در حال ویرایش اسرار حج

{{در دست ویرایش|ماه=[[بهمن]]|روز=[[۷]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363}}

'''اسرار حج'''، مجموعه‌ای از حکمت‌ها و هدف‌های مناسک [[حج]] و [[عمره]] است. این عبادت، باورهای توحید، نبوت، امامت و معاد را به حج‌گزار یادآوری می‌کند؛ زیرا [[مناسک حج]]،‌ نماد توحید بوده و حج، بدون پذیرفتن نبوت و امامت کمال نمی‌یابد و گردآمدن انسان‌های گوناگون با یک حالت و پوشش، تجسم معاد است. 

بر پایه روایات، عبادتِ حج مایه پاکی نفس بوده و خوی‌های ناپسند را می‌زداید؛ گناهان، آمرزیده شده و حج‌گزار به خدا نزدیک می‌شود. حج با مناسک دشوار خود، آزمونی برای بندگان و مایه فروتنی آنها در برابر بزرگی خداوند می‌شود. 

[[اسلام]]، رهبانیت را نفی کرده و جایگزین آن را حج قرار داده است. برخی عارفان، حج را نمود سفرهای چهارگانه سلوک می‌دانند. 

گردهم‌آیی مسلمانان جهان، وحدت و همدلی آنها را افزوده و بستر اقتدار امت اسلامی را فراهم می‌کند و مساوی بودن همه حج‌گزاران، برتری نژادی را نفی ‌می‌کند. از نگاه عالمان اسلامی، حج می‌تواند جایگاهی برای خیزش عدالت‌خواهی مسلمانان و [[برائت از مشرکان]] باشد.  

==چیستی==
از نگاه حکیمان [[اسلام|مسلمان]]، بر پایه حکمت خداوند، کارهای او از جمله تشریع احکام، هدف‌مند و دارای حکمت است. گرچه علت اصلی و هدف حقیقی احکام، ممکن است از آدمی پوشیده باشد، ولی عالمان مسلمان کوشیده‌اند پاره‌ای از هدف‌ها و سودهای احکام را با استناد به منابع به دست آورند. این هدف‌ها و سودها، وقتی درباره احکام عبادتی خاص است، «اسرار آن عبادت» خوانده شده است.<ref name=":4">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۷۱.</ref>

عالمان، در شناخت اسرار احکام بر منابعی یکسان تکیه نمی‌کنند. برخی شهود و کشف قلبی را معتبر می‌دانند<ref>. الفتوحات المکیة، ج1، ص675؛ صهبای حج، ص317.</ref> و گروهی تنها قرآن و سنت را منبعی معتبر برای درک آن دانسته و هر منبعی حتی عقل را از درک اسرار، ناتوان می‌شمرند.<ref>. نک: رسائل الشهید، ص393-395.</ref> بر پایه دیدگاه دوم، «اسرار حج» را اینگونه تعریف کرده‌اند: مجموعه معارفی که بیانگر اهداف، آثار و فواید احکام و آموزه‌های [[حج]] بوده و برگرفته از قرآن و سنت باشد.<ref>دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۷۱.</ref>

در روایات فراوانی به پاره‌ای اسرار حج اشاره شده که مجموعه سفارش‌های [[امام سجاد(ع)]] به شبلی و خطبه قاصعه نمونه‌هایی مهم از آنها به شمار می‌روند. در برخی روایات، به اسرار حج، با تعبیر «علة الحج» اشاره شده است.<ref>. علل الشرائع، ج2، ص396-458؛ بحار الانوار، ج96، ص32.</ref> افزون بر این، از برخی اوصاف مکان‌های مرتبط با حج بویژه [[کعبه]] نیز می‌توان به بخشی از اسرار حج دست یافت.<ref>. نک: صهبای حج، ص63، 200-242.</ref>

==اسرار شناختی==
[[حج]] و [[عمره]] را تمرینی علمی و عملی برای باور به اصول سه‌گانه دین دانسته‌اند:

===یادآوری توحید===
آیات قرآن،<ref>سوره بقره(2)، 196؛ سوره آل عمران(3)، 97؛ سوره اعراف(7)، 172.</ref> روایات<ref>. نهج البلاغه، خطبه 1؛ خطبه 110؛ مصباح الشریعه، ص86؛ مستدرک الوسائل، ج10، ص167.</ref> و منابع عرفانی<ref>. مصباح الشریعه، ص86؛ المراقبات، ص310؛ صهبای حج، ص79.</ref> سفر [[حج]] و [[مناسک]] آن را نماد توحید، یادآور اقرار به ربوبیت و عزت خداوند دانسته‌اند. پوشیدن لباس [[احرام]]، [[تلبیه|لبیک گفتن]]،<ref>. رسائل الشهید، ص397.</ref> طواف انبوه انسان‌ها پیرامون خانه ساده [[کعبه]] و [[سعی]] آنان میان دو [[کوه صفا و مروه]] را نمودهایی از کوچکی بنده و بزرگی خداوند شمرده‌اند.<ref>دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۷۲ و ۳۷۳.</ref>

اسلام با تأکید بر توحید، هرگونه مظهر شرک را زدوده و روایات اسلامی، هرگونه رفتار جاهلی و شرک‌آلود را مانعی برای پذیرش [[تلبیه]] شمرد.<ref>. وسائل الشیعه، ج12، ص375-377.</ref>

