در حال ویرایش اسرار حج

در برخی آیات قرآن <ref>سوره بقره(۲)، آیه ۱۲۵ و ۱۹۷؛ سوره حج(۲۲)، آیه 29.</ref><ref>. تفسیر ابن عربی، ج2، ص58؛ الفواتح الإلهیه، ج1، ص553؛ اطیب البیان، ج9، ص294.</ref> و روایات،<ref>. علل الشرائع، ج2، ص404؛ نهج البلاغه، خطبه 192؛ مستدرک الوسائل، ج10، ص171.</ref> پاکی نَفْس و نرم‌دلی از حکمت‌های حج به‌طور کلی یا یکی از مناسک آن شمرده شده است. برخی، سفارش روایات به طهارت در برخی مناسک حج، مانند استحباب غسل پیش از احرام{{یادداشت|برای ورود به حرم و مسجدالحرام}}<ref>. الهدایه، ص233-234؛ المقنعه، ص51.</ref> را برای توجه دادن زائر به طهارت باطنی دانسته‌اند.<ref>دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۷۷.</ref> به گفته برخی عارفان و عالمان اخلاق، حج به سبب دربرداشتن پاره‌ای مناسک دشوار، زیارت خانه خدا، یادآوری حضرت محمد(ص)، نزول وحی و تلاش وی برای گسترش دین، زمینه نرمی و پاکی دل را فراهم می‌آورد.<ref>. جامع السعادات، ج3، ص307-308؛ تذکرة المتقین، ص81.</ref> افزون بر این، برخی یادکرد قرآن از کعبه با ویژگی طهارت<ref>سوره بقره(۲)، آیه ۱۲۵؛ سوره حج(۲۲)، آیه ۲۶.</ref> که خود، محور مناسک حج و عمره و مطاف به شمار می‌آید را اشاره‌ای به لزوم وجود شرط پاکی معنوی طواف‌کنندگان برای مقبول شدن طواف دانسته‌اند.<ref>. نک: صهبای حج، ص217.</ref> برخی عارفان نیز، حج را جامع دو اثر تخلیه و تحلیه دانسته‌اند که هم تاریکی را از جان بشر دور می‌کند و هم سبب نورانیت روح انسان می‌شود.<ref>. المراقبات، ص315.</ref>

بر پایه آیات قرآن<ref>سوره بقره(۲)، ۱۲۸ و ۱۹۹.</ref> و روایات،<ref>. الکافی، ج4، ص253؛ من لایحضره الفقیه، ج2، ص216؛ علل الشرائع، ج2، ص404.</ref> توبه، استغفار، بخشوده شدن گناهان و بهره‌مندی از بهشت از حکمت‌های برجسته حج‌اند. در این میان، برخی مکان‌ها یا مناسک حج به گونه‌ای ویژه، حج و عمره‌گزار را به اعتراف به گناه، توبه و استغفار توجه می‌دهند؛ مکان‌هایی مانند مانند [[مُلتَزَم]]،<ref>. الکافی، ج4، ص410-411</ref> و [[عرفات]]{{یادداشت|زیرا یادآور اعتراف [[حضرت آدم(ع)]] به خطای خویش و توبه و آمرزش‌خواهی وی و پذیرش توبه او است.}}<ref>. الکافی، ج4، ص194؛ علل الشرائع، ج2، ص400.</ref> و اعمالی مانند [[سعی]] بین صفا و مروه.<ref>. الکافی، ج4، ص432ـ435؛ نک: مستدرک الوسائل، ج9، ص446.</ref>  

عالمان اخلاق<ref>. حقایق، ص45؛ معراج السعاده، ص880-881؛ المراقبات، ص314.</ref> بر پایه آیات<ref>سوره بقره(۲)،  آیه ۲۰۰؛ سوره حج(۲۲)، آیه ۲۸.</ref> و روایاتی،<ref>. نهج البلاغه، خطبه110؛ علل الشرائع، ج2، ص404.</ref> حج و عمره را از بهترین راه‌های شناخت خداوند و نزدیکی به او دانسته‌اند. بر اساس متون دینی، راه تقرب به خداوند و انس با او تقوا است و خداوند پس از بیان برخی مناسک حج به نقش آن در تقوا تأکید کرده است.<ref name=":5">سوره بقره(۲)، آیه ۱۹۷.</ref>  از جایی که مناسک حج، آزمونی برای بندگان است،<ref name=":0">. مجمع الزوائد، ج3، ص233؛ مستدرک الوسائل، ج10، ص166-171.</ref> عالمان اخلاق تأکید می‌کنند حج‌گزار تنها باید قصد رسیدن به خدا را داشته باشد.<ref>. المحجّة البیضاء، ج2، ص196.</ref> دستور خداوند به انجام پاره‌ای اعمال دشوار و غیرعادی را{{یادداشت|مانند درآوردن لباس‌ها و پوشیدن جامه احرام، دوری از محرمات احرام، سعی، هروله و رمی جمرات}} در همین راستا تحلیل کرده‌اند.<ref>. المحجّة البیضاء، ج2، ص196؛ جامع السعادات، ج3، ص306-307.</ref>

