در حال ویرایش امیة بن عبدشمس (بخش)

==منافره با هاشم==
سرانجام حسادت امیه درباره عمویش‌ هاشم سبب شد که او را به منافره دعوت کند؛ یعنی حَکَمی را تعیین کنند و او داوری نماید که کدامیک والاترند.‌ هاشم به سبب بزرگ‌تر بودن از امیه، نخست نمی‌خواست این‌کار صورت گیرد؛ اما سرانجام آن را با اصرار قریش با این شرط پذیرفت که بازنده 50 شتر را در مکه [[قربانی]] و اطعام کند و 10 سال نیز شهر مکه را ترک گوید.<ref>الطبقات، ج1، ص62؛ المنتظم، ج2، ص212.</ref>سرانجام هر دو نزد کاهن [[بنی‌خزاعه]] رفتند و او به سود‌ هاشم حکم کرد.<ref>الطبقات، ج1، ص62؛ تاریخ طبری، ج2، ص13؛ الکامل، ج2، ص17.</ref>هاشم شتران را گرفت و آن‌ها را کشت و اطعام کرد و امیه به سوی [[شام]] رهسپار شد و 10 سال در آن‌جا ماند.<ref>المنمق، ص100؛ تاریخ طبری، ج2، ص13؛ المنتظم، ج2، ص212.</ref>این رخداد، نخستین ستیزی بود که خصومت‌ها را میان دو تیره بنی‌امیه و [[بنی‌هاشم]] در پی‌داشت.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص68؛ تاریخ طبری، ج2، ص13.</ref>برخی این ‌گزارش را غیر واقعی دانسته و نقل نشدنش از سوی تاریخ‌نگارانی چون [[یعقوبی]]، [[ابن‌هشام]] و [[مسعودی]] را دلیل جعلی بودن آن دانسته‌اند.<ref>نک: تاریخ صدر اسلام، ص95.</ref>

منابع تاریخی به همراهی امیه با عبدالمطلب بن‌ هاشم و برخی اشراف و شعرای عرب در دیدار با [[سیف بن ذی یزن]] حاکم یمن اشاره دارند که بر [[حبشه]] پیروز شده بود. این دیدار دو سال بعد از ولادت [[پیامبر گرامی(ص)]] رخ داده است.<ref>المنمق، ص427؛ دلائل النبوه، ج2، ص9؛ کمال الدین، ص180-181.</ref>