در حال ویرایش ام جمیل

{{جعبه اطلاعات اصحاب
|نام = ام جمیل
| تصویر = 
| توضیح تصویر = 
| نام کامل = ام جمیل دختر حَرب بن اُمیّة بن عبد شمس
| کنیه = 
| لقب = اَروی، فاخته، عَوراء، عجوز قریش
| زادروز/زادگاه = [[مکه]]
| محل زندگی = مکه
| مهاجر/انصار = 
| نسب/قبیله = قبیله [[قریش]]
| خویشاوندان سرشناس = [[ابولهب]]، [[ابوسفیان بن حرب]]
| تاریخ و مکان درگذشت/شهادت = سال سوم قمری مکه
| نحوه درگذشت/شهادت = 
| مدفن = 
| زمان اسلام آوردن = 
| نحوه اسلام آوردن = 
| حضور در جنگ‌ها = 
| هجرت به = 
| دلیل شهرت = حمالة الحطب
| نقش‌های برجسته = دشمنی با [[پیامبر(ص)]]، هیزم‌کش جهنم
| دیگر فعالیت‌ها = شرکت در توطئه قتل پیامبر(ص)
| آثار = 
}}
'''اُمّ جَمیل'''، خواهر [[ابوسفیان]] و همسر [[ابولهب|ابولَهب]] است. وی از آزار دهندگان [[پیامبر(ص)]] و دشمنان ایشان بوده و در نقشه [[قتل]] پیامبر شرکت داشت. آیاتی از [[قرآن]] نیز در مورد او نازل شد. در [[سوره مسد]] از او به عنوان هیزم‌کش [[جهنم]] یاد شده و بر گردنش طنابی از لیف خرما است. 

وی پیامبر را ترک شده از طرف خدا خطاب می‌کرد؛ اما [[خدا]] با نزول آیه 3 [[سوره ضحی]] این شبهه را از بین برد. ام جمیل و ابولهب همسایه پیامبر(ص) بودند و پیامبر آن دو و [[عقبة بن ابی معیط]] را از بدترین همسایگان به شمار آورده‌اند. برخی ازدواج ام جمیل با ابولهب را باعث دورشدن ابولهب از پیامبر(ص) قلمداد کرده‌اند. او پس از [[جنگ بدر]]، در سال سوم‌ قمری در گذشت.

==زندگینامه==

‌ام جمیل دختر حَرب بن اُمیّة بن عبد شمس، خواهر [[ابوسفیان]] و همسر [[ابولهب]]،<ref>الطبقات، ج8، ص50</ref> عموی پیامبر(ص)، است. نام او را اَروی،<ref>غوامض الاسماء المبهمه، ج1، ص190</ref> فاخته<ref>من له روایة فی مسند احمد، ص621</ref> یا عَوراء<ref>اعلام الوری، ج1، ص87</ref> نوشته‌اند. برخی بر این باورند که عَوراء (زن یک چشم) لقب او است؛<ref>فتح الباری، ج8، ص567</ref> زیرا ابولهب وی را به سبب شرکت در توطئه قتل پیامبر(ص) سخت تنبیه کرد و بر اثر آن یک چشمش نابینا شد.<ref>ربیع الابرار، ج1، ص110</ref> از دیگر القاب او «عَجوز قُریش» است.<ref>ربیع الابرار، ج1، ص110</ref> برخی ام جمیل را از شاعران دوره جاهلیت (قبل از [[اسلام]]) می‌دانند.<ref>بلاغات النساء، ص40</ref> ام جمیل را عمه [[معاویه]]، اولین خلیفه اُمَوی، دانسته‌اند.<ref name=":0" /> 

به اعتقاد برخی، ازدواج‌ ام جمیل با ابولهب که از موارد کم‌شمار پیوند دو خاندان اموی و‌ هاشمی به شمار می‌رود،<ref>شرح نهج البلاغه، ج15، ص195</ref> عاملی مهم در فاصله گرفتن ابولهب از پیامبر(ص) و قرار گرفتن او در جبهه دشمنان ایشان بوده است تا جایی که ابولهب قوانین قبیله‌ای را نیز زیر پا گذاشت و با این‌که از [[بنی‌هاشم]] بود، از حضور در [[شعب ابیطالب|شِعب ابوطالب]] همراه خاندان خود، خواه مسلمان و خواه مشرک، سَر باز زد و حتی دیگر افراد بنی‌هاشم را به حمایت نکردن از پیامبر(ص) در این رویداد تشویق می‌کرد.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص246</ref>
===فرزندان===
نام فرزندان وی عُتبه، مُعتب،<ref>اسد الغابه، ج3، ص366</ref> عُتَیبه،<ref>تاریخ دمشق، ج38، ص303</ref> خالده،<ref>الطبقات، ج8، ص51</ref> عزّه و درّه<ref>الطبقات، ج8، ص50</ref> است.
===درگذشت===
ام جمیل پس از نبرد [[بدر]] به سال سوم قمری<ref>تفسیر ثعلبی، ج10، ص327</ref> در [[مکه]] درگذشت. به نوشته کتاب تفسیر ثعلبی، در یکی از روزهایی که ام جمیل برای گردآوری خار و خاشاک و ریختن بر سر راه پیامبر(ص) به بیابان رفته بود، خستگی بر او چیره شد. پس بر سنگی نشست و در این هنگام، فرشته‌ای از پشت او را فشرد و به هلاکت رساند.<ref>تفسیر ثعلبی، ج10، ص327</ref>