بر پایه برخی آیات<ref>سوره حج(۲۲)، آیه ۳۴.</ref> و نیز روایاتی،<ref name=":0" /> مناسک و محرمات حج آزمون بندگان است. همچنین خداوند حرمت صید بر مُحرِم را آزمایشی برای مشخص شدن فرمانبرداران از گردنکشان می‌شمارد.<ref>سوره مائده(۵)، آیه 94.</ref><ref>. جامع البیان، ج7، ص52-53؛ مجمع البیان، ج3، ص419.</ref> در روایات، سادگی سازه کعبه و به کار نرفتن سنگ‌های قیمتی در آن و نیز خشک و غیرقابل کشت بودن سرزمین مکه و در نتیجه عدم وجود انگیزه‌ای برای ورود به آن جز امتثال فرمان خداوند، از جنبه‌های آزمون بودن کعبه دانسته شده است.<ref>. الکافی، ج4، ص199-200؛ نهج البلاغه، خطبه 192.</ref>

در روایاتی، حج نشانه فروتنی انسان‌ها در برابر بزرگی خداوند دانسته شده است.<ref>. علل الشرائع، ج2، ص404؛ نهج البلاغه، خطبه1.</ref> بر این اساس، پاره‌ای مناسک حج مانند از تن درآوردن لباس و زیور آلات، پوشیدن دو تکه پارچه احرام، طواف خانه خدا، سعی و تراشیدن موی سر را آموزنده فروتنی در برابر بزرگی پروردگار و سبب فروکاستن از غرور انسان شمرده‌اند.<ref name=":6">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶،‌ ص۳۸۰.</ref> گزارش‌های حج‌گزاریِ پیاده برخی معصومان(ع) به‌ویژه امام حسن(ع) و امام حسین(ع)<ref>. قرب الاسناد، ص170؛ الکافی، ج4، ص456.</ref> و نیز حالت‌هایی همچون غسل هنگام ورود به حرم، تضرع و برهنه کردن پا و تأکید آنها بر ثواب فراوان این عمل<ref>. الکافی، ج4، ص398؛ وسائل الشیعه، ج13، ص195-197؛ بحار الانوار، ج96، ص192.</ref> نمودهایی عملی از فروتنی آنان نسبت به خداوند به شمار رفته است.<ref name=":6" />

در روایات، حج جایگزینی برای رهبانیت<ref>. جامع السعادات، ج3، ص308-309.</ref> و جهادی نیک<ref>. المصنّف، ج5، ص8؛ الوافی، ج12، ص215.</ref> معرفی شده است. دوری از سرزمین، خانه، خانواده و مقام را، وجه شباهت حج با رهبانیت و جهاد دانسته‌اند.<ref>. تذکرة المتقین، ص81؛ نک: التفسیر الکبیر، ج5، ص182؛ صهبای حج، ص165.</ref>  

برخی، حج را شامل منازل چهارگانه سلوک عرفانی دانسته‌اند؛ منزل نخست که بریدن از غیر خدا و پیوند با خدا است،{{یادداشت|سیر من الخلق الی الحق.}} از آغاز سفر حج تا ورود به احرام و عمره تمتّع را شامل می‌شود؛ منزل دوم که تحکیم و استمرار پیوند با خدا برای رسیدن به مقام لقا و عبودیت است،{{یادداشت|سیر من الحقّ إلی الحقّ بالحقّ.}} با اعمال و مناسک عمره و حج محقق شده و با وقوف در عرفات کمال می‌یابد؛ منزل سوم بازگشت به میان مردم برای هدایت است{{یادداشت|سیر من الحق الی الخلق بالحق.}} و مَشعر بخشی از آن شمرده می‌شود؛ منزل چهارم{{یادداشت|سیر من الخلق إلی الخلق بالحقّ.}} پس از حج و با عمل حج‌گزار به دستورهای دینی و هدایت مردم و تعلیم و تربیت آن‌ها پیموده می‌شود.<ref>. صهبای حج، ص164.</ref> برخی، تعبیر پاره‌ای دعاهای حج مبنی بر «بسم الله و بالله و فی سبیل الله و علی ملَّة رسول الله»<ref>. بحار الانوار، ج96، ص120.</ref> را اشاره به مراتب چهارگانه سیر الی الله، فی الله، مع الله و لِلّه دانسته‌اند.<ref>. صهبای حج، ص325.</ref>

