در حال ویرایش بنی جحش

{{در دست ویرایش|ماه=[[مرداد]]|روز=[[۲۱]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=E ebrahimi  }}
{{جعبه اطلاعات خاندان
| نام             = بنی‌جحش
| تصویر           = 
| اندازه تصویر    = 
| نام کامل        = بنی‌جحش بن رئاب بن یعمر
| نسب             = 
| محل حکومت       = 
| مدت حکومت       = 
| مکان قبیله      = [[مکه]]، [[مدینه]]
| سرسلسله         = [[جحش بن رئاب بن یعمر]]
| اشخاص مهم       = [[عبدالله بن جحش]]، [[زینب بنت جحش]]
| جمعیت           = 
| جنگ‌ها           = 
| شاخه‌ای از       = [[قبیله بنی‌اسد بن خزیمه]]
| زیرشاخه‌ها       = 
| مهم‌ترین اقدامات = [[اسلام]]، هجرت به [[مدینه]]، شرکت در [[جنگ بدر]]، شرکت در [[جنگ احد]]، شرکت در [[فتح مکه]]
| مناصب مهم       = 
| مذهب            = اسلام
}}

بنی‌جحش از نخستین گروندگان به [[اسلام]] و [[مهاجران]] به [[مدینه]] است. آنان از قبیله [[بنی‌اسد]] بوده و با قبیله [[بنی‌عبدشمس]] هم‌پیمان بودند. مادر آن‌ها عمه [[پیامبر(ص)]] است.

عبدالله یکی از فرزندان جحش در [[نبرد بدر]] شرکت کرده و در در [[احد]] به شهادت رسید و نیز امیر [[سریه نخله]] بود. [[زینب بنت جحش]] دیگر فرزند او همسر پیامبر(ص) بود.
پس از هجرت بنی‌جحش خانه‌های آنان توسط [[ابوسفیان بن حرب]] تصرف شد.

==نسب‌شناسی==
بنی‌جحش فرزندان [[جحش بن رئاب بن یعمر]]، از قبیله [[بنی‌اسد بن خزیمه]] و از هم‌پیمانان [[بنی‌عبدشمس بن عبدمناف]] هستند.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص199؛ جمهرة انساب العرب، ص191-192.</ref>جحش از اصحاب [[پیامبر]] به شمار می‌رفت<ref>الثقات، ج3، ص65؛ الاصابه، ج1، ص574.</ref> و همسرش امیمه، دختر [[عبدالمطلب]] و عمه رسول خدا بود.<ref>المعارف، ص119؛ الاستیعاب، ج4، ص1781؛ اسد الغابه، ج3، ص90.</ref>

==فرزندان==

اسامی فرزندان جحش به شرح ذیل است:

===عبدالله بن حجش===

جحش فرزندانی داشت: ابومحمد عبدالله از پیکارکنندگان [[نبرد بدر]] و [[شهدای احد|شهدای اُحد]] بود که همراه دایی‌اش [[حمزه]] در یک قبر به خاک سپرده شد.<ref>الطبقات، ج3، ص67؛ انساب الاشراف، ج1، ص199؛ اسد الغابه، ج3، ص91.</ref>

او که در [[سریه نخله]] در هفدهمین ماه هجرت امیر سریه بود، غنایمی به دست آورد که نخستین غنیمتی بود که برای پیامبر آوردند.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص605؛ انساب الاشراف، ج1، ص372؛ اسد الغابه، ج3، ص91.</ref> وی یک پنجم غنایمش را برای پیامبر کنار نهاد.

بر پایه برخی از گزارش‌ها، عبدالله در این سریه نخستین کسی بود که لقب امیرالمؤمنین یافت.<ref>المغازی، ج1، ص19؛ الطبقات، ج2، ص7؛ المنتظم، ج3، ص92.</ref> البته گزارش‌هایی [[عمر]] را نخستین کسی می‌دانند که به این لقب خوانده شد.<ref>امتاع الاسماع، ج6، ص151؛ المنتظم، ج10، ص107.</ref> نیز در احادیثی این که کسی پیش از [[امام علی(ع)]] به این لقب نامیده شده باشد، نفی شده است.<ref>الکافی، ج1، ص412؛ دلائل الامامه، ص421.</ref>

