| نسخهٔ فعلی |
متن شما |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| '''آئین اربعین، پیام‌ها و دستاورها'''، ترجمه‌ای است از کتاب «زیاره الأربعین، دلالات و آفاق» به نویسندگی محمدعبدالرضا هادی الساعدی، که توسط سید ابوالقاسم غضنفری و حسن باجلان به فارسی ترجمه شده است. | | '''آئین اربعین، پیام‌ها و دستاورها'''، ترجمه‌ای است از کتاب «زیاره الأربعین، دلالات و آفاق» به نویسندگی محمدعبدالرضا هادی الساعدی، که توسط سید ابوالقاسم غضنفری و حسن باجلان به فارسی ترجمه شده است. |
|
| |
| این کتاب در ۹ فصل تدوین شده و ظرفیت‌های مختلف مراسم و پیاده‌روی [[اربعین]] را بررسی می‌کند. مهمترین مواردی که در این کتاب بدان پرداخته شده‌است بدین شرح است:
| |
|
| |
| * اعلام برائت از مشرکان و ستمگران با پیروی از سیره [[امام حسین (ع)|امام حسین]]
| |
| * بهره‌گیری از حضور گسترده مردم برای اعلام مسائل امت اسلامی
| |
| * استفاده از ظرفیت پیاده‌روی اربعین در نهادینه کردن رفتار و اخلاق نیک، چنان‌که در این مراسم ایثار و خدمت به [[زائر|زائرین]] به صورت داوطلبانه مجموعه‌ای از اعمال و رفتار درست و نیک را در خود جای داده است.
| |
| * برشمردن محاسن فردی و اجتماعی پیاده‌روی اربعین، نظیر حس [[تعبد]]، مبارزه با شیطان، سلامت روانی و ذهنی با ارتباط گرفتن زائرین مؤمن با یکدیگر در مسیر راه
| |
| * سعی در نهادینه کردن محاسن پیاده‌روی اربعین در زائرین بعد از پایان مراسم و دور نگه‌داشتن این مراسم از انحرافاتی نظیر ریا و تفاخر و مقدم شمردن واجبات در این مراسم و استفاده از منابع اصیل برای درک مصیبت وارده بر [[اهل بیت]]
| |
| {{جعبه اطلاعات کتاب | | {{جعبه اطلاعات کتاب |
| | تصویر = آئین اربعین.png|File.png|270px|thumb|left | | | تصویر = آئین اربعین.png|File.png|270px|thumb|left |
| خط ۲۱: |
خط ۱۳: |
| | سبک = | | | سبک = |
| | زبان = | | | زبان = |
| | تعداد جلد = ۱ | | | تعداد جلد = 1 |
| | صفحه = ۱۷۸ | | | صفحه = 178 |
| | قطع = | | | قطع = |
| | ناشر = مشعر | | | ناشر = مشعر |
| | وبسایت ناشر = | | | وبسایت ناشر = |
| | محل انتشارات = تهران | | | محل انتشارات = تهران |
| | تاریخ_نشر = چاپ اول، ۱۴۰۱ | | | تاریخ_نشر = چاپ اول، 1401 |
| | ترجمه به = | | | ترجمه به = |
| | شمارگان = ۵۰۰ نسخه | | | شمارگان = 500 نسخه |
| | شابک = | | | شابک = |
| | مجموعه = | | | مجموعه = |
| خط ۴۰: |
خط ۳۲: |
| }} | | }} |
|
| |
|
| ==فصل اول:بیزاری جستن از ستمگران == | | ==فصل اول:بیزاری جستن از ستمگران== |
| این فصل زیارت اربعین را همچون مراسم [[حج]]، که نمود [[برائت از مشرکان|برائت از مشرکین]] است، نماد برائت از مشرکین و ستمگران می‌داند.<ref>آئین اربعین، ص 17</ref>
| |
| | |
