در حال ویرایش جده (بخش)

==وضعیت سیاسی==

تعیین این شهر به‌عنوان بندرگاه مکه به دستور عثمان موجب شد تا زیر حاکمیت مکه قرار گیرد<ref>[http://lib.eshia.ir/40561/1/47/توجهها رحلة ابن جبیر، ص47.]</ref> و حکم‌ران آن از سوی حاکم مکه تعیین گردد.<ref>نزهة المشتاق، ج1، ص139؛ [http://lib.eshia.ir/40561/1/47/صاحب رحلة ابن جبیر، ص47.]؛ تاریخ مکه، ص139-149.</ref> سرازیر شدن درآمد جده از ورود حاجیان و کالاهای تجاری، به خزانه مکه<ref>تاریخ مکه، ص452-453.</ref> و نیز بهره‌مندی حکمران مکه از میراث افراد بی‌وارث جده،<ref>اتحاف الوری، ج4، ص604.</ref> گواه تابعیت این بندر از مکه است. در این وضعیت، جده همواره از رویدادها و جریان‌های سیاسی مکه تاثیر می‌پذیرفت. با ضعف خلافت [[عباسیان]]، [[اخشیدیان]] در نیمه اول سده سوم ق.،<ref>تاریخ امراء مکه، ص383؛ افادة الانام، ج3، ص75.</ref> [[فاطمیان]] از نیمه سده چهارم<ref>تاریخ مکه، ص192-193.</ref> و سپس [[ایوبیان]]<ref>تاریخ مکه، ص224؛ شفاء الغرام، ج2، ص278.</ref> [[ممالیک مصر]] از نیمه اول سده نهم<ref>تاریخ مکه، ص299-301.</ref> و [[عثمانیان]] از 923ق.<ref>منائح الکرم، ج3، ص231؛ تاریخ مکه، ص344.</ref> بر این منطقه تسلط یافتند و در برخی موارد، به‌ویژه در حکومت ممالیک و عثمانیان، در تعیین حکمران شهر که با عنوان نایب،<ref>اتحاف الوری، ج4، ص181؛ الدر الکمین، ج1، ص114.</ref> وزیر<ref>تاریخ مکه، ص422، 428.</ref> و صاحب جده<ref>[http://lib.eshia.ir/40561/1/47/صاحب رحلة ابن جبیر، ص47.]؛ تنضید العقود، ج2، ص392.</ref> از او یاد می‌شد، دخالت داشتند.<ref>اتحاف الوری، ج4، ص590؛ تاریخ الیمن، ص127؛ منائح الکرم، ج3، ص231.</ref> 

به‌ گزارشی، پس از تسلط حکومت عثمانی بر حجاز تا سال 1287ق.<ref>جغرافیة جزیرة العرب، ص141.</ref> یا تا آغاز سده 14ق.<ref>الرحلة السریه، ص148.</ref> حکمران حجاز در جده سکونت داشت و با نام بیگ جده خوانده می‌شد. در دوران عثمانی، کنار امیری که از سوی حکمران مکه برای جده معین می‌شد، نماینده‌ای ترک از سوی خلیفه عثمانی نیز در جده حضور داشت تا افزون بر مشارکت در اداره بندر، فرماندهی سپاه عثمانی مستقر در جده را عهده‌دار باشد. این فرد که از او با عنوان «سنجق جده» یاد می‌شد، به عنوان مَشیخة الحرمین در نوسازی مکه و نیز اشراف بر اداره کارها در مکه حضور داشت و گاه در تعیین حکمران مکه نقش ایفا می‌کرد.<ref>تاریخ مکه، ص402، 451.</ref> 

===استقرار کنسول کشورهای اروپایی===

حضور و استقرار نخستین کنسول انگلستان به سال 1216ق. در این بندر و سپس کنسول‌های شماری دیگر از کشورهای اروپایی چون روسیه،<ref>الرحلة السریه، ص371.</ref> فرانسه،<ref>تاریخ مکه، ص460.</ref> اتریش، سوئد و نروژ<ref>مرآة الحرمین، ج1، ص22.</ref> از اهمیت سیاسی این بندر در [[قرن]] 13ق. حکایت دارد. اینان وظیفه حفظ منافع شهروندان خود در جده و حجاز را بر عهده داشتند.<ref>سفرنامه فراهانی، ص166-167.</ref> 

===هجوم وهابیان بر جده===

با ظهور وهابیانِ نجد در حجاز، جده نخستین‌بار به سال 1218ق. مورد هجوم آنان قرار گرفت. اینان به رهبری سعود بن عبدالعزیز بن محمد که در پی گریز شریف غالب به جده، در [[محرّم]] این سال وارد مکه شده بودند، پس از چند روز به سوی جده حرکت کردند. اما محاصره این بندر و کشتار گسترده مدافعان آن نتیجه‌ای برای آنان در بر نداشت. سعود که در پی لشکرکشی عثمانیان و تهدید شهر دُرعِیه، وضع را خطرناک دید، از ادامه محاصره جده چشم پوشید و به مکه بازگشت.<ref>تاریخ مکه، ص499؛ کشف الارتیاب، ص25؛ فتنة الوهابیه، ص11-12.</ref> در [[ربیع الاول]] این سال، نیروهای جده به رهبری حکمران شهر، شریف پاشا، در بیرون راندن وهابیان از مکه، شریف غالب را همراهی کردند.<ref>کشف الارتیاب، ص25؛ فتنة الوهابیه، ص12.</ref> در سال بعد نیز جده دومین بار از سوی وهابیان مورد تهاجم قرار گرفت. این بار نیز مقاومت مردم جده در پس حصار شهر، مانع سقوط آن شد.<ref>کشف الارتیاب، ص30.</ref> 

