در حال ویرایش اربعین

'''اربعین حسینی''' چهلمین روز شهادت [[امام حسین(ع)]] است که هر ساله در بیستم ماه صفر، با بر پایی آیین‌های گوناگون سوگواری از سوی شیعیان، بزرگ‌ داشته می‌شود. [[پیاده‌روی اربعین]] از آیین‌های مرتبط به این روز است که همه‌ ساله از روزهای نزدیک به اربعین آغاز می‌شود و در مسیر‌های منتهی به [[بارگاه امام حسین(ع)]] در [[کربلا]] برگزار می‌شود.  

[[زیارت امام حسین(ع)]] در روز اربعین در منابع کهن شیعه سفارش شده است. حدیثی از [[امام حسن عسکری(ع)]] دلالت بر اهمیت زیارت اربعین دارد و همچنین برای این روز زیارتنامه‌ای از [[امام صادق(ع)]] روایت شده است.

درباره ریشه تاریخی آیین اربعین اختلاف‌نظرهایی بین پژوهشگران وجود داشته است. برخی بر آنند که کاروان اسرای اهل بیت(ع) که بعد از واقعه کربلا از دمشق به [[مدینه]] راهی بودند، دوباره از کربلا گذشتند و در نخستین اربعین یعنی بیستم صفر سال ۶۱ به کربلا رسیدند و سر امام حسین را نیز همراه پیکر مطهرش به خاک سپردند و همین نخستین زیارت اهل بیت از قبر امام حسین است که منشاء و مبنای بزرگداشت روز اربعین است. این گزارش مورد تردید پاره‌ای از علما و پژوهشگران قرار گرفته است.  

==مبنای روایی آیین اربعین حسینی==

[[زیارت امام حسین(ع)]] در روز اربعین، آیینی کهن نزد [[شیعه|شیعیان]] است. در پاره‌ای از منابع کهن شیعه که راهنمای زیارت و آیین‌های شیعیان هستند نیز، زیارت اربعین سفارش شده است.  

برای استناد به استحباب این آیین، معمولا به دو روایت از امامان شیعه استناد می‌شود:

در این روایت [[امام حسن عسکری]]، پنج علامت مومنان را برشمرده که یکی از آن‌ها زیارت اربعین است.<ref>المزار، ص ۵۳؛ مصباح المتهجد، ج۲، ص۷۸۸</ref> اینکه بیشتر علمای شیعه در آثار خود این روایت را در تایید استحباب زیارت امام حسین(ع) به کار برده‌اند نشان می‌دهد که همین معنای رایج یعنی زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین را از آن می‌فهمیده‌اند.<ref>جایگاه زیارت اربعین در متون حدیثی و فقهی، ص ۸۱</ref> برخی با اشاره به اینکه در این روایت، زیارت اربعین همراه با نماز ذکر شده است، به اهمیت زیارت اربعین از نظر امام(ع) تاکید کرده‌اند.<ref>نگاهی به زیارت اربعین سالار شهیدان،</ref>

این روایت از دیدگاه فقهی، به دلیل مرسل بودن، ضعیف است اما گاه در رفع ضعف آن به شواهدی مانند شهرت روایت یا قاعده تسماح در ادله سنن استناد شده است.<ref>در این باره نک:زیارت اربعین از دیدگاه فقه، ص ۱۰ و ۱۱ </ref>

==== زیارت‌نامه اربعین از امام صادق(ع) ====

افزون بر حدیث نقل شده از امام حسن عسکری، [[زیارت اربعین|زیارتنامه ای]] از قول امام صادق برای این روز نقل شده است.

==== برخی داوری‌ها درباره این روایات ====

برخی علمای شیعه از این روایات رای به استحباب زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین داده اند.<ref>وسائل الشیعه، ج۱۴، ص ۴۷۸</ref> {{یادداشت| شیخ حر عاملی عنوان باب را چنین گذاشته است: باب تاکد استحباب زیارة الحسین علیه السلام یوم الاربعین من مقتله و هو یوم العشرین من الصفر}} در برابر برخی دیگر روایات موجود را برای اثبات استحباب زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین کافی ندانسته اند. <ref>از جمله علامه مجلسی در بحارالانوار، ۹۸، ص ۳۳۴</ref> {{یادداشت| علامه مجلسی در این باره می‌نویسد: اعلم انه لیس فی الاخبار ما العلة فی استحباب زیارته صلوات الله علیه فی هذا الیوم}}

== مبنای تاریخی زیارت اربعین ==

برای استحباب زیارت اربعین به دو واقعه تاریخی نیز استناد شده است: زیارت جابر بن عبدالله انصاری از قبر امام حسین در روز اربعین و بازگشت کاروان اهل بیت به کربلا یا مدینه. شیخ طوسی که به استحباب زیارت اربعین تصریح کرده است، زیارت جابر و بازگشت کاروان به مدینه و روایت امام حسن عسکری و زیارت منقول از صفوان را نقل کرده است.<ref>مصباح المتهجد، ج۲، ص ۷۸۷</ref> سایر علمای شیعه نیز زیارت جابر و بازگشت کاروان به مدینه را از مویدات استحباب زیارت اربعین آورده‌اند.<ref>وسائل الشیعه، ج۱۴، ص ۴۷۸</ref>