===دیگر فرزندان===

از دیگر فرزندان او عبارتند از: ابواحمد عبد، شاعر نابینا؛<ref>السیرة النبویه، ج1، ص470؛ الاستیعاب، ج4، ص1593؛ سبل الهدی، ج3، ص225.</ref> ابوجحش عبیدالله از مهاجران به [[حبشه]] که در آن جا [[مسیحی]] شد و همان جا درگذشت؛<ref>انساب الاشراف، ج1، ص199؛ الاستیعاب، ج3، ص877؛ اسد الغابه، ج6، ص60.</ref> [[زینب بنت جحش]] از همسران شایسته پیامبر(ص)<ref>الاستیعاب، ج4، ص1849؛ اسد الغابه، ج6، ص125؛ الاصابه، ج8، ص153.</ref>؛ خواهران وی؛ حمنه همسر [[مصعب بن عمیر]]؛ و اُم حبیب.

آورده‌‌اند که همسر [[عبدالرحمن عوف]]در شمار این خانواده بود.<ref>انساب الاشراف، ج11، ص192؛ الاستیعاب، ج4، ص1781، 1813، 1929؛ اسد الغابه، ج3، ص90؛ ج6، ص71.</ref> این هر سه برادر از نخستین کسانی بودند که پیش از ورود پیامبر(ص) به خانه [[ارقم بن ابی‌ارقم]] در [[مکه]] مسلمان شدند.<ref>الطبقات، ج3، ص65؛ تاریخ دمشق، ج29، ص359.</ref> برخی نام آن‌ها را در زمره مهاجران به حبشه یاد کرده‌اند.<ref>الاستیعاب، ج3، ص878؛ اسد الغابه، ج3، ص90.</ref>

==هجرت به مدینه==

بلاذری بر این باور است که ابواحمد هرگز به حبشه مهاجرت نکرده است.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص199.</ref> در میان بنی‌جحش، عبدالله و ابواحمد عبد از نخستین کسانی هستند که به مدینه مهاجرت کردند<ref>السیرة النبویه، ج1، ص470؛ الاستیعاب، ج4، ص1593؛ اسد الغابه، ج5، ص7.</ref> و در خانه [[مبشر بن عبدالمنذر]] در [[قبا]] ساکن شدند.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص472؛ تاریخ الاسلام، ج1، ص313.</ref>

==تصرف خانه‌های مهاجران==

پس از مهاجرت بنی‌جحش به مدینه، [[ابوسفیان بن حرب]]، پدر همسران عبد و عبیدالله<ref>انساب الاشراف، ج11، ص191-192؛ الاستیعاب، ج4، ص1593؛ اسد الغابه، ج3، ص90؛ ج5، ص7.</ref> خانه‌های آن‌ها را تصرف کرد و به [[عمرو بن علقمه عامری]] فروخت.

هنگامی که خبر به گوش او رسید و پیامبر(ص) را از آن آگاه ساخت، [[رسول خدا]] او را به خانه‌ای در [[بهشت]] بشارت داد.<ref>اخبار مکه، ج2، ص245؛ عیون الاثر، ج1، ص201.</ref> آن گاه که مکه به دست مسلمانان فتح شد، ابواحمد برای بازپس‌گیری خانه‌هایشان نزد پیامبر آمد؛ ولی دریافت که پیامبر دوست ندارد آن گاه که کسی از چیزی در راه خدا چشم پوشی کرده، دیگر بار بدان بازگردد.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص499-500؛ عیون الاثر، ج1، ص201؛ سبل الهدی، ج3، ص225.</ref>

مهاجران دیگر نیز پس از [[فتح مکه]] از بازپس‌گیری خانه‌هایشان که پیش از هجرت ترک کرده بودند، خودداری ورزیدند.<ref>اخبار مکه، ج2، ص245.</ref> بنی‌جحش همگی از مکه به مدینه مهاجرت کردند.<ref>عیون الاثر، ج1، ص201؛ تاریخ ابن خلدون، ج2، ص420؛ سبل الهدی، ج3، ص225.</ref>

 

گزارش شده که روزی [[عتبة بن ربیعه]] همراه با [[عباس بن عبدالمطلب]] و [[ابوجهل]] از محله بنی‌جحش عبور کرد و با خواندن یک بیت شعر، ناخرسندی خود را از خالی بودن خانه‌های آن‌ها بیان داشت.

