| نسخهٔ فعلی |
متن شما |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{آیات حج و حرمین}}
| |
| '''آیه ۲۰۰ سوره بقره'''، آیه‌ای از [[قرآن]]، که در آن به ذکر خدا پس از اتمام مناسک [[حج]] سفارش شده است. بر اساس شأن نزول این آیه، حاجیان پس از اتمام حج گردهم آمده و به نیاکان خود تفاخر می‌کردند. این آیه با نهی از این کار به ذکر خدا سفارش کرده است.
| |
|
| |
| == متن و ترجمه == | | == متن و ترجمه == |
| {{قرآن | | {{قرآن |
| | متن = فَإِذَا قَضَیْتُمْ مَنَاسِکَکُمْ فَاذْکُرُوا اللَّهَ کَذِکْرِکُمْ آبَاءَکُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِکْرًا فَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا وَمَا لَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ | | | متن = فَإِذَا قَضَيْتُمْ مَنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ آبَاءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرًا فَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ |
| | ترجمه = پس هنگامی که مناسک [حجّتان] را انجام دادید، پس خدا را آن گونه که پدرانتان را یاد می‌کنید یا بهتر و بیشتر از آن یاد کنید. پس گروهی از مردم [کوتاه فکر] می‌گویند: پروردگارا! به ما در دنیا [کالای زندگی] عطا کن؛ و آنان را در آخرت هیچ بهره‌ای نیست. | | | ترجمه = پس هنگامی که مناسک [حجّتان] را انجام دادید، پس خدا را آن گونه که پدرانتان را یاد می کنید یا بهتر و بیشتر از آن یاد کنید. پس گروهی از مردم [کوتاه فکر] می گویند: پروردگارا! به ما در دنیا [کالای زندگی] عطا کن. و آنان را در آخرت هیچ بهره‌ای نیست. |
| }} | | }} |
|
| |
|
| == شرح واژگان == | | == شرح واژگان == |
| واژه «قضاء» در اصل به چندین معنا مانند حتمی شدن، فارغ شدن، به اتمام رساندن و ادا نمودن آمده است، که در حقیقت همه آنها به «تمام نمودن کار» بازمی‌گردد.<ref>لسان العرب، ذیل واژه قضی.</ref> به باور طبرسی، مفسّر شیعه، این واژه در [[قرآن]] به چند معنا به کار رفته است؛<ref>مجمع‌البیان، ج۱، ص۳۶۲.</ref> که یکی از آنها معنای فارغ شدن از کار در آیه {{آیه|فَإِذٰا قَضَیْتُمُ الصَّلاٰةَ فَاذْکُرُوا اللّٰهَ}} است.<ref>سوره نساء، آیه ١٠٣.</ref> | | واژه «قضاء» در اصل به چندین معنا مانند حتمى شدن، فارغ شدن، به اتمام رساندن و ادا نمودن آمده است، كه در حقيقت همه آنها به «تمام نمودن كار» باز مى‌گردد.<ref>لسان العرب، ذیل واژه قضی.</ref> به باور طبرسی، مفسّر شیعه، این واژه در قرآن به چند معنا به كار رفته است؛<ref>مجمع‌البیان، ج۱، ص۳۶۲.</ref> که یکی از آنها معنای فارغ شدن از كار در آیه {{آیه|فَإِذٰا قَضَيْتُمُ الصَّلاٰةَ فَاذْكُرُوا اللّٰهَ |
| | }} است.<ref>سوره نساء، آیه ١٠٣.</ref> |
| | |
| | «خلاق» به معنای نصيب،<ref>المصباح المنیر، ذیل واژه خلق.</ref> حظ و صلاح است.<ref>کتاب العینن، ذیل واژه خلق؛ لسان العرب، ذیل واژه خلق.</ref> برخی از لغت‌شناسان گفته‌اند خلاق به معناى حظ فراوان از خير است.<ref>تاج العروس، ذیل واژه خلق.</ref> |
|
| |
|
| «خلاق» به معنای نصیب،<ref>المصباح المنیر، ذیل واژه خلق.</ref> حظ و صلاح است.<ref>کتاب العین، ذیل واژه خلق؛ لسان العرب، ذیل واژه خلق.</ref> برخی از لغت‌شناسان گفته‌اند خلاق به معنای حظ فراوان از خیر است.<ref>تاج العروس، ذیل واژه خلق.</ref>
