در حال ویرایش تصدیه
این ویرایش را میتوان خنثی کرد. لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که میخواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثیسازی ویرایش را به پایان ببرید.
نسخهٔ فعلی | متن شما | ||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|ماه=[[آذر]]|روز=[[۲۴]]|سال=[[۱۳۹۷]]|کاربر=A sharefat }} | |||
'''«تصدیه»'''، یکی از سنتهای عرب جاهلی بوده، به این شکل که مشرکان مکه به جای [[دعا]] و [[نماز]]، در کنار [[کعبه]] سوت و کف میزدند. | '''«تصدیه»'''، یکی از سنتهای عرب جاهلی بوده، به این شکل که مشرکان مکه به جای [[دعا]] و [[نماز]]، در کنار [[کعبه]] سوت و کف میزدند. | ||
عصر جاهلى، يعنى | عصر جاهلى، يعنى دوره اى كه جوامع بشرى بر اثر دور ماندن از عصر انبيا و رسوخ عقايد و عادتهاى غلط و خرافى داراى وضعيتى مى شوند كه مناسبترين عنوان براى آن، واژه "جاهليت" است. | ||
اگرچه نفسِ انجام عبادتها، امرى فطرى است و ريشه در نهاد انسان دارد، اما چگونگى انجام آن ممكن است دچار كژى و تحريف شود؛ مردم جاهلى [[جزيرةالعرب]] نیز بر اساس برخى عوامل، از جانب خود رفتارهاى دينى را ساخته و پرداخته بودند يا رفتارهاى دينى ناشى از منابع وحيانى را دچار تحريفها و [[خرافات]] كرده و بدان پاىبند بودند. | اگرچه نفسِ انجام عبادتها، امرى فطرى است و ريشه در نهاد انسان دارد، اما چگونگى انجام آن ممكن است دچار كژى و تحريف شود؛ مردم جاهلى [[جزيرةالعرب]] نیز بر اساس برخى عوامل، از جانب خود رفتارهاى دينى را ساخته و پرداخته بودند يا رفتارهاى دينى ناشى از منابع وحيانى را دچار تحريفها و [[خرافات]] كرده و بدان پاىبند بودند. | ||
خط ۱۴: | خط ۱۶: | ||
واژه تصدیه یک بار در قرآن کریم در مقام ابطال رفتار مشرکان کنار [[کعبه]] آمده است: {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلاّ مُكاءً وَ تَصْدِيَةً فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ﴾}} (سوره انفال، آیه 35) در این آیه، اشاره شده که عبادت مشرکان در جوار کعبه، جز «مُکاء» و «تَصْدِیَه» نیست. | واژه تصدیه یک بار در قرآن کریم در مقام ابطال رفتار مشرکان کنار [[کعبه]] آمده است: {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلاّ مُكاءً وَ تَصْدِيَةً فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ﴾}} (سوره انفال، آیه 35) در این آیه، اشاره شده که عبادت مشرکان در جوار کعبه، جز «مُکاء» و «تَصْدِیَه» نیست. | ||
[[مکاء|مُکاء]] برگرفته از «م ـ ک ـ و» به معنای سوت زدن با دهان است. <ref>. العین، ج5، ص418؛ لسان العرب، ج15، ص289؛ تاج العروس، ج20، ص95، | [[مکاء|مُکاء]] برگرفته از «م ـ ک ـ و» به معنای سوت زدن با دهان است. <ref>. العین، ج5، ص418؛ لسان العرب، ج15، ص289؛ تاج العروس، ج20، ص95، «مکو. </ref> وجه نامگذاری سوت زدن به مکاء این است که لحن آن همانند لحن مرغی سپید رنگ در [[حجاز]] است <ref>. روض الجنان، ج9، ص108؛ تفسیر قرطبی، ج7، ص400.</ref> که در پارسی آن را «شبان فریب» میگویند. | ||
اما مصدر «تصدیه» بر وزن تفعله <ref>. الکشاف، ج2، ص218؛ مجمع البحرین، ج1، ص261، «صدی. </ref> برگرفته از «ص ـ د ـ ی» به معنای کف زدن است. <ref>. الصحاح، ج6، ص2399؛ تاج العروس، ج19، ص595، «صدی. </ref> | اما مصدر «تصدیه» بر وزن تفعله <ref>. الکشاف، ج2، ص218؛ مجمع البحرین، ج1، ص261، «صدی. </ref> برگرفته از «ص ـ د ـ ی» به معنای کف زدن است. <ref>. الصحاح، ج6، ص2399؛ تاج العروس، ج19، ص595، «صدی. </ref> |