در حال ویرایش ثقیف (بخش)

'''«ثَقیف»'''، مهم‌ترین قبیله ساکن در طائف، تاثیرگذار بر تحولات مکه و تاریخ آغاز اسلام بوده است.

ثقیف از قبایل مشهور و نیرومند و پرجمعیت عرب بود که مردمش در [[طائف]] و اطرافش سکونت داشتند. موقعیت ممتاز طائف، توجه عرب را به آن شهر و ساکنانش معطوف کرده و ایشان را هم پیمان [[قریش]]، [[اوس]]، [[خزرج]] و [[یهود]] قرار داده و محلى براى سرمایه‌گذارى قریش بود.

مردم ثقیف مشرک و [[بت‌پرست]] بودند و بتخانه‌ معروف [[لات]] به آنان تعلق داشت. [[رسول خدا(ص)]] در سال هشتم هجری قمری پس از فتح مکه به جنگ [[قبیله هوازن]] و ثقیف رفت و در منطقه حنین جنگ سختی با آنان کرد که به شکست آن دو قبیله منتهی شد. پس از [[نبرد حنین]] مردم ثقیف به شهر خود، طائف، که دارای دژ محکم و مرتفعی بود پناهنده شدند.
 
پس از بازگشت پیامبر به [[مدینه]]، [[عروة بن مسعود ثقفی]] از بزرگان ثقیف به مدینه آمد و اسلام آورد و برای دعوت قوم خود به پذیرش اسلام راهی سرزمین طائف شد. اما مردم ثقیف پس از آگاهی از مسلمان‌شدن عروه، او را تیرباران کردند.

پس از شهادت عروة بن مسعود و گسترش اسلام در [[شبه جزیره عربستان]]، قبیله ثقیف در سال نهم هجرت (عام الوفود) هیئت نمایندگی را به مدینه اعزام کرد. سرانجام قبیله ثقیف مسلمان شدند و بتخانه لات نیز ویران گشت.

ثقفیان در دوره سه خلیفه اول، از نیروهای مؤثر حکومت در اداره شهرها و نیز جنگ‌ها و فتوحات بودند. همچنین آنان با توجه به روابط و هم‌پیمانی دیرینه با بنی‌عبدشمس، از ارکان مهم حکومت بنی‌امیه به شمار می‌آمدند.

افراد موثر، دانشمندان و شاعران زیادی از قبیله ثقیف بر آمده‌اند که [[مختار بن ابی‌عبیده ثقفی]]، [[حجاج بن یوسف ثقفی]] و [[مغیرة بن شعبه]] از آنان هستند.