در حال ویرایش ابراهیم بن محمد استرآبادی (بخش)

==کمک به عمران مکه و مدینه==
[[پرونده:قنات زبیده.jpg|بندانگشتی|تصویری از قنات زبیده]]
ابونصر استرآبادی در سال ۴۶۶ق. به [[مکه]] عزیمت کرد و در مدت حضورش، خدماتی چشمگیر به ویژه در [[مسجدالحرام]] داشت. از جمله اقدام‌های او این موارد است:
* '''تعمیر مسجدالحرم و بازسازی قنات زبیده''': ابونصر جای‌هایی از مسجدالحرام را تعمیر کرد که پیش‌تر ویران شده بودند؛ اما علت ویرانی آن‌ها در منابع گزارش نشده است. او در ماه رجب سال یاد شده، همه آن ویرانی‌ها را با ۳۰.۰۰۰ دیناری که به این کار اختصاص داده بود، تعمیر کرد<ref>اتحاف الوری، ج۲، ص۴۷۵؛ مرآة الحرمین، ج۱، ص۲۸۳.</ref> و با مانده آن مبلغ، [[بئر زبیده|قناتی]] را که [[زبیده همسر هارون|زُبیده]] همسر [[هارون عباسی]] از [[عرفات]] به سمت مکه روان ساخته بود، بازسازی و تعمیر کرد.<ref>العقد الثمین، ج۳، ص۲۶۱.</ref> 
* '''تعویض پرده کعبه''': وی [[کعبه|خانه خدا]] را که دو سال<ref>میقات حج، ش۵۷، ص۷۸، “تاریخ حج‌گزاری».</ref> بدون [[پرده کعبه|پرده]] بود، با پارچه سفید بافت [[هند]] پوشانید که همراه خود آورده بود.<ref>شفاء الغرام، ج۱، ص۲۳۱؛ مرآة الحرمین، ج۱، ص۲۸۳؛ التاریخ القویم، ج۲، ص۵۵۷.</ref> این بر خلاف رسم [[عباسیان]] بود که کعبه را با پارچه سیاه که شعار آنان بود، می‌پوشاندند؛ رسمی که مدت‌ها پس از آنان نیز ادامه یافت.<ref>اخبار مکه، ج۱، ص۲۵۸؛ تاریخ مکه، ص۲۷۸.</ref> 
* '''نصب ناودان نقره‌ای برای کعبه''': ابونصر [[ناودان کعبه|ناودانی]] نقره‌ای برای کعبه نصب کرد و گفت: اگر مطمئن ‌بودم که ناودان طلایی بر جای می‌ماند، آن را از طلا می‌ساختم.<ref>العقد الثمین، ج۳، ص۲۶۱-۲۶۲؛ اتحاف‌ الوری، ج۲، ص۴۷۶؛ تحصیل المرام، ج۱، ص۴۷۴.</ref> 
* '''تعمیر مسجد هلیجه''': از دیگر اقدام‌های او تعمیر مسجد تنعیم معروف به [[مسجد هلیجه]]<ref>العقد الثمین، ج۳، ص۲۶۱؛ اتحاف‌ الوری، ج۲، ص۴۷۵.</ref> بود که به کمک برادرش ابومسعود علی بن محمد انجام داد.<ref>العقد الثمین، ج۳، ص۲۶۱؛ اتحاف‌ الوری، ج۲، ص۴۷۵.</ref> نام هر دو بر روی سنگی بدین ترتیب روی دیوار نوشته شده است<ref>العقد الثمین، ج۳، ص۲۶۱؛ اتحاف‌ الوری، ج۲، ص۴۷۵.</ref> : «أمر بعمارة مسجد عایشه ام المؤمنین بأمر منه الرئیس الأجلّ السید فخر الرؤسا و مغیث/ مغیب الحرمین أبوالنصر إبراهیم بن محمد بن ﻋﻠﻰ عنه و عن أخیه ذی المحاسن اﺑﻰ مسعود ﻋﻠﻰ بن محمد بن ﻋﻠﻰ تقبل الله عملهما و بلغهما ﻓﻰ الدارین أملهما و شکر سعیهما و لا قطع من الحرمین أثرهما».<ref>العقد الثمین، ج۳، ص۲۶۱؛ اتحاف‌ الوری، ج۲، ص۴۷۵.</ref>