| نویسنده ذیل سه زیرفصل این مفهوم را بیان می‌کند:
| |
| | |
| '''برائت سیاسی در سیاست امام حسین(ع)،''' در این قسمت، مفهوم لعن را بیان می‌کند و آن را مرزبندی با ستمگران می‌داند و نه نفرین‌گویی و عقده گشایی.<ref>آئین اربعین، ص 20-23</ref>
| |
| | |
| '''زنده کردن اراده سیاسی،''' در این قسمت، زیارت را عامل رجوع و پیوند مردم به رهبران دینی می‌داند. نویسنده ایجاد پیوند ولایی با رهبران دینی را جهت دهنده اراده سیاسی مردم به سمت حمایت از [[اسلام]] و مسلمانان می‌داند.<ref>آئین اربعین، ص 23</ref>
| |
| | |
| '''یاری و تلاش،''' در این قسمت با اشاره به فرازهایی از زیارت امام حسین، در یاری جستن از خداوند برای اعمال درست و همراهی [[امام حسین (ع)|امام حسین]] و مفاهیمی این چنین را عامل شکل‌گرفتن انگیزه مبارزه با فساد و اصلاح جامعه در نسل‌های بعد می‌داند.<ref>آئین اربعین، ص 24-25</ref>
| |
|
| |
|
| ==فصل دوم:نمایش‌های هدفمند توده‌های مؤمن== | | ==فصل دوم:نمایش‌های هدفمند توده‌های مؤمن== |
| در این فصل نویسنده به حضور گسترده مردم در زیارت اربعین و کیفیت این حضور که حاوی پیام آزادگی و عدالتخواهی در نمایشی صلح‌طلبانه است، می‌پردازد.<ref>آئین اربعین، ص 27-30</ref>
| |
|
| |
| نمایش اخلاق انسانی و اسلامی در زیارت اربعین و نیز استفاده از ظرفیت این مراسم برای مطرح‌کردن دغدغه‌های امت اسلامی از دیگر مباحث این فصل است.<ref>آئین اربعین، ص 32-33</ref>
| |
|
| |
|
| ==فصل سوم:رفتار مثبت اجتماعی== | | ==فصل سوم:رفتار مثبت اجتماعی== |
| نویسنده ضمن پرداختن به نظریه‌ها و فرضیاتی درباره رفتار مثبت اجتماعی و نیز ایثار، رفتار زائرین اربعین در همکاری و یاری رساندن به هم در طول مسیر را نوعی از ایثار می‌داند.<ref>آئین اربعین، ص 35-68</ref>
| |
|
| |
|
| ==فصل چهارم:عمل داوطلبانه== | | ==فصل چهارم:عمل داوطلبانه== |
| در این فصل نویسنده با اشاره به اعمال داوطلبانه مرسوم در جهان که اهداف اقتصادی، اجتماعی و یا بهداشتی را مدنظر دارند، رفتار زائران [[اربعین]] را اعم و بالاتر از این اعمال داوطلبانه می‌داند.
| |
|
| |
| چنان‌که در مسیر زیارت اربعین موکب‌ها و ساکنین محلی عراق، انواع خدمات را به‌شکل کاملا داوطلبانه و خالصانه در اختیار زائرین اربعین قرار می‌دهند. و این اعمال خودجوش و خارج از چارچوب دولتی بوده و تنها انگیزه درونی افراد در این زمینه دخیل است.<ref>آئین اربعین، ص 69-85</ref>
| |
|
| |
|
| ==فصل پنجم:حس طولانی عبادت== | | ==فصل پنجم:حس طولانی عبادت== |
| این فصل پیاده‌روی اربعین و ثوابی که در هر قدم آن تا زیارت امام حسین برداشته می‌شود اشاره شده و استفاده از طول مسیر برای بهره بردن از زیارت اربعین را مد نظر قرار داده و آن را حس طولانی عبادت معرفی می‌کند.
