در حال ویرایش ام القری (بخش)

==در منابع و ادبیات==
تعبیر «امّی» دو بار (سوره اعراف، آیه 157-158) و به صورت جمع «امّیین یا امّیون» چهار بار (سوره بقره، آیه 78؛ سوره آل‌عمران، آیه 20 و 75؛ سوره جمعه، آیه 2) در [[قرآن]] آمده و درباره [[پیامبر گرامی(ص)]] یا مردم [[مکه]] به‌کار رفته است. این تعبیر در یک احتمال به امّ القری اشاره دارد.<ref>معانی القرآن، ج1، ص374؛ تفسیر بغوی، ج2، ص205.</ref>به فرد منسوب به‌ ام القری، امّی گفته می‌شود.
در شعری منسوب به [[حضرت خدیجه(س)]] در مدح پیامبر گرامی(ص) این ترکیب به کار رفته است: نطق البعیر علی فضل احمد مخبرا/ هذا الذی شرفت به اُمّ القری.<ref>الغدیر، ج2، ص17.</ref>چنین برمی‌آید که تعبیر امّ القری در منابع و ادبیات پیش از روزگار [[بعثت]] به‌کار نرفته است.
این نکته از تحلیل جوادعلی در بحث از پیشینه نام‌های مکه به دست می‌آید. او در این بحث، برای برخی نام‌های مکه، تاریخی کهن‌تر یافته است؛ اما تصریح می‌کند که «ام القری» نامی قرآنی است.<ref>نک: المفصل، ج4، ص9-12.</ref>
در آیه 92 انعام: ({{قلم رنگ|سبز|... لِتُنذِرَ اُمّ القُری و مَن حَولَها}}) مفعول واژه ({{قلم رنگ|سبز|لِتُنذِرَ}}) (اهل) در تقدیر است؛ یعنی: برای این‌که مردمان‌ ام القری و دیگر شهرها را انذار کنی.<ref>مجمع البیان، ج4، ص110.</ref>آورده‌اند که مقصود از ({{قلم رنگ|سبز|مَن حَولَها}}) مردمان دیگر شهرها<ref>تفسیر سمرقندی، ج1، ص486؛ تفسیر بغوی، ج1، ص115؛ ج4، ص120.</ref>یا مردم [[طائف]]<ref>المیزان، ج7، ص304.</ref>بوده است.