==دشمنی با پیامبر و نزول آیات==
‌ام جمیل از دشمنان حضرت محمد(ص) بود. در آیاتی از سوره‌های مسد و ضحی به این دشمنی اشاره شده است. نزول این آیات، دشمنی او را دو چندان کرد. 

وی در حالی‌که در یک دست سنگ و در دست دیگر احشای گوسفند داشت،<ref>تفسیر مقاتل، ج3، ص532؛ اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص251</ref> با خواندن سروده‌هایی به قصد توهین به پیامبر وارد [[مسجدالحرام]] شد.{{یادداشت|سروده‌هایی هم‌چون: «مُذمَّماً ابینا و دینَه قَلینا و امره عَصینا»<ref>مسند الحمیدی، ج1، ص154؛ مجمع البیان، ج10، ص477</ref> (پیامبر(ص) نکوهش شده‌ای است که از پذیرفتن سخنانش سر باززدیم و دینش را دشمن شمردیم و از فرمانش سر پیچیدیم).}} اما با این‌که پیامبر(ص) در [[حجر اسماعیل]] حضور داشت، به تدبیر الهی،<ref>الدر المنثور، ج4، ص186</ref><ref>بحار الانوار، ج18، ص59</ref><ref>تفسیر ابن ابی حاتم، ج10، ص3472؛ مجمع البیان، ج10، ص477</ref><ref>انساب الاشراف، ج1، ص139</ref> ام‌جمیل او را ندید.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص238؛ اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص251</ref> 

‌ام جمیل همسایه پیامبر(ص)<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج5، ص316؛ شرح نهج البلاغه، ج13، ص250</ref> و سبب آزار او از جهت زبانی و عملی (مانند ریختن خار و خاشاک<ref>تفسیر ثعلبی، ج10، ص327؛ مجمع البیان، ج10، ص476</ref> و شکمبه گوسفند<ref>الطبقات، ج1، ص201</ref> در برابر منزل پیامبر و مسیرش) بود. حضرت محمد(ص) از آزارهای ‌ام جمیل و همسرش [[ابولهب]] به فرزندان [[بنی عبد مناف|بنی‌عبد مَناف]] شکایت برد<ref>الطبقات، ج1، ص201</ref> و در روایتی او و عُقبة بن ابی ‌مُعیط، یکی از بزرگان قریش در جاهلیت، را بد‌ترین همسایگان خود می‌دانست.<ref>الطبقات، ج1، ص201؛ السیرة الحلبیه، ج1، ص508</ref> بنابر گزارش‌هایی پیامبر در برابر سنگ‌پرانی‌های این همسایگان پشت قطعه سنگی با عنوان «[[مختبی|مُخْتَبی]]» به معنای پناهگاه، پناه می‌گرفت.<ref>تاریخ طبری، ج2، ص36؛ بحار الانوار، ج19، ص17</ref> 

وقتی قریش تصمیم به کشتن پیامبر گرفت، قرار شد ام جمیل به ابولهب شراب بنوشاند تا او نتواند از پیامبر حمایت کند.<ref>الکافی، ج8، ص276-277</ref> بنابر گزارش‌ها او بود که دو پسرش را که همسر دختران پیامبر بودند وادار به طلاق دادن آنان کرد.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص49؛ المحبر، ص53</ref>

