تغییر قبله: تفاوت میان نسخه‌ها

تغییر قبله: رخدادی مهم در مدینه به سال دوم ق.

 

تاریخ‌نگاران و سیره‌نویسان و مفسران، چگونگی و علل و پیامدهای تغییر [[قبله]] از [[بیت‌المقدس]] به [[کعبه]] را با توجه به آیات 142 تا 150 [[سوره بقره]] آورده‌اند. کعبه از زمان [[حضرت آدم (ع)]] قبله بود <ref>. الکافی، ج4، ص199؛نهج البلاغه، خطبه 192.</ref> تا هنگامی که [[حضرت ابراهیم(ع)]] آن را بازسازی کرد (سوره بقره:127)<ref>. تفسیر قمی، ج1، ص62.</ref> و [[حضرت موسی(ع)]] برای نجات [[مسجدالاقصی]] از [[شرک]] و انحراف، به امر [[خداوند]]، بیت‌المقدس را قبله یهودیان قرار داد.<ref>. تاریخ ابن خلدون، ج1، ص483.</ref>

 

قبله رسمی مسلمانان پس از [[بعثت پیامبر(ص)]] در [[مکه]] و پیش از [[هجرت]] به [[مدینه]]، تا سال دوم ق. به سخن مشهور، بیت‌المقدس بود. <ref>. اخبار مکه، ج2، ص31.</ref> گرچه کعبه مهم‌ترین جایگاه را برای انتخاب به عنوان قبله داشت (آل عمران:96)؛ اما در آن هنگام، به صورت بتخانه‌‏ای درآمده بود و نماز‌گزاردن به سوی آن، شبهه احترام به بت‏ها را ایجاد می‏‌کرد.<ref>. الکشاف، ج1، ص200.</ref> با توجه به احترام عمومی کعبه و حضور یهودیان در مدینه، دیدگاه‏‌های دیگر نیز در این زمینه ابراز شده است. <ref>. التبیان، ج2، ص6؛فقه القرآن، ج1، ص87-91؛سبل الهدی، ج3، ص373-374.</ref>

برخی با توجه به آیه 115 سوره بقره: (وَ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ فَاَیْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللهِ) از تخییر پیامبر(ص) و مسلمانان میان دو قبله سخن گفته‌اند. <ref>. روض الجنان، ج2، ص202.</ref> آنان در تایید نظر خویش، به عدم مخالفت صریح رسول خدا(ص) با کار [[براء بن معرور]] در سفری به مکه پیش از هجرت استناد می‌کنند که به سوی کعبه نماز گزارد. <ref>. السیرة النبویه، ج1، ص439ـ440.</ref> در برابر، بعضی آیه یاد شده را در باره نافله‏‌های در حال سفر می‌‏دانند.<ref>. مجمع البیان، ج1، ص421.</ref>

یهودیان ساکن در مدینه برای اصیل نشان دادن دین خود و به شک ‏افکندن مسلمانان و سست کردن پایه‌‏های حکومت نوپای نبوی، به بهانه‌‏جویی و اعتراض بر ضد مسلمانان پرداختند و ادعا کردند: مسلمانان با این‌که مخالف دین ما هستند، استقلال ندارند و از دین ما پیروی می‌کنند و به سوی قبله ما [[نماز]] می‏‌خوانند. <ref>. تفسیر قمی، ج1، ص63.</ref> پیامبر از این ادعا بسیار رنج می‏‌برد و مایل بود به سوی کعبه نماز بگزارد. (بقره:144) درخواست عرب برای ایمان آوردن و این‌که کعبه قبله ابراهیم هم بوده، از دیگر دلیل‌های تمایل رسول خدا یاد شده است. <ref>. التبیان، ج2، ص13؛المحرر الوجیز، ج1، ص221؛التفسیر الکبیر، ج4، ص94.</ref> از این رو، ایشان نیمه‌‏های شب از استراحت‏گاه خود بیرون می‌‏آمد و به انتظار نزول [[وحی]] در مورد تغییر قبله به آفاق چشم می‌‏دوخت. <ref>. تفسیر مقاتل، ج1، ص144؛تفسیر ابن ابی حاتم، ج1، ص253؛جوامع الجامع، ج1، ص87.</ref> سرانجام با نزول آیه 144 سوره بقره: (قَدْ نَری تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّماءِ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضاها فَوَلِّ وَجْهَکَ شَطْرَ الْمسجدالحرام) فرمان تغییر قبله صادر شد.