===یادآوری نبوت و امامت===
برخی، با این دید که مناسک حج، ارمغان وحی الهی بر انبیا است<ref>سوره بقره(2)، آیه 124، 125 و 127؛ سوره آل عمران(3)، 95 و 97؛ سوره حج(22)، آیه 26 و 27؛ سوره قصص(28)، 27.</ref> حج را «یادآور نبوت» دانسته‌اند.<ref>. نک: صحیح البخاری، ج2، ص151، 163؛ السنن الکبری، ج5، ص42؛ وسائل الشیعه، ج11، ص226 -239.</ref>

در روایاتی، آشنایی گسترده و ژرف‌تر مردم با معارف و رساندن پیام‌های رهبران الهی به دیگر نقاط، از حکمت‌های حج شمرده شده است.<ref>. عیون اخبار الرضا، ج2، ص126؛ نور الثقلین، ج2، ص283.</ref> در دوران حاکمان جور، مؤمنان در فرصت حج، با [[امامان(ع)]] دیدار کرده و معارف آنها را فرا می‌گرفتند.<ref>. مسائل علی بن جعفر، ص270؛ قرب الاسناد، ص240؛ شرح الاخبار، ج3، ص292.</ref> پاره‌ای روایات [[شیعه|شیعی]] که حج کامل را به دیدار با امام(ع) و اعلام وفاداری به وی منوط کرده‌اند،<ref>. الکافی، ج4، ص549؛ من لایحضره الفقیه، ج2، ص578.</ref> به پیوند بیشتر حج‌گزار با امام(ع) اشاره دارد.<ref>. جرعه‌ای از صهبای حج، ص158.</ref> برخی روایات دیگر نیز، نگاه به کعبه را آن گاه که با شناخت به ولایت امامان(ع) همراه شود مایه آمرزش گناهان دانسته‌اند.<ref>. الکافی، ج4، ص241؛ من لایحضره الفقیه، ج2، ص204.</ref>

===یادآوری معاد===
برخی عالمان مسلمان، حج را از آن رو که مردم با وجود گوناگونیِ زبان و رنگ، به ندایی واحد پاسخ می‌گویند، تجسم معاد دانسته‌اند<ref>جرعه‌ای از صهبای حج، ص53.</ref> و بر پایه روایاتی،<ref>مصباح الشریعه، ص94ـ95.</ref> هر یک از مقدمات، اعمال و صحنه‌های حج را یادآور برخی مقدمات و احوال آخرت شمرده‌اند.<ref>احیاء علوم الدین، ج3، ص486.</ref> نمونه‌هایی از آن عبارتند از:

{{ستون-شروع|۲}}
* فراهم آوردن زادِ سفر، یادآور توشه برداشتن برای قیامت؛<ref>احیاء علوم الدین، ج3، ص487؛ رسائل الشهید، ج1، ص396؛ جامع السعادات، ج3، ص310.</ref>
* برگرفتن از مواد فاسد نشدنی هنگام تهیه توشه راه، نماد اخلاص در عبادت به مانند توشه‌ای ماندگار؛<ref>کشف الاسرار، ج2، ص225.</ref>
* وداع با خویشان و دوستان و حلالیت‌خواهی از آنان و پرداختن بدهی‌ها، یادآور حال احتضار، ترک نزدیکان و وصیت کردن،<ref>کشف الاسرار، ج2، ص225.</ref> تنهایی قبر<ref>کشف الاسرار، ج2، ص226؛ رسائل الشیهد، ج1، ص397؛ جامع السعادات، ج3، ص312.</ref> و گریختن انسان از برادر و پدر خویش بر اثر از بین رفتن نسبت‌ها؛<ref>سوره بقره(2)، آیه 166؛ سوره عبس(80)، آیه 34.</ref><ref>احیاء علوم الدین، ج3، ص488؛ جامع السعادات، ج3، ص312.</ref>
* نشستن بر مرکب، یادآور تابوت و مرکب سفر آخرت؛<ref>کشف الاسرار، ج2، ص226؛ احیاء علوم الدین، ج3، ص487.</ref>
* گذراندن سختی‌های راه با راهنمایان، نماد توجه به برزخ و لزوم بهره‌گیری از علم و عمل صالح؛<ref>نک: جامع السعادات، ج3، ص311-312.</ref>
* توجه به عوامل هراس‌زا و بازدارنده از مسیر، یادآور هولناکی برزخ<ref>رسائل الشیهد، ج1، ص397.</ref> و نیز فرشتگان بازخواست کننده؛{{یادداشت|نکیر و منکر.}}<ref>احیاء علوم الدین، ج3، ص488؛ جامع السعادات، ج3، ص312.</ref>
* پیمودن بیابان برای رسیدن به [[میقات]]، یادآور لحظه خروج از دنیا و انتظار دیدار پروردگار در روز قیامت،<ref>احیاء علوم الدین، ج3، ص488-489؛ جامع السعادات، ج3، ص311-312؛ کشف الاسرار، ج2، ص226.</ref>
* مشاهده حرکت کاروانیان در پی هدایتگران کاروان، یادآور قیامت که هر امتی با امام خود خوانده می‌شود؛<ref>سوره اسراء(17)، آیه 71.</ref><ref>احیاء علوم الدین، ج3، ص488؛ جامع السعادات، ج3، ص312</ref>
* حضور در سرزمینی ناآشنا، یادآور روز دگرگونی آسمان‌ها و زمین؛<ref>آیه ابراهیم(14)، آیه 48.</ref><ref>جامع السعادات، ج3، ص312.</ref>
* غسل احرام، نماد غسل میت؛<ref>جامع احادیث الشیعه، ج11، ص17.</ref>
* لباس احرام، نماد پوشاندن کفن؛<ref>رسائل الشهید، ج1، ص397؛ جامع السعادات، ج3، ص312؛ صهبای حج، 89-90.</ref>
* کوچ‌های جمعی به سوی مواقف و مشاعر، یادآور برانگیخته شدن دسته‌جمعی مردم در قیامت؛<ref>سوره قمر(54)، آیه 7.</ref><ref>نک: صهبای حج، ص88-91.</ref>
* وقوف در موقف‌های گوناگون، یادآور مواقف قیامت<ref>رسائل الشهید، ج1، ص83؛ جامع السعادات، ج3، ص3.</ref> و لبیک گفتن، نماد پاسخ گفتن به ندای خداوند و دعوت مأموران قیامت.<ref>جامع السعادات، ج3، ص312</ref>
* {{پایان}}

==اسرار اخلاقی==
===پاکی نفس===
در برخی آیات قرآن <ref>سوره بقره(۲)، آیه ۱۲۵ و ۱۹۷؛ سوره حج(۲۲)، آیه 29.</ref><ref>. تفسیر ابن عربی، ج2، ص58؛ الفواتح الإلهیه، ج1، ص553؛ اطیب البیان، ج9، ص294.</ref> و روایات،<ref>. علل الشرائع، ج2، ص404؛ نهج البلاغه، خطبه 192؛ مستدرک الوسائل، ج10، ص171.</ref> پاکی نَفْس و نرم‌دلی از حکمت‌های [[حج]] به‌طور کلی یا یکی از [[مناسک]] آن شمرده شده است. برخی، سفارش روایات به طهارت در برخی مناسک حج، مانند استحباب غسل پیش از [[احرام]]{{یادداشت|برای ورود به حرم و مسجدالحرام}}<ref>. الهدایه، ص233-234؛ المقنعه، ص51.</ref> را برای توجه دادن زائر به طهارت باطنی دانسته‌اند.<ref>دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۷۷.</ref> به گفته برخی عارفان و عالمان اخلاق، حج به سبب دربرداشتن پاره‌ای مناسک دشوار، زیارت خانه خدا، یادآوری حضرت محمد(ص) و نزول وحی، زمینه نرمی و پاکی دل را فراهم می‌آورد.<ref>. جامع السعادات، ج3، ص307-308؛ تذکرة المتقین، ص81.</ref> افزون بر این، برخی یادکرد قرآن از [[کعبه]] با ویژگی طهارت<ref>سوره بقره(۲)، آیه ۱۲۵؛ سوره حج(۲۲)، آیه ۲۶.</ref> که خود، محل طواف و محور مناسک حج به شمار می‌آید را، اشاره‌ای به لزوم وجود شرط پاکی معنوی طواف‌کنندگان برای مقبول شدن طواف دانسته‌اند.<ref>. نک: صهبای حج، ص217.</ref> برخی عارفان نیز، حج را جامع دو اثر تخلیه و تحلیه دانسته‌اند که هم تاریکی را از جان بشر دور می‌کند و هم سبب نورانیت روح انسان می‌شود.<ref>. المراقبات، ص315.</ref>

===زدودن خوی‌های ناپسند===
در پاره‌ای روایات، حج به مانند عملی شمرده شده است که به کاهش خوی‌های ناپسند یاری می‌رساند. برای نمونه، در روایتی، رهایی از فرومایگی از اسرار حج شمرده شده است.<ref>. علل الشرائع، ج2، ص404.</ref> اقرار به بزرگی خداوند در مناسک حج<ref>. نهج البلاغه، خطبه اول.</ref> و انفاق در راه حج نیز، سبب رهایی از خساست شمرده شده است.<ref>دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۷۸.</ref>

===آمرزش گناهان===
بر پایه آیات قرآن<ref>سوره بقره(۲)، ۱۲۸ و ۱۹۹.</ref> و روایات،<ref>. الکافی، ج4، ص253؛ من لایحضره الفقیه، ج2، ص216؛ علل الشرائع، ج2، ص404.</ref> [[توبه]]، استغفار، بخشوده شدن گناهان و بهره‌مندی از بهشت از حکمت‌های برجسته حج‌اند. در این میان، برخی مکان‌ها یا مناسک حج به گونه‌ای ویژه، حج و عمره‌گزار را به اعتراف به گناه، توبه و استغفار توجه می‌دهند؛ مکان‌هایی مانند مانند [[مُلتَزَم]]،<ref>. الکافی، ج4، ص410-411</ref> و [[عرفات]]{{یادداشت|زیرا یادآور اعتراف [[حضرت آدم(ع)]] به خطای خویش و توبه و آمرزش‌خواهی وی و پذیرش توبه او است.}}<ref>. الکافی، ج4، ص194؛ علل الشرائع، ج2، ص400.</ref> و اعمالی مانند [[سعی]] بین صفا و مروه.<ref>. الکافی، ج4، ص432ـ435؛ نک: مستدرک الوسائل، ج9، ص446.</ref> 

===نزدیکی به خدا===
عالمان اخلاق<ref>. حقایق، ص45؛ معراج السعاده، ص880-881؛ المراقبات، ص314.</ref> بر پایه آیات<ref>سوره بقره(۲)،  آیه ۲۰۰؛ سوره حج(۲۲)، آیه ۲۸.</ref> و روایاتی،<ref>. نهج البلاغه، خطبه110؛ علل الشرائع، ج2، ص404.</ref> حج و عمره را از بهترین راه‌های شناخت خداوند و نزدیکی به او دانسته‌اند. بر اساس متون دینی، راه نزدیکی به خداوند و انس با او تقوا است و خداوند پس از بیان برخی مناسک حج به نقش آن در تقوا تأکید کرده است.<ref name=":5">سوره بقره(۲)، آیه ۱۹۷.</ref>  از جایی که مناسک حج، آزمونی برای بندگان است،<ref name=":0">. مجمع الزوائد، ج3، ص233؛ مستدرک الوسائل، ج10، ص166-171.</ref> عالمان اخلاق تأکید می‌کنند حج‌گزار تنها باید قصد رسیدن به خدا را داشته باشد.<ref>. المحجّة البیضاء، ج2، ص196.</ref> دستور خداوند به انجام پاره‌ای اعمال دشوار و غیرعادی را{{یادداشت|مانند درآوردن لباس‌ها و پوشیدن جامه احرام، دوری از محرمات احرام، سعی، هروله و رمی جمرات}} در همین راستا تحلیل کرده‌اند.<ref>. المحجّة البیضاء، ج2، ص196؛ جامع السعادات، ج3، ص306-307.</ref>

===پرهیزکاری===
خداوند پس از بیان برخی مناسک حج، به نقش آن در تقوا تأکید کرده و به برگرفتن توشه تقوا از حج فرمان داده است.<ref name=":5" /> برخی روایات نیز به این مطلب اشاره کرده‌اند؛<ref>. الکافی، ج4، ص338؛ مستدرک الوسائل، ج1، ص166.</ref> از این رو، برخی، هدف از تشریع حج را رسیدن به تقوا دانسته‌اند.<ref>دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۷۹.</ref>

===آزمون===
بر پایه برخی آیات<ref>سوره حج(۲۲)، آیه ۳۴.</ref> و نیز روایاتی،<ref name=":0" /> مناسک و محرمات حج آزمون بندگان است. همچنین خداوند حرمت صید بر [[احرام|مُحرِم]] را آزمایشی برای مشخص شدن فرمانبرداران از گردنکشان می‌شمارد.<ref>سوره مائده(۵)، آیه 94.</ref><ref>. جامع البیان، ج7، ص52-53؛ مجمع البیان، ج3، ص419.</ref> در روایات، سادگی سازه کعبه و به کار نرفتن سنگ‌های قیمتی در آن و نیز خشک و غیرقابل کشت بودن سرزمین [[مکه]] و در نتیجه عدم وجود انگیزه‌ای برای ورود به آن جز امتثال فرمان خداوند، از جنبه‌های آزمون بودن کعبه دانسته شده است.<ref>. الکافی، ج4، ص199-200؛ نهج البلاغه، خطبه 192.</ref>

===فروتنی===
در روایاتی، حج نشانه فروتنی انسان‌ها در برابر بزرگی خداوند دانسته شده است.<ref>. علل الشرائع، ج2، ص404؛ نهج البلاغه، خطبه1.</ref> بر این اساس، پاره‌ای مناسک حج مانند از تن درآوردن لباس و زیور آلات، پوشیدن دو تکه پارچه احرام، [[طواف]] خانه خدا، [[سعی]] و تراشیدن موی سر را آموزنده فروتنی در برابر بزرگی پروردگار و سبب فروکاستن از غرور انسان شمرده‌اند.<ref name=":6">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶،‌ ص۳۸۰.</ref> گزارش‌های حج‌گزاریِ پیاده برخی [[معصومان(ع)]] به‌ویژه [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]]<ref>. قرب الاسناد، ص170؛ الکافی، ج4، ص456.</ref> و نیز حالت‌هایی همچون غسل هنگام ورود به حرم، تضرع و برهنه کردن پا و تأکید آنها بر ثواب فراوان این عمل<ref>. الکافی، ج4، ص398؛ وسائل الشیعه، ج13، ص195-197؛ بحار الانوار، ج96، ص192.</ref> نمودهایی عملی از فروتنی آنان نسبت به خداوند به شمار رفته است.<ref name=":6" />

===تقویت ایمان===
مجموع آثار اخلاقی حج، به افزایش ایمان و معنویت حج‌گزار می‌انجامد. از این رو است که عالمان مسلمان، حج را زمینه‌ساز تحقق هدف والای انسان در نظام تشریع، یعنی تکامل عبادی<ref>سوره ذاریات(۵۱)، آیه ۵۶.</ref> دانسته‌اند.<ref>. نک: صهبای حج، ص155-156.</ref> روایات نیز تقویت ایمان حج‌گزاران را از آثار حج شمرده‌اند.<ref>. ثواب الاعمال، ص47.</ref> 

==اسرار معنوی==
===جایگزین رهبانیت و جهاد===
در روایات، [[حج]] جایگزینی برای رهبانیت<ref>. جامع السعادات، ج3، ص308-309.</ref> و جهادی نیک<ref>. المصنّف، ج5، ص8؛ الوافی، ج12، ص215.</ref> معرفی شده است. دوری از سرزمین، خانه، خانواده و مقام را، وجه شباهت حج با رهبانیت و جهاد دانسته‌اند.<ref>. تذکرة المتقین، ص81؛ نک: التفسیر الکبیر، ج5، ص182؛ صهبای حج، ص165.</ref> 

===نمود منازل چهارگانه سلوک===
برخی، حج را شامل منازل چهارگانه سلوک عرفانی دانسته‌اند؛ منزل نخست که بریدن از غیر خدا و پیوند با خدا است،{{یادداشت|سیر من الخلق الی الحق.}} از آغاز سفر حج تا ورود به [[احرام]] و عمره تمتّع را شامل می‌شود؛ منزل دوم که تحکیم و استمرار پیوند با خدا برای رسیدن به مقام لقا و عبودیت است،{{یادداشت|سیر من الحقّ إلی الحقّ بالحقّ.}} با اعمال و مناسک عمره و حج محقق شده و با [[وقوف در عرفات]] کمال می‌یابد؛ منزل سوم بازگشت به میان مردم برای هدایت است{{یادداشت|سیر من الحق الی الخلق بالحق.}} و [[مَشعر]] بخشی از آن شمرده می‌شود؛ منزل چهارم{{یادداشت|سیر من الخلق إلی الخلق بالحقّ.}} پس از حج و با عمل حج‌گزار به دستورهای دینی و هدایت مردم و تعلیم و تربیت آن‌ها پیموده می‌شود.<ref>. صهبای حج، ص164.</ref> برخی، تعبیر پاره‌ای دعاهای حج مبنی بر «بسم الله و بالله و فی سبیل الله و علی ملَّة رسول الله»<ref>. بحار الانوار، ج96، ص120.</ref> را اشاره به مراتب چهارگانه سیر الی الله، فی الله، مع الله و لِلّه دانسته‌اند.<ref>. صهبای حج، ص325.</ref>

==اهداف و آثار اجتماعی و سیاسی==
===وحدت و همدلی مسلمانان===
گردهم‌آیی مسلمانان با طبقات اجتماعی گوناگون از نژادها، زبان‌ها و مذهب‌های مختلف بدون هیچ پیش‌شرطی جز [[استطاعت]]، و نیز همانندی بیشتر [[مناسک]] و پوشش را {{یادداشت|از جمله لزوم حرکت همه حج‌گزاران در مسیری واحد هنگام کوچ از موقفی به موقف دیگر}}<ref>سوره بقره(۲)، آیه 199. نک: مجمع البیان، ج2، ص48.</ref> زمینه‌ساز وحدت مسلمانان دانسته‌اند.<ref name=":7">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۸۱.</ref> [[حج]]، زمینه آشنایی مسلمانان سرزمین‌های اسلامی با یکدیگر<ref>. علل الشرائع، ج2، ص405؛ وسائل الشیعه، ج11، ص14.</ref> و آشنایی با اوضاع و مسائل گوناگون امت اسلامی را فراهم می‌کند؛ از این رو، حج، بستری برای همزیستی مسالمت‌آمیز مسلمانان تلقی شده است.<ref name=":7" /> اهمیت نقش حج در آگاهی مسلمانان از اوضاع یکدیگر در روایات نیز بازتاب یافته است، به طوری که تأکید شده است ناآگاهی مسلمانان از هم‌کیشان خود در بلاد دیگر سبب نابودی آنان و محروم ماندن از بسیاری منافع و اطلاعات می‌شود.<ref>. بحار الانوار، ج99، ص33.</ref>

===بستر اقتدار امت اسلامی===
برخی روایات، [[کعبه]] و حج را مایه تقویت دین شمرده‌اند.<ref>. الاحتجاج، ج1، ص134؛ وسائل الشیعه، ج8، ص14.</ref> در تبیین اجتماعیِ این دسته از روایات، حج را زمینه‌ساز نشان دادن قدرت معنوی مسلمانان دانسته‌اند.<ref name=":7" /> حضور فراگیر مسلمانان که کارکرد دفاعی در برابر دشمنان آنها دارد را نیز، در همین راستا تحلیل کرده‌اند.<ref name=":1">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۸۱.</ref> افزون بر این، انتشار اخبار حج در رسانه‌های جهانی، زمینه آشنایی مردم دنیا با اسلام را فراهم می‌سازد.<ref>. نمونه، ج14، ص78.</ref> تأکید برخی روایات بر این که ترک حج از سوی همه مسلمانان، سبب نابودی آنان می‌گردد را<ref>. نهج البلاغه، نامه 47.</ref> در همین راستا دانسته‌اند.<ref name=":1" />

===نفی برتری نژادی===
پاره‌ای از احکام حج و [[مکه]]، مانند فراخوانی همگانی برای حج‌گزاردن<ref>سوره حج(۲۲)، آیه ۲۷.</ref> و مساوات [[حاضر]] و [[بادی]] در بهره‌مندی از امکانات مکه را<ref>سوره حج(۲۲)، آیه ۲۵.</ref> نماد مساوات انسان‌ها و نفی برتری نژادی نزد خداوند دانسته‌اند.<ref>. نک: نهج البلاغه، نامه 67؛ صهبای حج، ص229-231.</ref>

===برائت از مشرکان===
از نگاه عالمان اسلامی، دستور آیه {{قلم رنگ|سبز|&#64831;وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ&#64830;}}{{یادداشت|و اين اعلامى است از سوى خدا و پيامبرش به همۀ مردم در روز حج اكبر كه يقيناً خدا و پيامبرش از مشركان بيزارند.}}<ref>سوره توبه(۹)، آیه ۳؛ ترجمه قرآن (انصاریان)، ص۱۸۷.</ref> به [[حضرت محمد(ص)]] برای اعلان [[برائت از مشرکان]]، وظیفه‌ای برای همه دوران‌ها<ref>. نک: صهبای حج، ص125-129.</ref> و حج نمود روشن برائت از مشرکان است.<ref>. صهبای حج، ص87-88.</ref> دربرداشت عصری از آیه یاد شده، برخی برائت از مشرکان را تبلور بُعد سیاسی در حج، استقلال فرهنگی، نفی هر گونه سیطره بر مسلمانان<ref>. صهبای حج، ص118.</ref> و اعلان نفرت از تمدن استعماری شرک‌زده دانسته‌اند.<ref>. صهبای حج، ص128.</ref>

===خیزش عدالت‌خواهی===
کعبه بر پایه آیات قرآن، پایگاهی امن برای گردهم‌آیی مسلمانان و به پاداشتن مصالح آنان است.<ref>سوره بقره(۲)، آیه ۱۲۵؛ سوره مائده(۵)، آیه ۹۷.</ref> به گفته برخی عالمان اسلامی، بر پایه این آیات، کعبه می‌تواند جایگاهی مناسب برای به پا خاستن مردم برای اجرای عدالت در راستای تحقق هدف بعثت پیامبران<ref>نک: سوره حدید(۵۷)، آیه ۲۵.</ref> باشد.<ref>. نک: صهبای حج، ص48، 220-221.</ref>

==اهداف و آثار اقتصادی==
در عصر جاهلی، هر گونه [[تجارت در حج|کسب و کار]] هنگام برگزاری مراسم [[حج]] گناه شمرده می‌شد؛<ref>. جامع البیان، ج2، ص384-386؛ اسباب النزول، ص64؛ مجمع البیان، ج2، ص47.</ref> ولی قرآن<ref>سوره بقره(۲)،  آیه ۱۹۸.</ref> و روایات،<ref>. تفسیر عیاشی، ج1، ص96؛ مجمع البیان، ج2، ص47.</ref>  این باور را نمی‌پذیرند. بر این پایه، حج‌گزار پس از پایان اعمال حج می‌تواند خرید و فروش کند. افزون بر این، در روایات، به برخی از اهداف و آثار اقتصادی حج اشاره شده است:

===رونق===
قرآن، [[کعبه]] را به مثابه قوام مردم و جامعه دانسته است<ref>سوره مائده(۵)، آیه ۹۷.</ref> و برخی روایات، این آیه را به نقش کعبه در برپایی زندگی دنیا و آخرت تفسیر کرده‌اند.<ref>. وسائل الشیعه، ج11، ص60.</ref> قرآن در آیه‌ای دیگر، بر مبارک بودن کعبه برای جهانیان تأکید کرده است.<ref>سوره آل عمران(۳)، آیه ۹۶.</ref> برخی، دو آیه پیش‌گفته را اشاره به رونق اقتصادی مسلمانان بر اثر حج و عمره تلقی کرده‌اند.<ref name=":2">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۷۳.</ref>

افزون بر این، روایاتی، برآوردن نیازهای مردم [[مکه]] و دیگر سرزمین‌ها،<ref>. علل الشرائع، ج2، ص406.</ref> افزایش روزی و تأمین هزینه‌های خانواده<ref>. الکافی، ج4، ص253.</ref> و بی‌نیازی<ref>. بحار الانوار، ج73، ص221.</ref> را از آثار حج دانسته‌اند. در روایتی دیگری، انتقال کالاهای تجاری به شهرهای دیگر در پی سفر حج و در نتیجه، رونق حمل و نقل و سود بردن صاحبان وسائل نقلیه، از حکمت‌های حج دانسته شده است.<ref>. علل الشرائع، ج2، ص406؛ وسائل الشیعه، ج11، ص14.</ref> همچنین استحباب خریداری سوغات حج به رونق تولید، تجارت و انتقال کالا از منطقه‌ای به منطقه دیگر می‌انجامد.<ref>. الکافی، ج4، ص280.</ref> بر این اساس، برخی حج را زمینه‌ساز ارائه کالاهای تولیدی سرزمین‌های اسلامی، برپایی بازار مشترک اسلامی و گسترش روابط اقتصادی میان کشورهای اسلامی دانسته‌اند.<ref name=":2" /> افزون بر این، وجوب قربانی بر میلیون‌ها حج‌گزار و نیز متعین بودن شتر، گاو یا گوسفند در برخی کفارات تروک احرام، فعالان اقتصادی را به صنعت دامپروری ترغیب و به تبع آن بخش کشاورزی را تقویت می‌کند.<ref name=":2" />

===فقرزدایی===
تأکید پاره‌ای روایات بر کمک به نیازمندان<ref>. نهج البلاغه، نامه 67.</ref> و بهره‌گیری مناسب از گوشت [[قربانی]]<ref>. من لایحضره الفقیه، ج2، ص193.</ref> در موسم حج، راهکارهایی برای زدودن فقر در موسم حج شمرده شده است.<ref>دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۸۴.</ref> در روایاتی نیز، فقرزدایی کارکرد حج دانسته شده است.<ref>. نهج البلاغه، خطبه 110؛ تهذیب، ج5، ص24؛ بحار الانوار، ج74، ص62.</ref>

===خودکفایی===
بر پایه روایتی، بی‌نیازی و خودکفایی از پیامدهای حج است.<ref>. الکافی، ج4، ص252.</ref> از جنبه تاریخی، پس از فتح مکه و منع مشرکان از حضور در آنجا، مسلمانان صدر اسلام از بی‌رونقی بازار و در نتیجه خسارت‌های اقتصادی نگران شدند. خداوند در پاسخ به نگرانی یاد شده، بر تأمین آن منافع از راه‌های دیگر نوید داد.<ref>سوره توبه(۹)، آیه 28.</ref><ref>. جامع البیان، ج10، ص136-137.</ref>

با این همه، روایات اسلامی، منافع اقتصادی را هدف اصلی حج ندانسته و به نکوهش کسانی پرداخته‌اند که تجارت را هدف حج خود قرار می‌دهند.<ref>. تهذیب، ج5، ص3.</ref>

===دیگر آثار===
در روایات به پاره‌ای دیگر از آثار و پیامدهای مادی حج مانند سلامتی، گسترش روزی، حفظ خانواده و حفظ سرمایه اشاره شده است.<ref>. ثواب الاعمال، ص46-47.</ref> آثار یاد شده از یک سو می‌تواند نتایج طبیعی زمینه‌های پدید آمده در حج باشد و از سوی دیگر، پاداش‌های تکوینی از سوی خداوند برای حج‌گزاران به سبب فرمانبرداری از خداوند در انجام حج تلقی شود.<ref name=":3">دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، ص۳۷۳.</ref>

==کتاب‌شناسی==
محققان اسلامی تک‌نگاری‌های فراوانی درباره اسرار [[حج]] و [[عمره]] نگارش کرده‌اند که موارد زیر نمونه‌هایی از آن است:

{{ستون-شروع|2}}

*صهبای حج، نوشته عبدالله جوادی آملی؛
*عرفان حج، نوشته عبدالله جوادی آملی و حسین رضوانی؛
*فلسفه و اسرار حج، نوشته محمد امامی خوانساری؛
*حج در آینه عرفان، نوشته حسین انصاریان؛
*حج گنجینه اسرار، نوشته محمد اکبر محقق؛
*اسرار عرفانی حج، نوشته محمد تقی فعالی.<ref name=":3" />

{{پایان}}

==پیوند به بیرون==
خواندن و بارگیری کتاب‌های:

{{ستون-شروع|2}}

*[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/494 عرفان حج].
*[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/507 فلسفه و اسرار حج].
*[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1117 اسرار عرفانی حج].
*[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1034 حج گنجینه اسرار].
*[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/957 سیری در اسرار عرفانی حج].
*[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/847 اسرار عرفانی عمره].
*[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/914 درسنامه اسرار حج].
*[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1069 «اسرار الحج فی حوار بین الامام زین العابدین علیه السلام و الشبلی»].
*[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/985 رازها و رمزها (مروری گذرا بر اسرار و معارف حج در روایات)].
*[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1096 پیش‌درآمدی بر فرهنگ نامه اسرار و معارف حج].

{{پایان}}

==پانویس==
{{پانویس}}

==منابع==
{{منابع}}
{{دانشنامه
 | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/22136/حج-اسرار
 | عنوان = اسرار حج
 | نویسنده = حسن واعظی محمدی
}}
*'''احیاء علوم الدین'''، محمد بن محمد الغزالی (۵۰۵ق)، بیروت، دارالکتب العربی، بی‌تا.
*'''اخبار مکه و ما جاء فیها من الآثار'''، محمد بن عبدالله الازرقی(۲۴۸ق)، به کوشش رشدی الصالح ملحس، مکه، دارالثقافه، ۱۴۱۵ق.
*'''اسباب النزول'''، علی بن احمد الواحدی (۴۶۸ق)، به کوشش کمال بسیونی زغلول، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۱ق.
*'''اطیب البیان'''، عبدالحسین طیب، تهران، انتشارات اسلامی، ۱۳۶۴ش.
*'''بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار'''، محمد باقر المجلسی (۱۰۳۷۱۱۱۰ق)، تصحیح محمد باقر بهبودی و سید ابراهیم میانجی و سید محمد مهدی موسوی خرسان، بیروت، داراحیاء التراث العربی و مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.
*'''التحریر والتنویر'''، محمد بن الطاهر بن عاشور (۱۳۹۳ق)، بیروت، مؤسسه التاریخ، ۱۴۲۱ق.
*'''ترجمه قرآن (انصاریان)'''، حسین انصاریان، اسوه، قم، ۱۳۸۳ش.
*'''تفسیر ابن عربی (تفسیر القرآن الکریم)'''، محیی الدین بن عربی (۶۳۸ق)، به کوشش عبدالوارث، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۲۲ق.
*'''تفسیر العیاشی'''، محمد بن مسعود العیاشی (۳۲۰ق)، تحقیق سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، مکتبه العلمیه الاسلامیه، ۱۳۸۰ق.
*'''تفسیر القمی'''، علی بن ابراهیم قمی (۳۰۷ق)، به کوشش سید طیب موسوی جزائری، قم، انتشارات دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.
*'''التفسیر الکبیر'''، محمد بن عمر الفخر الرازی (۶۰۶ق)، به کوشش عبدالرحمن عمیره، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۲۱ق.
*'''ثواب الاعمال و عقاب الاعمال'''، شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه (۳۱۱۳۸۱ق)، قم، انتشارات شریف الرضی، ۱۳۶۸ش.
*'''جامع احادیث الشیعه'''، اسماعیل معزی ملایری، قم، مطبعة العلمیه، ۱۳۹۹ق.
*'''جامع البیان عن تاویل آی القرآن (تفسیر الطبری)'''، محمد بن جریر الطبری (۲۲۴۳۱۰ق)، به کوشش صدقی جمیل العطار، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ق.
*'''جامع السعادات'''، محمد مهدی نراقی (۱۱۲۸۱۲۰۹ق)، به کوشش سید محمد کلانتر، نجف، دارالنعمان، ۱۳۸۲ق.
*'''جرعه‌ای از صهبای حج'''، عبدالله جوادی آملی، تهران، انتشارات مشعر، ۱۳۷۸ش.