===سوره مسد===
در آیه چهارم سوره مسد، از ‌ام جمیل با عنوان {{قلم رنگ|سبز|حَمَّالَةَ الْحَطَبِ}}؛ یعنی زن هیزم‌کش یاد شده است. معنای ظاهری این لقب، حمل هیزم و خاشاک و قرار دادن آن بر سر راه [[مسلمانان]] و خانه پیامبر(ص)<ref>تفسیر ثعلبی، ج10، ص327؛ مجمع البیان، ج10، ص476</ref> است. شاید نیز نوعی مجاز به معنای سخن‌چینی باشد؛ زیرا او همسایه [[رسول خدا(ص)]] بود<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج5، ص316</ref> و پیوسته ‌گزارش‌های پیامبر(ص) را به سران [[قریش]] می‌رساند<ref>تفسیر ثعلبی، ج10، ص327؛ مجمع البیان، ج10، ص476</ref> و با هدف آسیب رساندن به شخصیت رسول خدا(ص) به سخن‌چینی می‌پرداخت.<ref>تفسیر قمی، ج2، ص448؛ جوامع الجامع، ج3، ص87</ref> برخی نیز این عنوان را کنایه از حمل بار گناهان و خطاها<ref>بحار الانوار، ج8، ص279</ref> یا بُخل او به سبب گردآوری هیزم به رغم ثروتمند بودنش دانسته‌اند.<ref>تفسیر ثعلبی، ج10، ص326</ref> 

درباره شان نزول آیه پنجم؛{{قلم رنگ|سبز|فِی جِیدِهَا حَبلٌ مِن مَسَدٍ}} (در گردنش طنابی از لیف خرما است) آورده‌اند که در دشمنی با پیامبر، گردن‌بند گران‌بهای خود را فروخت تا هزینه این دشمنی کند.<ref>مجمع البیان، ج10، ص477؛ بحار الانوار، ج18، ص176</ref> همچنین برخی گردن‌بندی از لیف خرما را کنایه از زنجیر<ref>تفسیر ابن ابی حاتم، ج10، ص3473؛ بحارالانوار، ج8، ص279</ref> و عذابی می‌دانند که گردن‌گیر وی خواهد شد.<ref>مجمع البیان، ج10، ص477</ref> 
===آیه 3 سوره ضحی===
ام جمیل پیامبر(ص) را ترک شده به دست خداوند دانست. نزول آیه سوم [[سوره ضحی]] -{{قلم رنگ|سبز|ما وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَ ما قَلی}} (پروردگارت [[وحی]] را از تو قطع نکرده و به خشم او گرفتار نشده‌ای) - پاسخی به سخن وی دانسته شده است.<ref>جامع البیان، ج30، ص443</ref>

==درگذشت==

ام جمیل پس از نبرد [[بدر]] به سال سوم ق.<ref>تفسیر ثعلبی، ج10، ص327</ref> در [[مکه]] درگذشت. در روایتی دیگر ثعلبی (م. 427ق.) بر آن است که در یکی از روزهایی که او برای گردآوری خار و خاشاک و ریختن بر سر راه پیامبر(ص) به بیابان رفته بود، خستگی بر او چیره شد. پس بر سنگی نشست و در این هنگام، فرشته‌ای از پشت او را فشرد و به هلاکت رساند.<ref>تفسیر ثعلبی، ج10، ص327</ref> 

==ام جمیل مثلی برای زیانکاری==

‌ام جمیل را در عرب مَثَلی برای زیانکاری دانسته‌اند: «اخسَر مِن حَمَّالَة الْحَطَب: زیانکارتر از‌ ام جمیل»<ref>مجمع الامثال، ج1، ص256</ref> در ستیزها و احتجاج‌های سیاسی و خانوادگی شخصیت‌هایی چون [[عقیل بن ابی‌طالب]]<ref>الغارات، ج2، ص553؛ الامالی، ج1، ص200</ref> و عبدالله بن زبیر،<ref>العقد الفرید، ج4، ص101</ref> اطلاق عنوان {{قلم رنگ|سبز|حَمَّالَةَ الْحَطَب}} بر‌ ام جمیل که عمه [[معاویه]] بود، از سرزنش‌هایی بود که نثار معاویه می‌شد.<ref name=":0">تفسیر قمی، ج2، ص448؛ تفسیر ابن ابی حاتم، ج8، ص3473</ref>
==پانویس==
{{پانویس}}