در سال1220ق. پس از آن‌که سعود با محاصره سرسختانه مکه توانست شریف غالب را به انعقاد صلح‌نامه‌ای وادارد، به سوی جده حرکت کرد و با کشتار بسیاری از مدافعان شهر و بستن راه‌های حج، حاجیان را نیز از دم تیغ گذراند.<ref>فتنة الوهابیه، ص13.</ref> در آغاز سال 1221ق. شریف غالب که با تایید وهابیان همچنان بر مکه حکومت داشت، رهسپار جده شد و به تحکیم مواضع دفاعی شهر و ساخت بارو و حفر خندق پرداخت. در همین سفر، نامه سعود درباره پایان یافتن صلح پیشین و وضع کردن شرایط تازه به‌عنوان تکمله صلح‌نامه پیشین به‌ دست شریف رسید و او همه شرایط سعود، از جمله [[تدریس]] رساله‌های [[محمد بن عبدالوهاب]]، اجباری بودن [[نماز جماعت]]، لغو [[مالیات]]، و تعطیلی نقاره‌خانه جده را پذیرفت.<ref>کشف الارتیاب، ص35.</ref> تسلط وهابیان بر جده، با حمله دریایی نیروهای مصر به این شهر که در 1228ق. با همکاری شریف غالب انجام شد، پایان یافت.<ref>فتنة الوهابیه، ص14؛ کشف الارتیاب، ص39-40.</ref> 

===سقوط حکومت عثمانی===

در سال 1334ق. که حکومت عثمانی درگیر جنگ جهانی اول (1914-1918م./1332-1336ق.) بود، شریف حسین، حاکم حجاز، بر ضد خلافت عثمانی قیام کرد. نیروهای انقلابی حاضر در جده به پادگان‌های نظامی عثمانیان در این بندر حمله کردند و توانستند با حمایت ناوهای جنگی انگلستان با غلبه بر این مراکز، بندر جده را از سلطه عثمانی بیرون آورند.<ref>تاریخ مکه، ص606-607.</ref> با شکست عثمانی در جنگ جهانی اول و رسمیت یافتن حکومت مستقل شریف حسین بر حجاز، شریف در [[صفر]] سال 1337ق. پادگان نظامی جده را نوسازی نمود و کوشش‌های عمرانی فراوان انجام داد و حصار شهر و دروازه‌های باب مکه را با سه ورودی تعمیر کرد و باب مغاربه را بازسازی نمود.<ref>التاریخ القویم، ج3، ص322.</ref> 

===اشغال مکه توسط آل‌سعود===

با قدرت یافتن دیگر بار وهابیان به رهبری عبدالعزیز بن عبدالرحمن و با حمایت انگلستان که در پی تامین منافع خود در حجاز بود،<ref>تاریخ الحجاز السیاسی، ص309-344؛ قلب الجزیره، ص380-382.</ref> [[آل سعود]] توانست به سال 1343ق. مکه را تصرف نماید. در پی آن، بزرگان شهر به جده گریختند و با هم‌فکری بزرگان جده و برخی احزاب مشروطه‌خواه، به امید ساکت کردن وهابیان و دفع خطر آنان از حجاز، شریف حسین را از سلطنت برکنار نمودند و با فرزند او شریف علی در [[ربیع الاول]] این سال به عنوان پادشاه مشروطه در جده [[بیعت]] کردند. شریف حسین با پذیرش این تصمیم، مکه را به علی سپرد و خود به جده رفت تا از حجاز بیرون شود.<ref>تاریخ مکه، ص625؛ تاریخ مکه، ص632؛ تاریخ مکه، ص634.</ref> این کوشش‌ها نیز وهابیان را از تصمیمشان برای تصرف حجاز بازنداشت. از این رو، شریف علی چهار روز پس از پدر در 14ربیع‌الاول 1343ق. به پیشنهاد حزب وطنی که از فعالان در قدرت یافتن او بودند، برای پیشگیری از خون‌ریزی در مکه، این شهر را رها کرد و به جده رفت و به تقویت استحکامات دفاعی شهر پرداخت.<ref>تاریخ مکه، ص640.</ref> 

عبدالعزیز در ماه [[جمادی الاولی]] به سال1343ق. جده را محاصره نمود و با فرارسیدن موسم حج این سال، اعلام کرد که راه‌های حج به جز جده باز است. پس از پایان یافتن موسم حج، وهابیان در 1344ق. بر فشار خود برای تصرف جده افزودند. کاهش مواد غذایی و آب آشامیدنی و افزایش سختی زندگی برای مردم جده، شریف علی را بر آن داشت تا شهر را تسلیم نماید. پس با میانجیگری کنسول انگستان در جده، با انعقاد پیمان‌نامه‌ای محاصره پایان یافت و دیگر بار جده در جمادی الثانی این سال به تصرف سعودی‌ها درآمد<ref>تاریخ مکه، ص655-656؛ کشف الارتیاب، ص52.</ref> و همه بناهای ساخته شده بر قبرها، از جمله قبر منسوب به حواء، ویران شد.<ref>کشف الارتیاب، ص55.</ref>