در حال ویرایش بارگاه‌های بقیع (بخش)

==تخریب بقاع بقیع==
[[پرونده:بقیع (2).png|350px|thumb|left|قبرستان بقیع]]
برخی اهل سنت به ویژه وهابیان در پرتو افکار [[ابن‌تیمیه]] به روایاتی برای تخطئه بنای بر قبور استناد کرده<ref>الاخنائیه، ج1؛ ص150؛ الفتاوی الکبری، ج5، ص292؛ تفسیر قرطبی، ج11، ص379.</ref> و ساختن بنا بر قبور را [[بدعت]] و [[شرک]] دانسته‌اند.<ref>الاخنائیه، ج1، ص150؛ الفتاوی الکبری، ج5، ص287-292؛ روح المعانی، ج8، ص225.</ref>

بر پایه این اعتقاد، در پی قدرت یافتن وهابیان در [[حجاز]] و بر خلاف وعده [[عبدالعزیز بن سعود]] به [[مسلمانان]] و نیز بر خلاف اجماع مذاهب که نباید به سبب اختلاف در فروع مذهبی یکدیگر را تکفیر کنند، آنان حکم ویرانی همه بقعه‌ها را در حجاز صادر کردند.

در سال 1220ق. مدینه به محاصره نیروهای وهابی درآمد و پس از تسلیم شدن شهر، [[سعود بن عبدالعزیز]] همراه توقیف و تصرف همه اموال موجود درخزائن [[حرم نبوی]]، دستور ویران کردن همه گنبدهای بقیع را صادر کرد.<ref>من اخبار الحجاز و النجد، ص104؛ عنوان المجد، ص137؛ البقیع قصة التدمیر، ص84.</ref> 

با توجه به موج اعتراض مسلمانان کشورهای اسلامی به اهانت‌های سعودیان، [[دولت عثمانی]] که به بازپس گرفتن [[حرمین]] تمایل داشت، لشکری انبوه برای تصرف [[مدینه]] فرستاد و در [[ذی‌حجه]] 1227ق. مدینه را بازپس گرفت. برخی از این بقعه‌ها به سال 1234ق. به دستور [[سلطان محمود ثانی]] (حک: 1223-1255ق.) بازسازی شد.<ref>سفرنامه فرهاد میرزا، ص141.</ref>

اما با حمله دیگر بار وهابیان به سال 1344ق. همه آثار تاریخی این قبرستان به فتوای [[شیخ عبدالله بلیهد]]، قاضی القضاة سعودی، در هشتم شوال همان سال ویران شد.<ref>البقیع قصة التدمیر، ص113-139؛ بقیع الغرقد، ص49.</ref> 
===واکنش دولت‌های اسلامی===

این بار نیز ویرانی بقیع واکنش‌هایی بسیار میان مسلمانان جهان برانگیخت. دولت [[ایران]] روز 16 [[صفر]] سال 1344ق. را به مناسبت این هتک حرمت، عزای عمومی اعلان کرد. [[آیت‌الله مدرس]] پیگیری‌هایی انجام داد و مجلس ایران کمیسیونی را برای بررسی این موضوع تشکیل داد.

مسلمانان در کشورهایی چون [[هند]]، [[پاکستان]] و نیز بخش‌های مسلمان‌نشین شوروی سابق با برپایی همایش و ارسال پیام، به این اقدام اعتراض کردند و دولت سعودی برای پیشگیری از خشم مسلمانان و توجیه کوشش‌های خود، نمایندگان دولت‌های مسلمان را به [[مکه]] فراخواند.

از ایران هیاتی مرکب از [[غفار خان جلال‌‏السلطنه]]، وزیر مختار ایران در مصر، و نیز [[حبیب‌الله خان هویدا]] در تاریخ 24 شهریور 1304ش. وارد [[جده]] شد؛ ولی با ترفندهای دولت سعودی و عدم پیگیری جدی از سوی مقام‌های کشورهای اسلامی، این قضیه مسکوت ماند.<ref>تخریب و بازسازی بقیع به روایت اسناد، ص41-60.</ref>
[[شیخ عبدالرحیم صاحب فصول حائری]] (م. 1327ش.) از دانشوران [[تهران]]، در سال 1345ق. همراه گروهی از ایرانیان از راه [[شام]] به حج رفت و پس از مذاکراتی با ملک عبدالعزیز توانست رضایت پادشاه سعودی را برای بازسازی بخشی از قبور [[امامان شیعه]] جلب نماید.<ref>مجله خرد، سال 1328ش، ش2، به نقل از سایت خبر آنلاین.</ref>