== منابع ==
{{منابع}}
{{دانشنامه
 | آدرس = http://phz.hajj.ir/422/8989
 | عنوان = ام جميل
 | نویسنده = حامد قرائتی
}}
*''' اخبار مکه''': الازرقی (م. 241ق.)، به کوشش علی عمر، مکتبة الثقافة الدینیه
*''' اخبار مکه''': الفاکهی (م. 353ق.)، به کوشش ابن دهیش، مکه، النهضة الحدیثه، 1407ق
*''' اسد الغابه''': ابن اثیر (م. 630ق.)، بیروت، دار الکتاب العربی
*''' اعلام الوری''': الطبرسی (م. 548ق.)، قم، آل البیت، 1417ق
*''' امالی''': السید المرتضی (م. 436ق.)، به کوشش حلبی، قم، مکتبة النجفی، 1403ق
*''' انساب الاشراف''': البلاذری (م. 279ق.)، به کوشش زکار و زرکلی، بیروت، دارالفکر، 1417ق
*''' بحار الانوار''': المجلسی (م. 1110ق.)، بیروت، الوفاء، 1403ق
*''' بلاغات النساء''': ابن طیفور (م. 380ق.)، قم، مکتبة بصیرتی
*''' تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک)''': الطبری (م. 310ق.)، به کوشش گروهی از علما، بیروت، اعلمی، 1403ق
*''' تاریخ مدینة دمشق''': ابن‌عساکر (م. 571ق.)، به کوشش علی شیری، بیروت، دار الفکر، 1415ق
*''' تفسیر ابن ابی حاتم (تفسیر القرآن العظیم)''': ابن ابی حاتم (م. 327ق.)، به کوشش اسعد محمد، صیدا، المکتبة العصریه
*''' تفسیر ثعلبی (الکشف و البیان)''': الثعلبی (م. 427ق.)، به کوشش ابن عاشور، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1422ق
*''' تفسیر القمی''': القمی (م. 329ق.)، به کوشش الجزائری، قم، دار الکتاب، 1404ق
*''' تفسیر مقاتل بن سلیمان''': مقاتل بن سلیمان (م. 150ق.)، به کوشش احمد فرید، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1424ق
*''' جامع البیان''': الطبری (م. 310ق.)، بیروت، دار الفکر، 1415ق
*''' الدر المنثور''': السیوطی (م. 911ق.)، دار المعرفه، بیروت
*''' دلائل النبوه''': البیهقی (م. 458ق.)، به کوشش عبدالمعطی، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1405ق
*''' ربیع الابرار''': الزمخشری (م. 538ق.) السیرة الحلبیه، الحلبی (م. 1044ق.)، بیروت، دار المعرفه، 1400ق
*''' السیرة النبویه''': ابن هشام (م. 213/218ق.)، به کوشش محمد محیی الدین، قاهره، مکتبة محمد علی صبیح، 1383ق
*''' شرح نهج البلاغه''': ابن ابی الحدید (م. 656ق.)، به کوشش محمد ابوالفضل، دار احیاء الکتب العربیه، 1378ق
*''' الطبقات الکبری''': ابن سعد (م. 230ق.)، بیروت، دار صادر
*''' العقد الفرید''': احمد بن عبد ربه (م. 328ق.)، به کوشش مفید قمیحه، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1404ق
*''' الغارات''': ابراهیم ثقفی الکوفی (م. 283ق.)، به کوشش المحدث، بهمن، 1355ش
*''' غوامض الاسماء المبهمه''': خلف بن عبدالملک بن بشکوال (م. 578ق.)، به کوشش عزالدین علی السید، بیروت، عالم الکتاب، 1407ق
*''' فتح الباری''': ابن حجر العسقلانی (م. 852ق.)، بیروت، دار المعرفه
*''' الکافی''': الکلینی (م. 329ق.)، به کوشش غفاری، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1363ش
*''' مجمع الامثال''': احمد بن محمد المیدانی (م. 518ق.)، به کوشش محمد محیی الدین، بیروت، دار المعرفه
*''' مجمع البیان''': الطبرسی (م. 548ق.)، بیروت، اعلمی، 1415ق
*''' المحبّر''': ابن ‌حبیب (م. 245ق.)، به کوشش ایلزه لیختن شتیتر، بیروت، دار الآفاق الجدیده
*''' مسند الحمیدی''': عبدالله بن زبیر الحمیدی (م. 219ق.)، به کوشش الاعظمی، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1409ق
*''' من له روایة فی مسند احمد''': محمد بن علی بن حمزه (م. 765ق.)، به کوشش عبدالمعطی، کراچی، جامعة الدراسات الاسلامیه
{{پایان}}

{{دشمنان پیامبر(ص)}}

<onlyinclude>{{تکمیل مقاله
 | شناسه = شد
 | جعبه اطلاعات = شد<!--شد، - -->
 | عنوان‌بندی = شد
 | ویرایش = شد
 | لینک‌دهی = شد
 | عکس = 
 | جعبه نقل قول = 
 | پیوند به بیرون = شد<!--شد، - -->
 | مطالعه بیشتر = شد <!--شد، - -->
 | پانویس و منابع = شد
 | ناوبری = شد
 | رده = شد
 | تغییر مسیر = شد
}}<onlyinclude>

[[رده:دشمنان اسلام]]
[[رده:دشمنان پیامبر(ص)]]
[[رده:مقاله‌های تکمیل‌شده]]