ابوجهل وی را نکوهش کرد و با اشاره به عباس بن عبدالمطلب، مسبب اصلی تفرقه میان آن‌ها را برادرزاده پیامبر دانست.<ref>اسد الغابه، ج5، ص7؛ البدایة و النهایه، ج3، ص170-171.</ref> بنی‌جحش خانه‌ای در شمال [[مسجدالحرام]] داشتند.<ref>حجاز در صدر اسلام، ص480.</ref>
==پانویس==
{{پانویس}}
==منابع ==
{{منابع}}
{{دانشنامه
 | آدرس = http://phz.hajj.ir/422/7855
 | عنوان = بنی جحش
 | نویسنده = مهدی امیریان
}}
* '''اخبار مکه''': الازرقی (م. 248ق.) ، به کوشش رشدی الصالح، مکه، مکتبة الثقافه، 1415ق.

* '''الاستیعاب''': ابن عبدالبر (م. 463ق.) ، به کوشش البجاوی، بیروت، دار الجیل، 1412ق.

* '''اسد الغابه''': ابن اثیر (م. 630ق.) ، بیروت، دار الفکر، 1409ق.

* '''الاصابه''': ابن حجر العسقلانی (م. 852ق.) ، به کوشش علی معوض و عادل عبدالموجود، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1415ق.

* '''امتاع الاسماع''': المقریزی (م. 845ق.) ، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1420ق.

* '''انساب الاشراف''': البلاذری (م. 279ق.) ، به کوشش زکار و زرکلی، بیروت، دار الفکر، 1417ق.

* '''البدایة و النهایه''': ابن کثیر (م. 774ق.) ، بیروت، مکتبة المعارف.

* '''تاریخ ابن خلدون''': ابن خلدون (م. 808ق.) ، به کوشش خلیل شحاده، بیروت، دار الفکر، 1408ق.

* '''تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر''': الذهبی (م. 748ق.) ، به کوشش عمر عبدالسلام، بیروت، دار الکتاب العربی، 1410ق.

* '''تاریخ مدینة دمشق''': ابن عساکر (م. 571ق.) ، به کوشش علی شیری، بیروت، دار الفکر، 1415ق.

* '''الثقات''': ابن حبان (م. 354ق.) ، الکتب الثقافیه، 1393ق.

* '''جمهرة انساب العرب''': ابن حزم (م. 456ق.) ، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1418ق.

* '''حجاز در صدر اسلام''': صالح احمد العلی، ترجمه آیتی، مشعر، 1375ش.

* '''دلائل الامامه''': الطبری الشیعی (م. قرن4ق.) ، قم، بعثت، 1413ق.

* '''سبل الهدی''': محمد بن یوسف الصالحی (م. 942ق.) ، به کوشش عادل احمد و علی محمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1414ق.

* '''السیرة النبویه''': ابن هشام (م. 213/218ق.) ، به کوشش السقاء و دیگران، بیروت، المکتبة العلمیه.

* '''الطبقات الکبری''': ابن سعد (م. 230ق.) ، به کوشش محمد عبدالقادر، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1418ق.

* '''عیون الاثر''': ابن سید الناس (م. 734ق.) ، بیروت، دار القلم، 1414ق.

* '''الکافی''': الکلینی (م. 329ق.) ، به کوشش غفاری، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1375ش.

* '''المعارف''': ابن قتیبه (م. 276ق.) ، به کوشش ثروت عکاشه، قم، الرضی، 1373ش.

* '''المغازی''': الواقدی (م. 207ق.) ، به کوشش مارسدن جونس، بیروت، اعلمی، 1409ق.

* '''المنتظم''': ابن جوزی (م. 597ق.) ، به کوشش محمد عبدالقادر و دیگران، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1412ق.
{{پایان}}
{{قبایل عرب}}

[[رده:قبایل مکه]]
[[رده:خاندان‌های جزیرة العرب]]
[[رده:قبایل مدینه]]