گردهم‌آیی مسلمانان با طبقات اجتماعی گوناگون از نژادها، زبان‌ها و مذهب‌های مختلف بدون هیچ پیش‌شرطی جز [[استطاعت]]، و نیز همانندی بیشتر مناسک، پوشش و مواقف را {{یادداشت|از جمله لزوم حرکت همه حج‌گزاران در مسیری واحد هنگام کوچ از موقفی به موقف دیگر}}<ref>سوره بقره(۲)، آیه 199. نک: مجمع البیان، ج2، ص48.</ref> زمینه‌ساز وحدت مسلمانان دانسته‌اند.<ref name=":7">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۸۱.</ref> حج، زمینه آشنایی مسلمانان سرزمین‌های اسلامی با یکدیگر<ref>. علل الشرائع، ج2، ص405؛ وسائل الشیعه، ج11، ص14.</ref> و آشنایی با اوضاع و مسائل گوناگون امت اسلامی را فراهم می‌کند؛ از این رو، حج، بستری برای همزیستی مسالمت‌آمیز مسلمانان تلقی شده است.<ref name=":7" /> اهمیت نقش حج در آگاهی مسلمانان از اوضاع یکدیگر در روایات نیز بازتاب یافته است، به طوری که تأکید شده است ناآگاهی مسلمانان از هم‌کیشان خود در بلاد دیگر سبب نابودی آنان و محروم ماندن از بسیاری منافع و اطلاعات می‌شود.<ref>. بحار الانوار، ج99، ص33.</ref>

برخی روایات، کعبه و حج را مایه تقویت دین شمرده‌اند.<ref>. الاحتجاج، ج1، ص134؛ وسائل الشیعه، ج8، ص14.</ref> در تبیین اجتماعی این دسته از روایات، حج را زمینه‌ساز نشان دادن قدرت معنوی مسلمانان دانسته‌اند.<ref name=":7" /> حضور فراگیر مسلمانان که کارکرد دفاعی در برابر دشمنان آنها دارد را نیز، در همین راستا تحلیل کرده‌اند.<ref name=":1">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۸۱.</ref> افزون بر این، انتشار اخبار حج در رسانه‌های جهانی، زمینه آشنایی مردم دنیا با اسلام را فراهم می‌سازد.<ref>. نمونه، ج14، ص78.</ref> تأکید برخی روایات بر این که ترک حج از سوی همه مسلمانان، سبب نابودی آنان می‌گردد<ref>. نهج البلاغه، نامه 47.</ref> را در همین راستا دانسته‌اند.<ref name=":1" />

پاره‌ای از احکام حج و مکه، مانند فراخوانی همگانی برای حج‌گزاردن<ref>سوره حج(۲۲)، آیه ۲۷.</ref> و مساوات [[حاضر]] و [[بادی]] در بهره‌مندی از امکانات مکه<ref>سوره حج(۲۲)، آیه ۲۵.</ref> را نماد مساوات انسان‌ها و نفی برتری نژادی نزد خداوند دانسته‌اند.<ref>. نک: نهج البلاغه، نامه 67؛ صهبای حج، ص229-231.</ref>

از نگاه عالمان اسلامی، دستور آیه {{قلم رنگ|سبز|&#64831;وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ&#64830;}}{{یادداشت|و اين اعلامى است از سوى خدا و پيامبرش به همۀ مردم در روز حج اكبر كه: يقيناً خدا و پيامبرش از مشركان بيزارند.}}<ref>سوره توبه(۹)، آیه ۳؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۱۸۷.</ref> به حضرت محمد(ص) برای اعلان برائت از مشرکان، وظیفه‌ای برای همه دوران‌ها<ref>. نک: صهبای حج، ص125-129.</ref> و حج نمود روشن [[برائت از مشرکان]] است.<ref>. صهبای حج، ص87-88.</ref> دربرداشت عصری از آیه یاد شده، برخی برائت از مشرکان را تبلور بُعد سیاسی در حج، استقلال فرهنگی، نفی هر گونه سیطره بر مسلمانان<ref>. صهبای حج، ص118.</ref> و اعلان نفرت از تمدن استعماری شرک‌زده دانسته‌اند.<ref>. صهبای حج، ص128.</ref>

در عصر جاهلی، هر گونه کسب و کار هنگام برگزاری مراسم حج گناه شمرده می‌شد؛<ref>. جامع البیان، ج2، ص384-386؛ اسباب النزول، ص64؛ مجمع البیان، ج2، ص47.</ref> ولی قرآن<ref>سوره بقره(۲)،  آیه ۱۹۸.</ref> و روایات،<ref>. تفسیر عیاشی، ج1، ص96؛ مجمع البیان، ج2، ص47.</ref>  این باور را نمی‌پذیرند. بر این پایه، حج‌گزار پس از پایان اعمال حج می‌تواند خرید و فروش کند. افزون بر این، در روایات، به برخی از اهداف و آثار اقتصادی حج اشاره شده است:

قرآن، کعبه را به مثابه قوام مردم و جامعه دانسته است<ref>سوره مائده(۵)، آیه ۹۷.</ref> و برخی روایات، این آیه را به نقش کعبه در برپایی زندگی دنیا و آخرت تفسیر کرده‌اند.<ref>. وسائل الشیعه، ج11، ص60.</ref> قرآن در آیه‌ای دیگر، بر مبارک بودن کعبه برای جهانیان تأکید کرده است.<ref>سوره آل عمران(۳)، آیه ۹۶.</ref> برخی، دو آیه پیش‌گفته را اشاره به رونق اقتصادی مسلمانان بر اثر حج و عمره تلقی کرده‌اند.<ref name=":2">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۷۳.</ref>

افزون بر این، روایاتی، برآوردن نیازهای مردم مکه و دیگر سرزمین‌ها،<ref>. علل الشرائع، ج2، ص406.</ref> افزایش روزی و تأمین هزینه‌های خانواده<ref>. الکافی، ج4، ص253.</ref> و بی‌نیازی<ref>. بحار الانوار، ج73، ص221.</ref> را از آثار حج دانسته‌اند. در روایتی دیگری، انتقال کالاهای تجاری به شهرهای دیگر در پی سفر حج و در نتیجه، رونق حمل و نقل و سود بردن صاحبان وسائل نقلیه، از حکمت‌های حج دانسته شده است.<ref>. علل الشرائع، ج2، ص406؛ وسائل الشیعه، ج11، ص14.</ref> همچنین استحباب خریداری سوغات حج به رونق تولید، تجارت و انتقال کالا از منطقه‌ای به منطقه دیگر می‌انجامد.<ref>. الکافی، ج4، ص280.</ref> بر این اساس، برخی حج را زمینه‌ساز ارائه نمونه‌های کالاهای تولیدی سرزمین‌های اسلامی، برپایی بازار مشترک اسلامی و گسترش روابط اقتصادی میان کشورهای اسلامی دانسته‌اند.<ref name=":2" /> افزون بر این، وجوب قربانی بر میلیون‌ها حج‌گزار و نیز متعین بودن شتر، گاو یا گوسفند در برخی کفارات تروک احرام، فعالان اقتصادی را به صنعت دامپروری ترغیب و به تبع آن بخش کشاورزی را تقویت می‌کند.<ref name=":2" />

تأکید پاره‌ای روایات بر کمک به نیازمندان<ref>. نهج البلاغه، نامه 67.</ref> و بهره‌گیری مناسب از گوشت قربانی<ref>. من لایحضره الفقیه، ج2، ص193.</ref> در موسم حج، راهکارهایی برای زدودن فقر در موسم حج شمرده شده است.<ref>دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۸۴.</ref> در روایاتی نیز، فقرزدایی کارکرد حج دانسته شده است.<ref>. نهج البلاغه، خطبه 110؛ تهذیب، ج5، ص24؛ بحار الانوار، ج74، ص62.</ref>

در روایتی، بی‌نیازی و خودکفایی از پیامدهای حج شمرده شده است.<ref>. الکافی، ج4، ص252.</ref> از جنبه تاریخی، پس از فتح مکه و منع مشرکان از حضور در آنجا، مسلمانان صدر اسلام از بی‌رونقی بازار و در نتیجه خسارت‌های اقتصادی نگران شدند. خداوند در پاسخ به نگرانی یاد شده، بر تأمین آن منافع از راه‌های دیگر نوید داد.<ref>سوره توبه(۹)، آیه 28.</ref><ref>. جامع البیان، ج10، ص136-137.</ref>

با این همه، روایات اسلامی، منافع اقتصادی را هدف اصلی حج ندانسته و به نکوهش آنانی پرداخته‌اند که تجارت را هدف حج خود قرار می‌دهند.<ref>. تهذیب، ج5، ص3.</ref>

در روایات به پاره‌ای دیگر از آثار و پیامدهای مادی حج همچون سلامتی، گسترش روزی، حفظ خانواده و حفظ سرمایه اشاره شده است.<ref>. ثواب الاعمال، ص46-47.</ref> آثار یاد شده از یک سو می‌تواند نتایج طبیعی زمینه‌های پدید آمده در حج باشد و از سوی دیگر، پاداش‌های تکوینی از سوی خداوند برای حاجیان و معتمران به سبب فرمانبرداری از خداوند در انجام حج و عمره تلقی شود.<ref name=":3">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۷۳.</ref>

محققان اسلامی تک‌نگاری‌های فراوانی درباره اسرار حج و عمره نگارش کرده‌اند که موارد زیر نمونه‌هایی از آن است: