در حال ویرایش اسماء بنت عمیس

| حضور در جنگ‌ها =

'''اسماءبنت عُمَيس'''، <ref>الطبقات، ج3، ص126؛ تاريخ طبري، ج3، ص426</ref> از  بانوان مشهور جهان اسلام است و از زنان محدثه و راويان حديث [[ پيامبر اكرم(ص)]] به شمار مي‌رود. در سالهای نخستین بعثت با [[جعفر بن ابي‌طالب ]] ازدواج كرد.<ref>السيرة النبويه، ج1، ص257؛ اسد الغابه، ج6، ص253.</ref>آن دو از نخستين كساني بودند كه پيش از ورود پيامبر(ص) به خانه [[ ارقم]] ، اسلام آوردند<ref>الطبقات، ج8، ص‌219؛ سير اعلام النبلاء، ج2، ص‌283</ref> و به فرمان رسول خدا، در هجرت دوم به سال پنجم بعثت، رهسپارحبشه شدند.<ref>السيرة النبويه، ج1، ص323؛ الطبقات، ج4، ص‌25؛ كشف الغمه، ج1، ص383426</ref>از اين رو، برخي او را حبشيه مي‌خواندند.<ref>الطبقات، ج8‌، ص‌219؛ دلائل النبوه، ج4، ص245؛ البداية و النهايه، ج4، ص205</ref>بعضي از فرزندان او همچون [[ محمد بن ابي‌بكر ]] از چهره‌هاي اثر‌گذار بودند. وي از ياران و كار‌گزاران امام علي(ع) و حكمران مصر بود.<ref>انساب الاشراف، ج3، ص171؛ الاستيعاب، ج3، ص1366؛ اسد الغابه، ج4، ص326 </ref>

از شرح حال اسماء بنت عمیس در قبل از اسلام اطلاعی در دست نیست  .او به احتمال زیاد در سالهای ابتدای بعثت با جعفر بن ابیطالب ازدواج کرد و در سال پنجم هجری به حبشه هجرت نمود .جزئيات زندگي وي و ديگر مسلمانان در حبشه، چندان روشن نيست. سخنان او بيانگر دشواري‌هايي است كه مهاجران در حبشه با آن روبه‌رو بوده‌اند. وي در پاسخ به خليفه دوم كه او را از مهاجران به مدينه نشمرده بود، به اين سختي‌ها اشاره نمود.<ref>الطبقات، ج8، ص219؛ صحيح مسلم، ج7، ص172</ref> اسماء ‌در حبشه، سه پسر به نام عبدالله ، عون و محمد براي جعفر به دنيا آورد.<ref>اسد الغابه، ج6، ص14؛ الاستيعاب، ج4، ص1784</ref> به سال هفتم ق. در پي فرمان پيامبر(ص) همچون ديگر مسلمانان، از حبشه به مدينه مهاجرت كرد و هم‌زمان با فتح خيبر به مدينه رسيد.<ref>الطبقات، ج4، ص‌25؛ صحيح مسلم، ج7، ص172؛ تاريخ طبري، ج11، ص494 </ref> برخي از حضور وي در مراسم ازدواج [[ علي(ع)]] و [[ فاطمه (س)]]  به سال دوم ق. ‌گزارش داده و آورده‌اند كه او به وصيت [[ خديجه (س)]]  يك هفته نزد دختر رسول خدا ماند. <ref>المناقب، ج3، ص131؛ كشف الغمه، ج1، ص375  </ref> گويا تشابه اسمي وي با [[ اسماء دختر يزيد‌ بن ‌سكن انصاري]] ، برخي سيره‌نويسان را به اين اشتباه دچار كرده است.<ref> كشف الغمه، ج1، ص383؛ الصحيح من سيرة النبي، ج5، ص263  </ref> او در مدينه با شنيدن سخن [[ عمر بن الخطاب ]] كه خود را به دليل پيشينه هجرت به مدينه، نزديك‌تر و سزاوارتر به پيامبر مي‌دانست، خشمگينانه گفت: راست مي‌گويي. شما با رسول خدا بوديد. گرسنگانِ شما را غذا مي‌داد و نادانانِ شما را موعظه مي‌كرد. ولي ما در سرزمين حبشه، بيگانه و در آماج خشم و آزار و هراس بوديم. سپس سخن عمر را با رسول خدا در ميان گذاشت. پيامبر(ص) با رد سخن عمر، مهاجران به مدينه را داراي يك هجرت و اسماء و ديگر مهاجران به حبشه را «ذوهجرتين» دانست. <ref>الطبقات، ج8، ص219؛ اسد الغابه، ج6، ص15؛ الاصابه، ج8، ص16  </ref>  نخستين كودك مسلمان كه در حبشه زاده شد، [[ عبدالله بن جعفر]]  ، زاده اسماء بود. <ref>الاستيعاب، ج3، ص880؛ اسد الغابه، ج3، ص94 </ref> دو فرزند ديگرش، محمد و عون، نيز در حبشه زاده شدند. <ref> الطبقات، ج4، ص25؛ الاستيعاب، ج4، ص17، 85؛ اسد الغابه، ج4، ص309؛ ج6، ص14 </ref>  هم‌هنگام با تولد عبدالله بن جعفر ، [[ نجاشي]]  نيز داراي پسري شد كه او را با تأسي به جعفر، عبدالله ناميد و اسماء او را شير داد. از همين رو، آن دو در بزرگسالي با هم ارتباط داشتند. <ref> الروض الانف، ج6، ص587 </ref>

به باور برخي مفسران، آيه 35 احزاب/33: {إِنَّ الْمُسْلِمِينَ و المُسْلِمَاتِ و المُؤْمِنِينَ و المُؤْمِنَاتِ و القَانِتِينَ و القَانِتَاتِ و الصَّادِقِينَ و الصَّادِقَاتِ} كه تساوي زنان با مردان را در صفات والا نشان مي‌دهد، در پاسخ به اسماء بوده است. او كه سال‌ها دور از وطن زيسته بود، هنگام ديدار همسران پيامبر، از نزول آيه‌اي مخصوص زنان پرسيد. با شنيدن پاسخ منفي آنان، نزد رسول خدا(ص) رفت و از اين‌كه در قرآن به زنان همانند مردان توجه نشده است، شكوه كرد و آنان را زيانكار شمرد. خداوند در پاسخ او آيه 35 احزاب/33 را نازل كرد. جامع البيان،<ref> ج22، ص13؛ مجمع البيان، ج8، ص560؛ روض الجنان، ج15، ص422 </ref>  اين آيه در بيان ويژگي‌هاي مؤمنان و اساسي‌ترين مسائل اعتقادي، اخلاقي و علمي، زن و مرد را در كرامت ديني كنار يكديگر مي‌نشاند و براي هر دو پاداش يكسان مي‌شمرد.<ref> الميزان، ج16، ص313؛ نمونه، ج17، ص313 </ref>

اسماء پيوندي بسيار نزديكي با خانواده پيامبر داشت تا آن‌جا كه فاطمه(س) او را مادر مي‌خواند.<ref> بحار الانوار، ج78، ص256 </ref> او از اندك زناني بود كه پس از رحلت پيامبر و هنگام بيماري حضرت زهرا(س) كه به رحلت وي انجاميد، همنشين او بود و چون نگراني ايشان را از نمايان شدن حجم بدنش هنگام تشييع دريافت <ref>  تاريخ يعقوبي، ج2، ص115؛ انساب الاشراف، ج2، ص33؛ كشف الغمه، ج2، ص126  </ref> ، وي را از تابوتي كه در حبشه ديده بود، خبر داد. وي به سفارش حضرت زهرا(س) تابوتي مانند كجاوه ساخت كه جنازه در آن پيدا نبود و همين مايه خوشحالي وي شد. اين نخستين تابوت بدين‌گونه در دوره اسلامي بود. <ref>  تاريخ يعقوبي، ج2، ص115؛ تاريخ طبري، ج11، ص598؛ الاستيعاب، ج4، ص1897 </ref> وي پس از رحلت حضرت زهرا(س) همراه امام علي(ع) در غسل او حضور داشت.<ref> الاستيعاب، ج4، ص1898؛ تاريخ طبري، ج3، ص240؛ الاصابه، ج8، ص266  </ref>

== راوی احادیث ==

اسماء از زنان محدثه و راويان حديث پيامبر اكرم به شمار مي‌رود. <ref>المغازي، ج2، ص766؛ رجال طوسي، ص53.</ref> و كساني چون عمر ‌بن ‌خطاب، [[ عبدالله بن‌ عباس]] ، عبدالله ‌بن‌ جعفر، [[ قاسم ‌بن‌ محمد]] ، [[ عبدالله‌ بن‌ شداد]] ، [[ عروة‌ بن‌ زبير]] ، و [[ ابن مسيب]]  از او روايت كرده‌اند.<ref> اسد الغابه، ج6، ص15؛ الاصابه، ج8، ص15 </ref> امام‌ باقر(ع) او را از بهشتيان شمرده است. <ref> بحار الانوار، ج22، ص195 </ref>   

در روزگار خليفه دوم كه بيت‌ المال بر پايه درجات ميان مسلمانان قسمت مي‌شد و به زنان مهاجر و شماري ديگر به اندازه فضل و برتري آنان ‌از 1000 تا 2000 درهم مي‌پرداختند، اسماء بيشترين دريافتي را داشت. <ref>تاريخ يعقوبي، ج2، ص‌153؛ الطبقات، ج3، ص231</ref> در گزارشي، سهم وي 1000 درهم ياد ‌شده است.<ref> الطبقات، ج8، ص222؛ فتوح البلدان، ص434 </ref> اين از فضل و ارجمندي او در نگاه حكومت حكايت دارد.

تاريخ درگذشت او را به اختلاف ‌گزارش كرده‌اند. برخي آن را سال 38 ق. حدود دو سال پيش از شهادت علي(ع) و شماري ديگر سال 60 ق. دانسته‌اند. <ref>البداية و النهايه، ج7، ص318؛ الوافي بالوفيات، ج9، ص34  </ref>

  | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/9080

*'''الصحيح من سيرة النبي(ص)''': جعفر مرتضي العاملي، بيروت، دار السيره، 1414ق