بر اساس گزارشی که در منابع کهن شیعه ذکر شده است، در نخستین اربعین امام حسین(ع)، یعنی چهل روز پس از شهادت امام حسین(ع) که برابر با بیستم صفر سال ۶۱ هجرت است، جابر بن عبدالله انصاری که پیشتر از مدینه به سوی مکه راهی شده بود، به کربلا رسید و قبر امام حسین(ع) را زیارت کرد. و این نخستین زیارت از قبر آن حضرت بود.<ref>مسار الشیعه فی مختصر تواریخ، ص ۴۶</ref> <ref>مصباح المتهجد، ج۲، ص ۷۸۷</ref> علامه مجلسی این احتمال را مطرح کرده که شاید دلیل استحباب زیارت امام حسین در روز اربعین پیروی از عمل جابر بن عبدالله باشد.<ref name=":0">بحارالانوار به این شهرت اشاره کرده است، بحارالانوار، ج۹۸، ص ۳۳۴</ref>

همچنین این روز یعنی روز ۲۰ صفر سال ۶۱، روز بازگشت کاروان اهل بیت به مدینه دانسته شده است.<ref>مسار الشیعه فی مختصر تواریخ، ص ۴۶</ref> برخی پژوهشگران بر آنند که مبنای تاریخی بزرگداشت این روز این واقعه و زیارت جابر بن عبدالله است.<ref>تاملی در نهضت عاشورا، ص ۲۱۴</ref> علامه مجلسی که رسیدن کاروان به مدینه چهل روز بعد از واقعه کربلا را پذیرفتنی نمی‌داند این احتمال را مطرح می‌کند که شاید آزادی اهل بیت از حبس (احتمالا در دمشق)‌  دلیل مستحب شمردن این روز باشد.<ref name=":0" />

گزارش دیگری  که نزد شیعیان مشهور است،<ref name=":0" /> حاکی از آن است که در روز بیستم صفر سال ۶۱ یعنی چهل روز بعد از شهادت امام حسین(ع)، کاروان اسرای اهل بیت که از شام به سوی مدینه می‌رفت، به کربلا رسید و قبر امام حسین را زیارت کرد.  

قدیم‌ترین گزارش از بازگشت کاروان اسرا به کربلا، در کتاب آثار الباقیه ابوریحان بیرونی آمده است. او به بازگشت حرم امام حسین به کربلا در این روز تصریح کرده است. به نوشته ابوریحان در این روز سر امام حسین به بدنش ملحق و در همان مکان دفن شد.<ref>الآثار الباقیه عن القرون الخالیه، ص ۴۲۲</ref> نقل‌های دیگری در منابع وجود دارد که نشان می‌دهد این باور در نزد شیعیان رواج داشته است. از جمله قرطبی(م.۶۷۸ق) در کتاب تذکره و مناوی(م.۱۰۳۱ق.) در فیض القدیر به این عقیده شیعیان اشاره کرده‌اند.<ref>زمان ورود کاروان حسینی به کربلا، ص ۲۳۳-۲۳۴</ref>شیخ بهایی نیز در توضیح المقاصد این گزارش را پذیرفته است.<ref>توضیح المقاصد، ص ۷۶</ref> 

سید بن طاووس(م۶۶۴ق.) در کتاب ملهوف، گزارشی از این واقعه بیان کرده است که بر اساس آن وقتی خانواده امام که از شام بازمی‌گشتند از کربلا عبور کردند و در آنجا جابر بن عبدالله انصاری و عده ای از بنی هاشم و خاندان پیامبر را دیدند که برای زیارت امام حسین آمده بودند و با هم عزاداری کردند.<ref>تصحیح و منبع‌شناسی کتاب الملهوف، ص ۲۶۴</ref>

====نقد‌ها به این روایت====

درباره درستی این گزارش تردیدهایی ابراز شده است:

سید طاووس که در کتاب ملهوف ماجرای بازگشت اسرا به کربلا در اربعین را نقل کرده است، در کتاب دیگرش با عنوان الاقبال بالاعمال الحسنه،  بازگشت اسرا به عراق در مدت چهل روز را بعید دانسته است.<ref>الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص ۳۷۰</ref>

برخی دیگر از جمله علامه مجلسی<ref>بحار الانوار، ج۹۸، ص ۳۳۴-۳۳۶</ref>، شیخ عباس قمی<ref>منتهی الآمال، ص ۱۰۱۳-۱۰۱۵</ref>، محمد ابراهیم آیتی<ref>بررسی تاریخ عاشورا، ص ۱۳۹-۱۴۱</ref> و مرتضی مطهری<ref>مجموعه آثار، ج ۱۷، ص ۵۷۶</ref> در صحت چنین گزارشی تردید کرده‌اند. این نویسندگان یا اصل بازگشت کاروان و زیارت اهل بیت از قبر امام را انکار کرده اند یا زمان آن را زمانی غیر از اربعین سال نخست شهادت امام حسین دانسته اند.

