در حال ویرایش ابوعبدالرحمان احمر

«ابوعبدالرحمان احمر» ملقب به «سفینه» از موالی [[پیامبر(ص)]] یا [[ام‌سلمه|امّ‌سلمه]] بود. نام‌های متعددی (در حدود ٢٠ اسم) برای او در منابع آمده است. مهران، طهمان، ذکوان، کیسان، سلیمان، از آن جمله‌اند. <ref> اسد الغابه، ج٢، ص5٠٣؛ الاصابه، ج١، ص١٨٧.</ref>

نقل است، ام‌سلمه آزادی احمر را مشروط به خدمت پیامبر(ص) کرد. <ref>اسدالغابه، ج٢، ص5٠4؛ الاصابه، ج٣، ص١١١.</ref> کنیه وی را «ابوالبختری» گفته‌اند. برخی صحابه‌نگاران او را از «ابناء فارس» دانسته و نامش را «سقیة بن مارفنّه» (مارقه) معرفی کرده‌اند،<ref>الاستیعاب، ج٢، ص6٨4؛ اسد الغابه، ج١، ص66 و ج٢، ص٢5٩.</ref> که شاید سفینه، تصحیف همین نام باشد.

احمر می‌گوید: "پیامبر(ص) مرا ازاین‌رو سفینه نامید که در یکی از سفرها من سلاح افراد درمانده را حمل می‌کردم. آن حضرت با مشاهده کار من فرمود: «انت سفینة» و از آن پس این نام بر روی من باقی ماند". <ref>انساب الاشراف، ج١، ص4٨٠؛ اسدالغابه، ج٢، ص٢5٩.</ref>

مطابق قول دیگری، قدرت بدنی او و حمل بار سنگین که خارج از توان افراد دیگر بود سبب شهرتش به سفینه شد. همچنین گفته شده او در [[غزوه|غزوات پیامبر]](ص) در عبور از نهرها، افراد را به آن سوی آب منتقل می‌کرد، به همین دلیل رسول خدا(ص) فرمود: «تو سفینه‌ای». <ref>دانشنامه سیره نبوی، ج٢، مدخل احمر مولی ام‌سلمه.</ref> حضرت برای او دعا کرد تا فرزندانش از شر [[شیطان]] مصون بمانند. درباره برخورد او با شیر نیز خبری نقل کرده‌اند که ساختگی به نظر می‌رسد.