در منابع به قطعی روشن نیست که چند ماه پس از هجرت پیامبر(ص) به مدینه و در کدام مکان و نماز و چه جزئی از آن، حکم تغییر قبله نازل و اجرا شد. روایات عامه و خاصه در این زمینه بسیار فراوان و نزدیک به هم هستند. این مدت را [[ابن عباس]] 17 ماه؛ [[براء بن عازب]] 16 یا 17 ماه؛ [[انس بن مالک]] 19 یا 10 ماه؛ [[معاذ بن جبل]] 13 ماه؛ و [[علی بن ابراهیم]] 17 ماه <ref>. مجمع البیان، ج1، ص413.</ref> پس از هجرت نقل کرده‌اند. در مجموع، این زمان از هفت تا نوزده ماه یاد شده است. <ref>. وفاء الوفاء، ج1، ص277-278.</ref> بیشتر منابع کهن تاریخی، تغییر قبله را در ماه شانزدهم یا هفدهم ([[شعبان]] یا دوشنبه نیمه [[رجب]]) سال دوم ق. یاد کرده‌اند. <ref>. السیرة النبویه، ج1، ص550؛الطبقات، ج1، ص186؛تاریخ یعقوبی، ج2، ص42.</ref> در شماری از این منابع، تبدیل قبله دو ماه پیش از [[جنگ بدر|نبرد بدر]] در [[ماه رمضان]] گزارش شده است. <ref>. الطبقات، ج1، ص186؛تاریخ خلیفه، ص25.</ref> برخی با توجه به وحدت نظر در گزارش ورود پیامبر(ص) به مدینه در ماه [[ربیع‌الاول]]، از جمع این گزارش‌ها 17 ماه را برگزیده‌اند. <ref>. بهجة المحافل، ج1، ص173؛وفاء الوفاء، ج1، ص278؛دروس معرفة الوقت و القبله، ص372.</ref>

مکان نزول و جاری شدن حکم تغییر قبله، بر پایه نقل‌های گوناگون، مسجد محله بنی‌سَلِمة <ref>. الطبقات، ج1، ص186؛تاریخ یعقوبی، ج2، ص42؛الکشاف، ج1، ص202.</ref> در شمال غربی مدینه <ref>. تاریخ و آثار اسلامی، ص268.</ref> که تا کنون به «[[مسجد القبلتین]]» <ref>. الدرة الثمینه، ص115؛عیون الاثر، ج1، ص308.</ref> مشهور است یا مسجد قبیله «بنی سالم بن عوف» که پیامبر(ص) نخستین [[نماز جمعه]] را در آن گزارد <ref>. تفسیر قمی، ج1، ص63؛الاعلام الوری، ج1، ص154.</ref> و یا مسجد خود پیامبر(ص) <ref>. الطبقات، ج1، ص186؛وفاء الوفاء، ج1، ص278.</ref> یاد شده است. (تصویر شماره 25)

تعیین جهت و سمت قبله مدینه طیبه، از معجزه‌های پیامبر(ص) است که بدون کاربرد وسایل نجومی و قواعد ریاضی و ستاره‌شناسی و یا زیج (جدول محاسبات نجومی) و دیگر ابزارهای شناخت طول و عرض جغرافیایی، آن را در غایت دقت و استواری تعیین کرد و به سوی [[ناودان کعبه]] ایستاد <ref>. دروس معرفة الوقت و القبله، ص380.</ref> و فرمود: «محرابی علی المیزاب.» <ref>. بحار الانوار، ج97، ص433؛قس: الطبقات، ج1، ص186.</ref> (← مسجدالنبی، قبله)

مدینه و مکه تقریباً بر یک دایره نصف‌ النهار قرار گرفته‌اند و طول مدینه از مکه‌ اندکی بیشتر و عرض مدینه نیز نزدیک به چهار درجه از مکه بیشتر است. قبله مدینه در جنوب آن <ref>. سفرنامه ناصر خسرو، ص102.</ref> است و‌ اندکی به سوی مغرب انحراف دارد. <ref>. سفرنامه ناصر خسرو، ص102.</ref> ناودان کعبه نیز در سمت غرب آن قرار دارد.

نماز خواندن به سوی بیت‌المقدس برای کسانی که کعبه را سرمایه معنویِ نژاد خود می‏‌دانستند، مشکل بود. نیز روی برگرداندن از بیت‌المقدس به سوی کعبه برای آنان که به بیت‌المقدس عادت کرده بودند، دشوار بود. پس چرا خداوند از همان آغاز قبله مسلمانان را کعبه قرار نداد؟ چرا در میان نماز و به این صورت ناگهانی، باید این تغییر انجام می‏‌گرفت؟ مفسران علل تغییر قبله را چنین برشمرده‌اند:

