در حال ویرایش جحفه (بخش)

==تاریخچه==

این شهر در گذشته مَهْیَعه نام داشت. مهیعه از ریشه «ه ـ ی ـ ع» به معنای مکان پهناور است.<ref>معجم البلدان، ج5، ص235؛ لسان العرب، ج8، ص379.</ref> گفته‌اند که جحفه در سکونت‌گاه عرب‌های [[بنی‌عبیل]] بود.<ref>المحبر، ص385؛ الطبقات، ج1، ص38؛ فتح الباری، ج3، ص305.</ref> سیلابی سخت این شهر را ویران کرد و از این‌رو، آن را جحفه نامیدند.<ref>المعارف، ص357؛ انساب الاشراف، ج1، ص6؛ معجم البلدان، ج2، ص111.</ref> در روایاتی از [[پیامبر(ص)]] و [[امام صادق(ع)]] هر دو واژه «مهیعه» و «جحفه» برای این منطقه به‌کار رفته است.<ref>الکافی، ج4، ص318-319؛ معجم ما استعجم، ج2، ص368، 370؛ بحار الانوار، ج96، ص128.</ref>

جحفه از مهم‌ترین سکونت‌گاه‌های دائم میان مکه و مدینه بوده و منابع از سکونت [[بنی‌عامر]]<ref>المسالک و الممالک، ص20.</ref> و [[بنی‌سلیم]]<ref>البلدان، ص152.</ref> در این منطقه گزارش داده‌اند. نزدیکی جحفه به ساحل دریای سرخ بر اهمیت آن افزود و آن‌جا را به مرکز داد و ستد کالا به سرزمین‌های پیرامون تبدیل کرد.<ref>نزهة المشتاق، ج1، ص137.</ref>

===دوران نبوی===

جحفه در دوران نبوی شاهد برخی رخدادهای مهم بود که از مهم‌ترین موارد آن‌ها می‌توان به شماری از سرایای پیامبر همچون [[سریه عبیدة بن حارث]] (ماه هشتم ق.)<ref>التنبیه و الاشراف، ص201؛ الطبقات، ج2، ص4؛ انساب الاشراف، ج1، ص371.</ref> به [[رابغ]] نزدیک جحفه و نیز [[سریه خرار]] به فرماندهی [[سعد بن ابی‌وقاص]] (ماه نهم ق.) اشاره کرد.<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص69؛ التنبیه و الاشراف، ص201؛ البدایة و النهایه، ج3، ص234.</ref>

گزارش‌های تاریخ‌نگاران از استقرار رسول خدا(ص) در این منطقه هنگام رفتن به سوی مکه در رویداد [[حدیبیه]] (6ق.) و نیز [[احرام]] برخی از مسلمانان که در [[ذوالحلیفه]] [[محرم]] نشده بودند، حکایت دارند.<ref>المغازی، ج2، ص574.</ref> بر پایه این گزارش‌ها، مسلمانان در این منطقه با مشکل کم‌آبی روبه‌رو شدند و [[رسول خدا(ص)]] افرادی را برای فراهم کردن آب فرستاد؛ اما آن‌ها به دلیل بیم از مکیان با دست خالی بازگشتند و سرانجام پیامبر(ص) [[امام علی(ع)]] را مامور این کار کرد.<ref>الارشاد، ج1، ص121؛ کشف الغمه، ج1، ص210؛ ینابیع الموده، ج1، ص367.</ref>

در سال بعد، رسول خدا(ص) هنگام رفتن برای [[عمرة القضاء]] در جحفه محرم شد.<ref>الکافی، ج4، ص251.</ref> هنگام عزیمت پیامبر(ص) برای [[فتح مکه]] (8ق.) [[عباس بن عبدالمطلب|عباس]] عموی ایشان در همین منطقه به سپاه مسلمانان پیوست.<ref>البدایة و النهایه، ج4، ص287.</ref>

===آبادی جحفه در قرن چهارم و پنجم===

گزارش‌ها از آبادانی جحفه در سده‌های نخستین اسلامی حکایت دارند. [[مقدسی]] (درگذشت 380ق.) جحفه را از شهرهای [[حجاز]] برشمرده و آن را شهری آباد و دارای دژ و چشمه‌ها و چاه‌های آب خوانده و از سکونت فرزندان جعفر در آن گزارش داده است.<ref>احسن التقاسیم، ص69، 77.</ref>  [[بکری]] جغرافی‌دان معروف‌ اندلسی (درگذشت 487ق.) از گستردگی و آبادانی آن یاد کرده و از دو مسجد در این شهر به نام مسجدالنبی در سمت [[مدینه]] و [[مسجد الائمه]] در سمت [[مکه]] نام برده است.<ref>معجم ما استعجم، ج2، ص368.</ref> 

=== از سده پنجم ===
جحفه پس از سده پنجم ق. به تدریج اهمیت خود را از دست داد و رو به ویرانی نهاد؛ به‌گونه‌ای که [[یاقوت حموی]] در سده هفتم ق. (درگذشت 626ق.) با اشاره به آبادانی گذشته جحفه، از خرابی آن یاد می‌کند<ref>معجم البلدان، ج2، ص111.</ref> و [[ابوالفداء]] در اواخر سده هشتم ق. از ویرانی و غیرمسکونی شدن آن گزارش می‌دهد.<ref>تقویم البلدان، ص85.</ref>

به گزارش برخی سفر‌نامه‌نویسان، در اواخر سده نهم ق. این منطقه حتی کارکرد دینی خود را نیز از دست داد؛ به‌گونه‌ای که برخی از [[احرام]] حاجیان در [[رابغ]] نزدیک جحفه گزارش می‌دهند.<ref>رحلة القلصادی، ص135.</ref> در سده‌های بعد، به‌ویژه در دوران معاصر، جحفه دیگر بار جایگاه دینی خود را بازیافت؛ اگرچه آبادانی و رونق پیشین آن تکرار نشد و تنها ویرانه‌های کهن آن دیده می‌شود.<ref>نک: میقات حج، ش7، ص168، «میقات جحفه». </ref>