در حال ویرایش آیه سقایة الحاج (بخش)

== واژه شناسی ==
[[سِقایت]] از ریشه «س ق ی»، مصدر و به معنای آب دادن دیگران است.<ref>لسان العرب، ج۶، ص۳۹۱، «سقی»؛ لغت نامه، ج۹، ص۱۳۶۷۸، «سقایت».</ref> از این رو [[آیه]] ۱۹ [[سوره توبه]] آیه سقایة الحاج نام گرفته<ref>نهج الحق، ص۱۸۲؛ الصحیح من سیرة النبی، ج۵، ص۱۲۳.</ref> که واژه سقایت در آن آمده و بیانگر آن است که ایمان به [[خدا]] و روز جزا و [[جهاد]] در راه خدا از آب دادن به حاجیان و آباد‌کردن [[مسجدالحرام]] برتر است: {{سخ}} {{وسط‌‌چین}} '''متن آیه:''' {{سخ}}

{{گفت و گو
|عرض=85
|شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:125%; font-weight: normal;
|شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:170%
|شکل بندی آدرس=font-size:75%;
|تورفتگی=0
|تراز=وسط
|عنوان={{عربی|اندازه=92%| أَجَعَلْتُمْ سِقَايَةَ الْحَاجِّ وَعِمَارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّـهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَجَاهَدَ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ ۚ لَا يَسْتَوُونَ عِندَ اللَّـهِ ۗ وَاللَّـهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ<ref>توبه، ۱۹</ref> }}
| آيا سيراب ساختن حاجيان و آباد كردن مسجد الحرام را همانند [كار] كسى پنداشته‌ايد كه به خدا و روز بازپسين ايمان آورده و در راه خدا جهاد مى‌كند؟ [نه، اين دو] نزد خدا يكسان نيستند، و خدا بيدادگران را هدايت نخواهد كرد.<ref>ترجمه فولادوند</ref> 
}}
{{پایان}}


افزون بر این معنا، واژه سقایت به معنای جای آشامیدن آب<ref>القاموس المحیط، ج۴، ص۳۴۳؛ تاج العروس، ج۱۹، ص۵۳۰.</ref> و نیز ظرف آب {{قلم رنگ|سبز|جَعَلَ السِّقَایةَ فِی رَحلِ أَخِیهِ}}<ref>سوره یوسف، آیه ۷۰</ref> نیز آمده است. سقایت و آب دادن به زائران خانه خدا از مناصب مسجدالحرام بود که اعراب [[جاهلیت|جاهلی]] به آن مباهات می‌کردند. سقایت از مناصبی بود که [[قصی بن کلاب|قُصَی بن کلاب]]، از اجداد [[حضرت محمد(ص)|پیامبر گرامی(ص)]] بعد از خارج‌کردن [[مکه]] از دست [[قبیله خزاعه]]، برای اداره مسجدالحرام و زائران خانه خدا آن را پدید آورد.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۱۳۰؛ الطبقات، ج۱، ص۶۰؛ المنمق، ص۱۸۹.</ref> وی هنگام وفاتش این ِسمَت را به پسرش [[عبدمناف]] واگذار کرد<ref>الطبقات، ج۱، ص۶۰؛ اخبار مکه، ج۱، ص۱۱۰؛ التنبیه و الاشراف، ص۱۸۰.</ref> و از آن به بعد این سمت در میان فرزندان عبدمناف وجود داشت<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۱۳۲؛ الطبقات، ج۱، ص۶۳.</ref> تا در پایان به [[عباس بن عبدالمطلب]] رسید. [[بنای سقایة العباس|سقایة العباس]] در مسجدالحرام بنایی داشت که گفته‌اند در جهت جنوبی [[زمزم]] بوده است.<ref>اخبار مکه، ج۲، ص۵۹.</ref> بر پایه [[روایت|روایتی]]، رسول خدا(ص) نیز سقایت زائران خانه خدا را برای [[بنی‌هاشم]] و [[پرده‌داری کعبه]] را برای [[بنی‌عبدالدار]] قرار داد.<ref>مسند احمد، ج۶، ص۴۰۱؛ المعجم الاوسط، ج۱، ص۲۳۰؛ ذخائر العقبی، ص۱۵.</ref>