در حال ویرایش بنی‌مدلج (بخش)

===پیمان با پیامبر===

منابع از انعقاد پیمان عدم تعرض میان پیامبر و بنی‌مدلج و متحدان کنانی آن‌ها، بنی‌ضمره، یاد کرده‌اند<ref>الطبقات، ج2، ص10؛ المحبر، ص110؛ تاریخ یعقوبی، ج2، ص66.</ref>؛ اما به متن پیمان‌نامه اشاره ننموده‌اند.

در گزارشی به نقل از سراقه، پس از [[بدر]] و [[احد]] و بعد از اسلام آوردن برخی قبایل پیرامون مدینه، پیامبر تصمیم گرفت که دسته‌‏ای را به فرماندهی [[خالد بن ولید]] به سوی مدلج اعزام کند.<ref>المصنف، ابن ابی شیبه، ج8، ص458؛ تفسیر ابن کثیر، ج1، ص546.</ref>

از این‌رو، سراقه در مدینه با پیامبر(ص) دیدار کرد و با طرح پیمان عدم تعرض از ایشان خواست تا به مدلجیان تا هنگام قبول [[اسلام]] از سوی قریش فرصت دهد. پیامبر نیز به خالد فرمان داد تا پس از حضور نزد بنی‌مدلج با آن‌ها رفتاری ملایم داشته باشد. مدلجیان نیز تعهد سپردند که هیچ گروهی را بر ضد پیامبر یاری ندهند. برخی مفسران نزول آیه 90 [[سوره نساء]] را درباره بنی‌مدلج دانسته‏‌اند که نه خواهان مبارزه با پیامبر بودند و نه رویارویی با قریش.<ref>التبیان، ج3، ص285؛ مجمع البیان، ج3، ص152.</ref>

بر پایه مفاد این آیه، مؤمنان مامور شده‌‏اند با [[کافران]] مبارزه کنند، مگر آن‌ها که با مسلمانان پیمان دارند یا کافرانی که نزد مسلمانان آمده‌‏اند و از این‌که با قوم خود، هم‌پیمانان قریشی، یا مسلمانان بجنگند، ناخرسند هستند. اینان اگر در پی جنگ‌‏افروزی نیستند، باید با آن‌ها در آشتی به سر برند: {{قلم رنگ|سبز|﴿اِلاَّ الَّذینَ یَصِلُونَ اِلی قَوْمٍ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَهُمْ میثاقٌ اَوْ جاؤُکُمْ حَصِـرَتْ صُدُورُهُمْ اَنْ یُقاتِلُوکُمْ اَوْ یُقاتِلُوا قَوْمَهُمْ...﴾}}.

با این همه به سال هشتم ق. که پیامبر(ص) رهسپار [[فتح مکه]] بود، برخی یاران ایشان در منطقه قدید پیشنهاد حمله به بنی‌مدلج را که هنوز [[مشرک]] بودند و روابطشان با دولت نبوی بر اساس پیمان‌های عدم تعرض بود، به میان آوردند؛ ولی پیامبر نپذیرفت.<ref>اعلام الوری، ج1، ص227.</ref>