| | اين واژه در قرآن، تنها درباره نصيب در قيامت به كار رفته است.<ref>مانند سوره بقره، آیه ۱۰۳؛ سوره آل عمران، آیه ۷۷.</ref> راغب اصفهان، لغت‌شناس قرآنی، اين واژه را به فضيلت اكتسابى از اخلاق معنا کرده است.<ref>مفردات الفاظ قرآن، ذیل واژه خلق.</ref> به باور برخی، این معنا به معنای نصیب در قیامت بازمی‌گردد.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۱۸۹.</ref> |
|
| |
|
| این واژه در قرآن، تنها درباره نصیب در قیامت به کار رفته است.<ref>مانند سوره بقره، آیه ۱۰۳؛ سوره آل عمران، آیه ۷۷.</ref> راغب اصفهانی، لغت‌شناس قرآنی، این واژه را به فضیلت اکتسابی از اخلاق معنا کرده است.<ref>مفردات الفاظ قرآن، ذیل واژه خلق.</ref> به باور برخی، این معنا به معنای نصیب در قیامت بازمی‌گردد.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۱۸۹.</ref>
| | == چشم‌انداز == |
|
| |
|
| == محتوا == | | == محتوا == |
| آیه ۲۰۰ سوره بقره، اشاره‌ای کوتاه به برنامه پس از انجام مناسک [[حج]] دارد، که در قالب ذکر خدا به آن سفارش کرده است.
| |
|
| |
|
| === حج و یاد خدا === | | ==پانویس== |
| در این آیه به ذکر خدا پس از مناسک حج سفارش شده است. جز این آیه، در قرآن شش بار دیگر به ذکر خدا هنگام مناسک حج سفارش شده است.<ref>سوره بقره، آیات ۱۹۸، ۱۹۹، ۲۰۳؛ سوره حج، آیات ۲۷، ۳۴، ۳۷.</ref> این شمار از سفارش به ذکر خدا را، هشداری به زائر [[خانه خدا]] دانسته‌اند که در [[ایام الحج|موسم حج]] از یاد خدا غافل نشود.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۱۹۰.</ref> واژه «ذکر» در زبان عربی و قرآن، شامل ذکر قلبی و ذکر زبانی می‌شود.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۱۹۰.</ref>
| | {{پانویس}} |
| | |
| درباره مراد «ذکر» در این آیه دو دیدگاه کلی وجود دارد:
| |
| * به نظر برخی، مراد ذکر در این آیه، [[دعا]] است؛ چرا که دعا در آن موقف‌ها برترین اعمال است.<ref>مجمع البیان، ج ١، ص ٢٩۶؛ تفسیر کبیر، ج۵، ص٢١٠.</ref> به باور برخی، وقتی انسان با پرداخت بخشی از مال خود، تحمل سختی‌های اعمال حج و دوری از وطن حج را تمام کرد، طبیعی است که به دعا و [[استغفار]] روی آورد.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۱۹۱.</ref>
| |
| * برخی از مفسران معتقدند منظور، ذکر مخصوص [[ایام تشریق]] است.<ref>مجمع البیان، ج ١، ص ٣٩۶؛ تفسیر کبیر، ج۵، ص٢٠١.</ref> بر اساس روایتی، [[امام صادق (ع)]] مراد از ذکر در این آیه را دعای «الله أکبر الله أکبر لا إله إلاّ الله و الله أکبر، الله أکبر و لله الحمد، الله أکبر علی ما هدانا، الله أکبر علی ما رزقنا من بهیمة الأنعام» دانسته است.<ref>کافی، ج۴، ص ۵١۶؛ کشاف، ج١، ص٢۴۶؛ زبدة البیان، ص٣۵١.</ref> در شأن نزول آیه نیز آمده است که حاجیان پس از تمام شدن حج، گرد هم آمده و به تفاخر نسبت به پدرانشان می‌پرداختند؛ از این رو، خدا امر کرد به جای یاد از پدرانشان خدا را در این موضع ذکر کنند.<ref name=":0">مجمع البیان، ج ١، ص ٢٩٧؛ الجامع لاحکام القرآن، ج٢، ص۴٢٧؛ تفسیر القرآن الحکیم (المنار)، ج٢، ص٢٣۵.</ref>