پس از هجرت پیامبر(ص) به مدینه، یهودیان مسئله قبله را دستاویز قرار دادند و از آن سوء استفاده می‏‌کردند. دانشوران یهود و نصارا بر پایه کتاب‏‌های دینی خود، از آمدن پیامبری که به دو قبله نماز می‏‌خواند، خبر داشتند. (سوره بقره:146؛ سوره انعام:20) <ref>. مجمع البیان، ج1، ص420؛الکشاف، ج1، ص203.</ref> بر پایه آیه 144 سوره بقره که در آن، عبارت «اوتوا الکتاب» به کار رفته، یکی از نشانه‏‌های پیشگویی شده رسول خدا در متون [[اهل کتاب]] و صحف پیامبران پیشین، تغییر قبله بود. از سوی دیگر، با تشکیل حکومت پیامبر(ص) در مدینه، قدرت مسلمانان تا حدی استوار گشته و صفوف آنان از دیگران کاملاً مشخص شده بود. از این رو، دیگر قبله بودن بیت‌المقدس ضرورت نداشت و پیامبر(ص) خواستار تغییر آن شد. در این هنگام، قبله به سوی کعبه، کهن‏‌ترین خانه توحید و اصیل‏‌ترین کانون پیامبران، بازگشت. (سوره آل‌عمران:96) با صدور حکم تغییر قبله، مسلمانان فرمان یافتند که به ‌سوی کعبه توجه کنند تا از یهودیان که به ‌سوی بیت‌المقدس متوجه بودند، مشخص شوند <ref>. التبیان، ج2، ص5؛روض الجنان، ج2، ص203؛مجمع البیان، ج1، ص412-414.</ref>؛ زیرا تاثیر نگرفتن از عادات محیط، بهترین کمال است.

نیز بر پایه فرمایش خداوند (سوره بقره:145) برای پیامبر(ص) آشکار شد که اهل کتاب ایمان نخواهند آورد. وانگهی به رسمیت شناختن قبله یک اقلیت در برابر دلبستگی سنتی مکیان (سوره بقره:143) <ref>. الاحتجاج، ج1، ص45-46.</ref> به کعبه تا سال دوم ق. بر خلاف شبهه‌افکنی یهود، <ref>. المفصل، ج6، ص548.</ref> از صدق دعوت پیامبر(ص) و الهی بودن [[آیین اسلام]] نشان داشت.

یکی از حکمت‏های تغییر قبله، بازشناسی و آزمایش (بقره/2، 143)<ref>. الکشاف، ج1، ص200.</ref> مسلمانان بوده است؛ زیرا آنان که پیرو راستین فرمان خداوند بودند، بدون تعصب و اکراه این تغییر را ‏پذیرفتند؛ ولی آنان که ایمان خالص نداشتند و به مقام تسلیم نرسیده بودند، هم‏آوا با یهودیان، بهانه‏جویی و چون و چرا را آغاز ‏کردند و اطاعت از این دستور را بسیار دشوار یافتند.<ref>. جامع البیان، ج2، ص8.</ref>این آزمایش سخت خداوند، آثار و رسوب شرک را از وجود مسلمانان زدود و بذر تسلیم مطلق در برابر فرمان حق را در جانشان رویاند. بر پیامبر(ص) هم آشکار شد که پیروان واقعی او چه کسانی هستند و این پیام برای مسلمانان سده‌های بعد باقی ماند که در همه امور باید تابع محض ولایت باشند.

بر اثر وسوسه اهل کتاب، شماری از افراد نادان و سست‌ایمان نزد پیامبر(ص) رفتند و نگرانی خود را از بر باد رفتن پاداش عبادت‌های گذشته خود و مردگان‌شان بیان کردند. <ref>. تفسیر مقاتل، ج1، ص146.</ref> پیامبر(ص) پاسخ آنان را با تلاوت آیه 143 سوره بقره داد: (وَ ما کانَ اللهُ لِیُضیعَ ایمانَکُمْ اِنَّ اللهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحیم).  <ref>. دلائل النبوه، ج2، ص575؛مجمع البیان، ج1، ص417.</ref> مشرکان نیز در صدد اثبات این نکته بودند که از آغاز حق با آنان بوده که کعبه را قبله می‌دانسته‏‌اند. <ref>. مجمع البیان، ج1، ص413؛سبل الهدی، ج3، ص371.</ref>

تغییر قبله مسلمانان به سوی خانه کعبه، موجب کوتاه شدن زبان گروه مشرک مخالف اسلام و حتی علاقه‏‌مندی بیشتر مردم [[حجاز]] که توجهی خاص به کعبه داشتند، برای پذیرش آیین اسلام شد. قرآن کریم با اشاره به این مطلب مهم می‏‌فرماید: «از هر جا بیرون شدی، روی خود را به سوی مسجدالحرام کن تا مردم بهانه‌‏ای بر ضد شما نداشته باشند.»  (سوره بقره:150) اما یهودیان از این رویداد سخت ناخرسند شدند و به شیوه دیرینه خود، به گونه‌ای دیگر به بهانه‌‏جویی، ایرادگیری و تبلیغات منفی پرداختند. (سوره بقره:142)

آورده‌‏اند که چون قبله مسلمانان از بیت‌المقدس به کعبه تغییر یافت، شماری از اشراف یهود که احساس می‌کردند برگ برنده را از دست داد‏ه‏اند، نزد پیامبر(ص) آمدند و علت تغییر قبله را جویا شدند و گفتند: «تو که می‏‌گفتی بر کیش ابراهیم هستی، از چه رو قبله‌ات را عوض کرده‏‌ای؟ اگر دیگر بار به سوی بیت‌المقدس نماز بگزاری، ما نیز از تو پیروی و تصدیقت می‏‌کنیم.» <ref>. السیرة النبویه، ج1، ص550؛سبل الهدی، ج3، ص541.</ref>

[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]