در حال ویرایش بئر معونه (بخش)

==علت شهرت==

چاه معونه به سبب آن که به سال چهارم ق. شاهد شهادت برخی [[صحابه]] پیامبر بود، مشهور شد.

بر پایه گزارش‌های تاریخی، در [[ماه صفر|صفر]] این سال به دنبال درخواست [[ابوبراء بن مالک]]، رئیس قبیله بنی‌عامر بن صعصه، <ref>المغازی، ج1، ص346-347؛ تاریخ خلیفه، ص44-45.</ref> پیامبر(ص) 40<ref>الاستیعاب، ج4، ص1450؛ الثقات، ج1، ص238؛ اسد الغابه، ج3، ص94.</ref> یا 70<ref>الطبقات، ج2، ص40؛ مسند احمد، ج3، ص210؛ تاریخ طبری، ج2، ص220.</ref> تن از مبلغان خود را که همگی از جوانان [[انصار]] بودند و به قاری شهرت داشتند، <ref>المغازی، ج1، ص347؛ الطبقات، ج2، ص40؛ صحیح ابن حبان، ج16، ص253.</ref> با هدایت [[منذر بن عمرو انصاری|مُنذر بن عمرو انصاری]] برای دعوت قبیله او به [[اسلام]]، به سوی آن‌ها فرستاد.<ref>المحبر، ص118؛ الطبقات، ج2، ص40؛ تاریخ طبری، ج2، ص220.</ref> اما این گروه کنار چاه معونه مورد حمله [[عامر بن طفیل]]، از بزرگان بنی‌عامر و رقیب ابوبراء و متحدان او از قبیله بنی‌سلیم، قرار گرفتند و شهید شدند.<ref>السیرة النبویه، ج3، ص679-680؛ المغازی، ج1، ص352.</ref> پیامبر هنگامی که گزارش شهادت آن‌ها را شنید، بسیار‌ اندوهگین شد<ref>المصنف، ج5، ص383-384.</ref> و قاتلانشان را تا 30<ref>السنن الکبری، ج2، ص199؛ دلائل النبوه، ج3، ص347-348؛ المصنف، ج5، ص384.</ref> یا 40 روز<ref>الاستیعاب، ج2، ص797؛ مسند احمد، ج3، ص210؛ تاریخ دمشق، ج9، ص327.</ref> در قنوت نماز خود نفرین کرد.

از این درگیری در منابع تاریخی با عنوان [[سریه بئر معونه]] یاد شده است.