در حال ویرایش جاریة بن قدامه (بخش)

==همراهی با امام علی==

جاریه در فتوحات عراق شرکت داشت. پس از مرگ [[عثمان]] به سال 35ق. و گریز [[ابن عامر]]، کار‌گزار او، جاریه از مردم بصره برای [[حضرت علی(ع)]] بیعت گرفت.<ref>مروج الذهب، ج2، ص357.</ref> هنگام [[نبرد جمل]] نزد [[عایشه]] رفت و مقام او را برتر از آن شمرد که برای قتل عثمان، خود را بی‌حرمت کند.<ref>الامامة و السیاسه، ج1، ص88؛ تاریخ طبری، ج3، ص482.</ref> بدین ترتیب، جاریه به مخالفت با پیمان‌شکنان پرداخت و برخلاف [[احنف بن قیس]] و بسیاری از بنی‌تمیم که از پیکار کناره‌گرفته بودند، وی در نبرد جمل در شمار فرماندهان سپاه امام علی(ع) و فرمانده سواران بنی‌تمیم بصره بود.<ref>الجمل، ص321.</ref> 

در [[نبرد صفین]] نیز از سوی وی به فرماندهی قبایل سعد و رِباب انتخاب شد.<ref>تاریخ خلیفه، ص117.</ref> جاریه در [[نبرد نهروان]] فرماندهی 3000 تن از مردم بصره را برعهده داشت.<ref>انساب الاشراف، ج3، ص141.</ref> وی پس از پیکار نهروان هنگامی که [[معاویه]]، [[عبدالله حضرمی]] را به بصره فرستاد،<ref>تاریخ الاسلام، ج4، ص26.</ref> از سوی حضرت علی(ع) همراه با 50 یا 500 تن از بنی‌تمیم<ref>تاریخ طبری، ج4، ص85؛ نک: الکامل، ج3، ص363.</ref> به بصره فرستاده شد. او پس از دیدار با بزرگ اَزدیان و جلب نظر آنان،<ref>انساب الاشراف، ج3، ص190-191.</ref> با همراهی آنان به سرکوبی ابن حضرمی و همراهانش از بنی‌تمیم برخاست و او را در خانه سنبیل سعدی محاصره کرد و همراه همه یارانش آتش زد.<ref>الطبقات، ابن سعد، ج7، ص56؛ انساب الاشراف، ج3، ص192؛ الاصابه، ج1، ص555.</ref> بدین ترتیب، آرامش به شهر بازگشت.<ref>الغارات، ج2، ص408.</ref>