| |
|
| |
| همچنین نویسنده محاسن طولانی بودن عبادت را حس تعبد و بندگی، سلامت روان و نیز مبارزه با شیطان می‌داند؛ به خصوص وقتی این عبادت طولانی با بسیج امت همراه می‌شود.<ref>آئین اربعین، ص 87-97</ref>
| |
|
| |
|
| ==فصل ششم:تأثیرات پیاده‌روی بر بهداشت روانی و ذهنی== | | ==فصل ششم:تأثیرات پیاده‌روی بر بهداشت روانی و ذهنی== |
| در این فصل نویسنده ضمن پرداختن علمی به فواید پیاده‌روی مانند ایجاد سلامت روانی و دوری از افسردگی، پیاده‌روی اربعین را ضامن سلامت روانی و ذهنی زائرین می‌داند.
| |
|
| |
| اما نویسنده به این مسأله تأکید می‌کند که این مراسم با مفاهیمی والاتر همچون انس با دیگران و حس امنیت، قصد تقرب به خدا و احساس رضایت درونی، همزاد پنداری با [[اسرای کربلا]] [[حضرت زین العابدین]] و [[حضرت زینب]] به سلامت و آرامش روان زائرین را فراهم می‌کند.<ref>آئین اربعین، 99-106</ref>
| |
|
| |
|
| ==فصل هفتم:دستاوردهای تربیتی و آموزشی مراسم پر برکت اربعین== | | ==فصل هفتم:دستاوردهای تربیتی و آموزشی مراسم پر برکت اربعین== |
| در این فصل نویسنده دستاوردهای تربیتی زیارت اربعین را استحکام منزلت [[امام حسین (ع)|سیدالشهدا]] در افراد، ولایت‌پذیری و ایستادگی و برائت از دشمنان، نهادینه شدن اخلاق درست و دورماندن از رفتار منفی، و نیز الگو سازی برای کودکان و نوجوانان در ترویج اخلاق درست و استفاده از رسانه در این مسیر را، ذکر می‌کند.<ref>آئین اربعین، ص 107-118</ref>
| |
|
| |
| در بیان دستاودهای آموزشی مراسم اربعین نیز مواردی چون بالارفتن مهارت اجتماعی و ارتباط با دیگران را ذکر می‌کند و مراسم زیارت اربعین را عامل بازدارنده از انحرافات اخلاقی می‌داند و در این راستا نظریات اجتماعی را مورد بررسی قرار می‌دهد.<ref>آئین اربعین، ص 118-133</ref>
| |
|
| |
|
| ==فصل هشتم:دستاوردهای زیارت مبارک اربعین و رفتار معمول== | | ==فصل هشتم:دستاوردهای زیارت مبارک اربعین و رفتار معمول== |
| در این فصل، نویسنده عادت‌های رفتاری را مورد توجه قرار می‌دهد و با تأکید به عادات رفتار اسلامی در تلاش برای نهادینه کردن اخلاق نیکو در فرد، به این نکته می‌پردازد که مراسم اربعین مجموعه‌ای از عادات و اخلاق‌های نیکو را دربرمی‌گیرد و باید در استمرار و نهادینه این مجموعه عادات بعد از زیارت اربعین نیز اهتمام ورزید.<ref>آئین اربعین، ص 135-150</ref>
| |
|
| |
|
| ==فصل نهم:صیانت از مراسم زیارت اربعین== | | ==فصل نهم:صیانت از مراسم زیارت اربعین== |
| در این فصل نویسنده به این مسأله می‌پردازد که نباید مراسم زیارت اربعین دچار انحرافاتی نظیر ریا و تفاخر شود و باید جنبه‌های عبادی آن محفوظ بماند.
| |
|
| |
| همچنین ضرورت انجام واجبات در طول مسیر و نیز رجوع به منابع اصیل و درک مصیبت وارده به [[اهل بیت]] و مقدس پنداشتن طول مسیر زیارت را از ملزومات برحذر داشتن مراسم [[اربعین]] از انحراف می‌داند.<ref>آئین اربعین، ص 151-159</ref>
| |
|
| |
| ==اطلاعات ناشر==
| |
| این کتاب در [[پژوهشکده حج و زیارت]] و توسط نشر مشعر در بهار ۱۴۰۱ به چاپ رسیده است.
| |
|
| |
| ==پانویس==
| |
| {{پانویس}}
| |
