در حال ویرایش تکفیر (بخش)

==ماهیت کفر==

در تبیین ماهیت کفر، اختلاف‌نظر وجود دارد. گمان می‌رود این اختلاف از تفاوت در برداشت از خود مفهوم ایمان برمی‌خیزد.<ref>نک: ترتیب و تقریب شرح العقیدة الطحاویه، ص303.</ref> از دیدگاه خوارج که ایمان را تصدیق قلبی و اقرار زبانی و رفتاری می‌دانند، ارتکاب [[گناه]]، کفر است<ref>ابکار الافکار، ج5، ص29.</ref> ؛ اما بیشتر متکلمان و فقیهان ایمان را تصدیق همراه اقرار می‌شمرند و رفتار را در شمار کمال و نه اصل ایمان می‌دانند.<ref>الفصل، ج2، ص209-210؛ ابکار الافکار، ج5، ص8؛ ارشاد الطالبین، ص440-442.</ref> گویا همین تفاوت دیدگاه، زمینه تقسیم کفر به دو‌گونه اعتقادی و عملی را فراهم کرده است. توجه نکردن به این تفکیک، زمینه نظری تکفیر را شکل می‌دهد.

حکم به کفر مسلمانی که ضروری دین را انکار کرده، موضوع مبحث [[ارتداد]] و از دایره تکفیر بیرون است. فقیهان به تفصیل به مقوله ارتداد پرداخته‌اند و آن را «بیرون آمدن از دین» دانسته‌اند که با انکار ضروری دین تحقق می‌یابد و به دو‌گونه ملی و فطری تقسیم می‌شود. ارتداد فرد با وجود شرایطی چون بلوغ، عقل، اختیار و قصد<ref>المبسوط، ج8، ص71-73؛ شرائع الاسلام، ج4، ص962؛ الروضة البهیه، ج9، ص341.</ref> و با اقرار خود او یا گواهی عادل اثبات می‌گردد<ref>نک: الاشباه و النظائر، ص160؛ مرآة العقول، ج7، ص162؛ حق الیقین، ص576-578.</ref> و احکامی چون وجوب قتل و جدایی از همسر را برای وی به‌بار می‌آورد.<ref>التهذیب، ج8، ص91؛ الاشباه و النظائر، ص159؛ جواهر الکلام، ج41، ص605.</ref> احکام و مسائل ارتداد، جز برخی جزئیات، را همه فقیهان مذاهب اسلامی پذیرفته‌اند.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج7، ص443-444.</ref> 

تکفیر، نسبت دادن کفر به مسلمان یا گفتن جمله «کافر شدی» به او است.<ref>المصباح، ج2، ص535، «کفر. </ref> <ref>المفهم، ج2، ص17-18؛ نک: الاشباه و النظائر، ص158-160.</ref> پس با تکفیر، کسی از دیدگاه خود به دیگری نسبت کفر می‌دهد و او را کافر می‌داند.<ref>لسان العرب، ج5، ص146؛ المفهم، ج2، ص17-18.</ref> تکفیر به‌ویژه از این جهت که موجب طرد کردن دیگران است،<ref>نک: دائرة المعارف جهان نوین اسلام، ج2، ص240.</ref> در ماجرای ردّه در دوره خلافت [[ابوبکر]]، قتل [[عثمان]]، جنگ‌های دوره خلافت [[امام علی(ع)]]، فتنه [[ابن زبیر]] و [[واقعه حره|رخداد حره]] پیشینه دارد. روش فرقه‌ها در طرد یکدیگر و نسبت کفر دادن به طرف مقابل، به رواج تکفیر انجامید.<ref>نک: مجموعة رسائل الامام الغزالی، ص240.</ref> در دوره کنونی، [[وهابیان]] آشکارا تکفیر مسلمانان، به‌ویژه [[شیعیان]]، را با توجیه دینی همراه می‌کنند.<ref>نک: رسائل و مقالات، ص211.</ref>