| |
| * دیدگاه دیگر این است که منظور از ذکر، خودسازی است. به دیگر سخن وقتی حاجی مناسک حج را به‌جا آورد و آثار مادی را از خود زدود، فرصت خوبی است تا قلب را به وسیله ذکر خدا نورانی کند.<ref>تفسیر کبیر، ج۵، ص٢٠٢.</ref>
| |
| | |
| === یاد خدا مانند یاد نیاکان ===
| |
| در عبارت {{آیه|کَذِکْرِکُمْ آبٰاءَکُم}}، گفته شده همان‌گونه که به یاد پدرانتان هستید، به یاد خدا باشید. به اعتقاد برخی، منظور این است که همان‌گونه که فرزند به پدر و مادرش پناه می‌برد، شما نیز به خدا پناه برده و او را صدا بزنید.<ref>مجمع البیان، ج ١، ص ٢٩٧.</ref> نتیجه این دیدگاه این دانسته شده که ذکر خدا به یاد نیاکان تشبیه شده، و یاد نیاکان نفی نشده است.<ref>درسنامه تفسیر آیات حج، ص۱۹۴.</ref>
| |
| | |
| برخی احتمال داده‌اند مراد این است که باید حاجیان از ذکر مفاخر پدران و نیاکان دست برداشته و ذکر خدا را با همان اهتمام، بلکه بیشتر جایگزین آن کنند.<ref>مجمع البیان، ج ١، ص ٢٩٧.</ref> روایتی از [[امام باقر (ع)]] که درباره شأن نزول این آیه گفته شده نیز تأییدکننده این احتمال است.<ref name=":0"/>
| |
| | |
| === یاد خدا شدیدتر از یاد نیاکان ===
| |
| عبارت {{آیه|أَوْ أَشَدَّ ذِکْرا}} بیانگر این دانسته شده که باید ذکر خدا با یاد انسان‌ها تفاوت داشته باشد.<ref>درسنامه تفسر آیات حج، ص۱۹۴.</ref> به نظر طبرسی، مفسر شیعه، مراد این است که باید یاد خدا با یاد نعمت‌ها، و شکر آن همراه باشد؛ زیرا هرچند نیاکان و پدران به انسان کمک کرده‌اند؛ ولی نعمت‌های الهی و کمک‌های او بزرگ‌تر است؛ از این رو بیشتر باید به یاد خدا بود.<ref>مجمع البیان، ج ١، ص ٢٩٧.</ref>
| |
|
| |
|
| == پانویس == | | ==منابع== |
| {{پانویس}}
| |
|
| |
|
| == منابع ==
| |
| {{منابع}}
| |
| {{برگرفتگی | | {{برگرفتگی |
| | پیش از لینک = کتاب | | | پیش از لینک = کتاب |
| خط ۴۶: |
خط ۲۹: |
|
| |
|
| }} | | }} |
| * '''تفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)'''، محمد بن عمر فخر رازی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چهارم، ۱۴۱۳ق.
| |
| * '''تفسير القرآن الحكيم''' (تفسيرالمنار)، محمد رشيد رضا، بيروت، دارالمعرفه.
| |
| * '''الجامع لأحکام القرآن'''، محمد بن احمد قرطبی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۹۶۵م.
| |
| * '''زبدة البيان'''، احمد بن محمد اردبيلى ( مقدس اردبيلى)، تحقيق رضا استادى و على اكبر زمانى نژاد، قم، مؤمنين، ١۴٢١ق.
| |
| * '''کافی'''، محمد بن یعقوب کلینی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش.
| |
| * '''الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل'''، محمود بن عمر زمخشری، ادب الحوزه.
| |
| * '''مجمع البیان فی تفسیر القرآن'''، فضل بن حسن طبرسی، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، ۱۴۰۳ق.
| |
| * '''المصباح المنیر'''، احمد بن محمد فیومی، قم، دارالهجرة، دوم، ۱۴۱۴ق.
| |
| * '''مفردات الفاظ القرآن'''، راغب اصفهانی، تحقیق صفوان عدنان داوودی، بیروت، دارالسامیة، ۱۴۱۲ق.
| |
| {{پایان}}
| |
|
| |
|
| [[رده:آیه های مربوط به حج]] | | [[رده:آیه های مربوط به حج]] |