مهم‌ترین نقدها به گزارش بازگشت کاروان اهل بیت به کربلا را، محدث نوری در کتاب [[لولو و مرجان]] مطرح کرده است.

در برخی پژوهش‌های جدید‌تر نیز بازگشت اسرا به کربلا در روز اربعین ناممکن دانسته شده‌ است.<ref>تحقیقی درباره اربعین حسینی، تاریخ در آیینه پژوهش، شماره ۶</ref>مهم‌ترین انتقادی که درباره بازگشت کاروان اهل بیت به کربلا در نخستین اربعین مطرح شده است، امکان نداشتن پیمودن مسیر کوفه تا شام و بازگشت به کربلا در مدت ۴۰ روز است.

سکوت منابع معتبر تاریخی از دیگر دلایل تضعیف گزارش بازگشت کاروان اسرای کربلا از شام به کربلا در اربعین دانسته شده است.<ref>تاملی در نهضت عاشورا، ص ۲۱۶؛تصحیح و منبع‌شناسی کتاب الملهوف، ص ۲۶۵</ref>

آثار جدیدتر نیز تحت تاثیر این کتاب بازگشت تاریخی کاروان اهل بیت به کربلا در اربعین را پذیرفته اند.<ref>از جمله محمد فاضل در تحلیل تاریخی اربعین نظریات قاضی طباطبایی را خلاصه کرده است</ref> همچنین مقالاتی نوشته شده که با بررسی بیشتر شواهد تاریخی به در جهت تایید امکان بازگشت حرم امام حسین(ع) به کربلا در اربعین استدلال کرده‌اند.<ref>برای نمونه:‌ زمان ورود کاروان حسینی به کربلا.</ref>

== روز بازگشت سَر ==

از نام های روز اربعین،‌ روز «مَرَدّ الرَّأس» به معنای بازگشت سر است.<ref>فرهنگ سوگ شیعی، ص ۹۹</ref> بر اساس برخی گزارش‌ها سر مطهر امام حسین(ع) که روز عاشورا از بدن آن حضرت جدا شده بود، همراه با کاروان اسرای کربلا در این روز به کربلا بازگشت و همراه پیکر آن حضرت به خاک سپرده شد.<ref>تصحیح و منبع شناسی کتاب الملهوف، ص ۲۶۴</ref> این واقعه نیز از علت‌های بزرگداشت روز اربعین و استحباب زیارت این روز دانسته شده است. هر چند به همان دلایلی که در بحث بازگشت کاروان گفته شد، مورد پذیرش گروهی از نویسندگان نیست.<ref>بحار الانوار، ج۹۸، ۳۳۴</ref><ref>کوثر اربعین در اندیشه و آثار آیت الله جوادی آملی، ص ۱۱۲-۱۱۳</ref><ref>تصحیحی و منبع‌شناسی کتاب الملهوف، ص ۲۶۴-۲۶۵</ref>

 

 

===پیاده‌روی اربعین===

از آیین‌های شیعیان است که از چند روز مانده به اربعین از مبداء شهرهای مختلف عراق به ویژه نجف آغاز می‌شود. مقصد این سفر پیاده، رسیدن به کربلا در روز اربعین است.<ref>فرهنگ سوگ شیعی، ص ۴۴</ref>

====زیارتنامه اربعین====

{{اصلی|زیارت اربعین}}

زیارت‌نامه‌ای است که از قول امام صادق(ق) برای زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین نقل شده است.

====زیارتنامه جابر====

زیارت‌نامه ای است که جابر بن عبدالله انصاری آن را در روز اربعین در زیارت امام حسین(ع) خوانده است.  

====زیارت وداع====

زیارت‌نامه مخصوصی برای هنگام بازگشت زائر از زیارت امام حسین(ع) در روز اربعین روایت شده است.

* مصباح المتهجد، محمد بن حسن طوسی، بیروت، موسسه فقه الشیعه

* جایگاه زیارت اربعین در متون حدیثی و فقهی، امین شیرازی، در مجله فرهنگ زیارت، شماره ۱۹، تابستان ۱۳۹۳

* نگاهی به زیارت اربعین سالار شهیدان، حسین محمودی، فصلنامه اشارت، شماره۴.  

* تصحیح و منبع‌شناسی کتاب الملهوف، سید بن طاووس، تصحیح مصطفی صادقی کاشانی، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۹۵

* تاملی در نهضت عاشورا، رسول جعفریان، قم،‌ مورخ، ۱۳۸۶

* کوثر اربعین در اندیشه و اثار آیت الله جوادی آملی، جعفر آریانی، قم، اسراء،‌۱۳۹۷

* وسائل الشیعه، محمد بن حسن حر عاملی،  قم، موسسه آل البیت لاحیاء‌التراث،۱۴۱۲

* فرهنگ سوگ شیعی، محسن حسام مظاهری، اصفهان، آرما، ۱۳۹۹

[[رده:مقاله‌های در حال ویرایش]]

[[رده:روزهای زیارتی امام حسین(ع)]]