در حال ویرایش ابرق

{{در دست ویرایش|ماه=[[شهریور]]|روز=[[۲۴]]|سال=[[۱۳۹۶]]|کاربر=Abazar  }}
'''اَبْرَق''' مال اهدایی به [[کعبه]] که در دورانی درون چاهی ریخته می‌شد که [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[حضرت اسماعیل(ع)]] هنگام ساخت کعبه آن را کنده بودند.

مردم [[مکه]] برای این مال احترام فراوانی قائل بودند.

==واژه‌شناسی==
اَبْرَق در لغت به معنای چیزی است که در آن سیاه و سفید همراه شده باشند<ref>لسان العرب، ج۱۰، ص۱۶؛ مجمع البحرین، ج۴، ص۱۸۹، «برق».</ref> یا سنگ و گل و یا شن و خاک در آن آمیخته باشد.<ref>معجم مقاییس اللغه، ج۱، ص۲۲۶؛ معجم البلدان، ج۱، ص۵۹، ۶۵؛ لسان العرب، ج۱۰، ص۱۶، «برق».</ref> نیز به هر زمین یا کوهی که دارای دو رنگ باشد، ابرق گفته میشود.<ref>تاج العروس، ج۱۳، ص۲۱، «برق».</ref>

مکان‌هایی به نام أبرق در [[حجاز]] وجود دارند.<ref>معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۲۳۶؛ نک: معجم البلدان، ج۱، ص۶۹.</ref> از میان مورخان، تنها ازرقی از ابرق به معنای مال [[کعبه]] یاد کرده است.<ref>اخبار مکه، ج۱، ص۲۴۷-۲۴۸.</ref> به گفته وی هدایای کعبه درون چاهی ریخته می‌شد که [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[حضرت اسماعیل(ع)]] هنگام پایه‌گذاری خانه خدا آن را کنده بودند.<ref>اخبار مکه، ج۱، ص۲۴۵.</ref> شاید به سبب رنگارنگ بودن و گوناگونی این اموال اهدایی، آن‌ها را ابرق می‌گفته‌اند.

==احترام مردم==
مردم برای این مال حرمت فراوان قائل بودند و باور داشتند که أبرق در صورتی که با مالی دیگر آمیخته شود، موجب نابودی آن خواهد شد و کمترین گرفتاری برای دارنده چنین مالی، دشوار شدن جان کندن اوست.<ref>اخبار مکه، ج۱، ص۲۴۸.</ref>

به گزارش ازرقی از عبدالله بن زراره، جان دادن جوانی از [[پرده‌دار کعبه|پرده‌داران کعبه]] دشوار شد و پس از اعتراف وی به ربودن ۴۰۰ دینار از اموال [[کعبه]]، پدرش پرداخت آن را بر عهده گرفت. آن‌گاه جوان به راحتی جان سپرد.<ref>اخبار مکه، ج۱، ص۲۴۷؛ تاریخ مکة المشرفه، ج۱، ص۱۱۷.</ref> (← [[هدایا]])

== پانویس ==
{{پانویس}}

== منابع ==
{{منابع}}
* '''اخبار مکه''': الازرقی (م.۲۴۸ق.)، به کوشش رشدی الصالح، مکه، مکتبة الثقافه، ۱۴۱۵ق
* '''تاج العروس''': الزبیدی (م.۱۲۰۵ق.)، به کوشش علی شیری، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۴ق.
* '''اریخ مکة المشرفه''': محمد بن احمد ابن الضیاء (م.۸۵۴ق.)، به کوشش علاء و ایمن، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۴ق
* '''لسان العرب''': ابن منظور (م.۷۱۱ق.)، قم، ادب الحوزه، ۱۴۰۵ق.
* '''جمع البحرین''': الطریحی (م.۱۰۸۵ق.)، به کوشش الحسینی، تهران، نشر الثقافة الاسلامیه، ۱۳۷۵ش
* '''معجم البلدان''': یاقوت الحموی (م.۶۲۶ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۹۹ق
* '''معجم ما استعجم''': عبدالله البکری (م.۴۸۷ق.)، به کوشش السقاء، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۳ق
* '''معجم مقاییس اللغه''': احمد بن فارس (م.‌۳۹۵‌ق.)، به‌کوشش عبدالسلام، قم، دفتر تبلیغات، ۱۴۰۴‌ق.
{{پایان}}
سید خلیل جوادی