ابوجعفر محمد بن حسن عباسی
(تغییرمسیر از ابو جعفر محمد ابن حسن عباسي)
ابوجعفر محمد بن حسن بن عبدالعزیز عباسی، از والیان مکه در سده چهارم هجری است. او به عباسیان نسب می‌برد.[۱] در منابع از زندگی او اطلاعی ارائه نشده است. بر پایه گزارشی، پس از آرام شدن اوضاع مکه که به سبب هجوم قرامطه به سال ۳۱۷ق. بحرانی شده بود، به ولایت مکه رسید.[۲]
فاسی به نقل از مورخ مصری، محمد بن یوسف صاحب کتاب الولاة و القضاة، حکمرانی‌اش را در سال ۳۳۸ق پس از عزل او از منصب قاضی القضات مصر در همین سال دانسته و آورده است که ولایت او بر مکه می‌بایست از سوی علی بن اخشید باشد.[۳] گفته‌اند ابوجعفر، معاون علی در حکومت اخشیدیان بوده است.[۴]
در سال ۳۳۱ق. ولایت شام، مصر و حرمین از سوی خلیفه عباسی، المتقی، به ابوبکر بن محمد بن طُغْج واگذار شد. او از اوضاع نابسامان عباسیان بهره گرفت و حکومتی مستقل تأسیس کرد.[۵]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل ابوجعفر محمد بن حسن عباسی.
- امراء مکه عبر عصور الاسلام: عبدالفتاح راوه، الطائف، مکتبة المعارف؛
- البدایة و النهایه: ابن کثیر (م.۷۷۴ق.)، به کوشش علی شیری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ق؛
- تاریخ ابن خلدون: ابن خلدون (م.۸۰۸ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۹۱ق؛
- تاریخ مکه: احمد السباعی (م.۱۴۰۴ق.)، نادی مکة الثقافی، ۱۴۰۴ق؛
- خلاصة الکلام فی بیان امراء البلد الحرام: احمد بن زینی دحلان (م.۱۳۰۴ق.)، مصر، المطبعة الخیریه، ۱۳۰۵ق؛
- شفاء الغرام: محمد الفاسی (م.۸۳۲ق.)، به کوشش مصطفی محمد، مکه، النهضة الحدیثه، ۱۹۹۹م؛
- العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین: محمد الفاسی (م.۸۳۲ق.) به کوشش فؤاد سیر، مصر، الرساله، ۱۴۰۶ق.