در حال ویرایش بیداء (بخش)

==بیداء در روایات==

برخی روایت‌ها به جواز احرام در ذوالحلیفه و تلبیه در بیداء تاکید دارند.<ref>قرب الاسناد، ص242.</ref> بعضی از احادیث، تلبیه پیامبر(ص) در بیداء را برای آموزش حاجیان دانسته‌اند.<ref>الکافی، ج4، ص334؛ الاستبصار، ج2، ص170؛ التهذیب، ج5، ص85.</ref>

بر پایه روایتی از [[امام صادق(ص)]] بیداء همان ذات الجیش است.<ref>الکافی، ج3، ص390-391؛ تذکرة الفقهاء، ج2، ص410؛ ذکری، ج3، ص90.</ref> [[امام باقر(ع)]] هنگام [[حج]] در گذر از این مکان شتاب می‌کرد.<ref>الکافی، ج3، ص389؛ تحریر الاحکام، ج1، ص216.</ref>

در روایت‌هایی از امامان: نماز خواندن در بیداء نهی شده است.<ref>الکافی، ج3، ص389؛ المحاسن، ج2، ص365.</ref> گروهی دیگر از روایت‌ها نماز در بیداء را هنگام کمبود وقت جایز شمرده‌اند.<ref>من لا یحضره الفقیه، ج1، ص244.</ref>

شماری از فقیهان شیعی نماز خواندن در بیداء را مکروه دانسته‌اند.<ref>المقنعه، ص447؛ المبسوط، ج1، ص384؛ الوسیله، ص89-90.</ref>

گفتاری منسوب به پیامبر(ص) از بلعیده‌شدن سپاهیان شام رهسپار [[مکه]] در بیابان بیداء به فرمان [[خداوند]] گزارش داده است.<ref>اخبار مکه، ج1، ص363-364.</ref> مضمون حدیث بسیار پریشان است و در آن از هنگام این رخداد سخنی به میان نیامده است. تنها در برخی از این دسته روایت‌ها، هنگام این رویداد پس از مرگ خلیفه‌ای که نامی از او برده نشده، دانسته شده است.<ref>تاریخ دمشق، ج1، ص294.</ref>

در روایاتی از [[امامان شیعه]]، بلعیده‌شدن سپاهیان به ظهور امام مهدی و کوشش سپاه اعزامی از سوی [[سفیانی]] برای کشتن امام مربوط شده است.<ref>تفسیر القمی، ج2، ص205؛ الاختصاص، ص256.</ref> در این روایت‌ها، این رویداد به عنوان یکی از نشانه‌های حتمی ظهور قلمداد گشته است.<ref>الغیبه، ص265-266.</ref>

[[ایوب صبری پاشا]] (م. 1307ق.) در گزارشی نادر، به علامتی نصب شده در زمین بیداء اشاره دارد که [[عبدالله بن عمر|عبدالله]] بن [[عمر بن خطاب]] آن را نشانه‌ای برای مکان خروج [[امام مهدی]] دانسته است.<ref>موسوعة مرآة الحرمین، ج4، ص863.</ref> امروز ساختمان تلویزیون و دانشکده در این‌جا قرار دارد.<ref>المعالم الاثیره، ص67.</ref>