*'''رسائل الشهید الثانی'''، زین الدین بن علی، شهید ثانی (۹۱۱۹۶۶ق)، قم، انتشارات مکتبه بصیرتی، بی‌تا.
*'''السنن الکبری'''، احمد بن الحسین البیهقی (۳۸۴۴۵۸ق)، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۶ق.
*'''شرح الاخبار فی فضائل الائمه الاطهار'''، نعمان بن محمد المغربی (۳۶۳ق)، به کوشش سید محمد حسینی جلالی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۴ق.
*'''صحیح البخاری'''، محمد بن اسماعیل البخاری (۲۵۶ق)، به کوشش عبدالعزیز بن عبدالله بن باز، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۱ق.
*'''صهبای حج'''، عبدالله جوادی آملی، تنظیم حسن واعظی محمدی، قم، اسراء، ۱۳۷۷ش.
*'''عیون اخبار الرضا'''، شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه (۳۱۱۳۸۱ق)، تحقیق حسین اعلمی، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۴۰۴ق.
*'''الفتوحات المکیه'''، محیی الدین بن عربی (۶۳۸ق)، بیروت، دار صادر.
*'''فقه القرآن'''، قطب الدین الراوندی (۵۷۳ق)، به کوشش سید احمد حسینی اشکوری، قم، انتشارات کتابخانه بزرگ حضرت آیت الله العظمی مرعشی نجفی، ۱۴۰۵ق.
*'''الفواتح الالهیه'''، نعمة الله بن محمد النخجوانی (۹۲۰ق)، مصر، دار رکابی، ۱۹۹۹م.
*'''قرب الاسناد'''، عبدالله بن جعفر حمیری (۳۰۰ق) قم، انتشارات مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۳ق.
*'''الکافی'''، محمد بن یعقوب کلینی (۳۲۹ق)، به کوشش علی اکبر غفاری، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، ۱۳۷۵ش.
*'''کشف الاسرار و عده الابرار'''، رشیدالدین احمد بن محمد میبدی (۵۲۰ق)، به کوشش علی اصغر حکمت، تهران، امیر کبیر، ۱۳۶۱ش.
*'''مجمع البیان فی تفسیر القرآن'''، الفضل بن الحسن الطبرسی (۴۶۸۵۴۸ق)، به کوشش گروهی از علما، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۴۱۵ق.
*'''مجمع الزوائد و منبع الفوائد'''، علی بن ابی‌بکر الهیثمی (۸۰۷ق)، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۴۰۲ق.
*'''المجموع شرح المهذب'''، یحیی بن شرف النووی (۶۳۱۶۷۶ق)، بیروت، دارالفکر.

*'''المحبّر'''، محمد بن حبیب(۲۴۵ق)، به کوشش ایلزه لیختن شتیتر، بیروت، دارالافاق الجدیده، بی تا.
*'''المحجه البیضاء فی تهذیب الاحیاء'''، محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی (۱۰۰۶۱۰۹۱ق)، به کوشش علی اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۸۳ش.
*'''المراقبات'''، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی(۱۳۴۳ق)، به کوشش موسوی، قم، دارالاعتصام، ۱۴۱۶ق.
*'''مسائل علی بن جعفر و مستدرکاتها'''، علی بن جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب عریضی (۱۳۵۲۲۰ق)، بیروت، مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۱۰ق.
*'''مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل'''، حسین نوری الطبرسی (۱۲۵۴۱۳۲۰ق)، قم، انتشارات مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، ۱۴۰۸ق.
*'''مصباح الشریعه'''، امام جعفر الصادق(ع) (۱۴۸ق)، بیروت، الاعلمی ۱۴۰۰ق.
*'''المصنّف'''، عبدالرزاق الصنعانی (۲۱۱ق)، به کوشش حبیب الرحمن الاعظمی، بیروت، المجلس العلمی، ۱۳۹۰ق.

*'''معراج السعاده'''، احمد بن محمدمهدی النراقی (۱۱۸۵۱۲۴۵ق)، قم، انتشارات هجرت، چاپ دهم، ۱۳۸۳ش.
*'''المقنعه'''، شیخ مفید محمد بن محمد بن النعمان (۳۳۶۴۱۳ق)، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۰ق.
*'''من لایحضره الفقیه'''، شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه (۳۱۱۳۸۱ق)، تحقیق و تصحیح علی اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق.
*'''المهذب'''، القاضی عبدالعزیز بن نحریر البراج (۴۸۱ق)، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۰۶ق.

*'''تفسیر نور الثقلین'''، عبدعلی بن جمعه العروسی الحویزی (۱۱۱۲ق)، به کوشش سید هاشم رسولی محلاتی، قم، اسماعیلیان، ۱۳۷۳ش.
*'''نهج البلاغه'''، شریف الرضی (م ۴۰۶ق)، شرح صبحی صالح، قم، دارالاسوه، ۱۴۱۵ق.
*'''الوافی'''، محمد بن شاه مرتضی فیض کاشانی (۱۰۰۶۱۰۹۱ق)، تحقیق ضیاء الدین حسینی و کمال الدین فقیه ایمانی، اصفهان، کتابخانه امیرالمؤمنین، ۱۴۰۶ق.
*'''وسائل الشیعه (تفصیل وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه)'''، محمد بن الحسن الحر العاملی (۱۰۳۳۱۱۰۴ق)، به کوشش عبدالرحیم ربانی شیرازی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
*'''الهدایه (فی الاصول و الفروع)'''، شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه (۳۱۱۳۸۱ق)، قم، انتشارات مؤسسه الامام الهادی، ۱۴۱۸ق.
{{پایان}}{{حج و عمره}}
[[رده:اسرار حج]]