در حال ویرایش جعفر بن ادریس قزوینی

{{جعبه اطلاعات اشخاص
|عنوان             = جعفر بن ادریس قزوینی
|تصویر             = 
|عرض تصویر         = 
|توضیح تصویر       = 
|نام کامل          = 
|کنیه              = ابوعبدالله
|لقب               = 
|نسب               = بنی عدی بن کعب، قریش
|زادروز            = 
|کشور تولد         = 
|شهر تولد          = 
|محل زندگی         = قزوین، [[مکه]]
|مهاجر/انصار       = 
|نام همسر          = 
|فرزندان           = 
|خویشاوندان سرشناس = برادر او احمد بن ادریس است.
|دین               = 
|مذهب              = [[شیعه]]
|پیشه              = 
|مناصب             = 
|نحوه درگذشت/شهادت = 
|تاریخ درگذشت      = (م.حدود ۳۱۲ق) <!-- 14/3/1368 -->
|شهر درگذشت        =  <!-- تهران -->
|کشور درگذشت       =  <!-- ایران -->
|آرامگاه           = 

|زمان اسلام آوردن   = 
|نحوه اسلام آوردن   = 
|حضور در جنگ‌ها     = 
|هجرت به           = 
|دلیل شهرت         = 
|نقش‌های برجسته     = 
|دیگر فعالیت‌ها     = 

|نام زیارتگاه      = 
|سمت               = 
|خدمت              = 
|محل اقدام         = 
|سفر               = 
|نوشته‌ها           = 
|موقوفات           = 
|بناهای ساخته شده  = 
|مقام علمی         = 

|پس از             =
|پیش از            =

|اساتید            = 
|محل تحصیل         = 
|اجازه روایت از    = 
|اجازه اجتهاد از   = 
|شاگردان           = 
|اجازه روایت به    = 
|اجازه اجتهاد به   = 
|تالیفات           = 

|فعالیت سیاسی      = 
|فعالیت اجتماعی    = 
|فعالیت مذهبی      = 

|وبگاه رسمی        = 
|امضا              =  <!-- sign.jpg -->
}}
'''جعفر بن ادریس قزوینی''' (م.حدود ۳۱۲ق)، از روایان بوده و به مدت ۳۰ سال امام جماعت [[مسجدالحرام]] بوده است. بر پایه نقلی، او در ماه رمضان یکی از مؤذنان مسجدالحرام نیز بوده است. 

او استادانی مانند یحیی بن عبدک (م.پس از ۳۶۰ق) و ابن ماجه (۲۰۹–۲۷۳ق) داشته و شاگردانی در دانش‌های فقه و حدیث تربیت کرده است.

==تبار==
جعفر بن ادریس بن محمد بن زید بن یونس قزوینی، مکنّی به ابوعبدالله از نوادگان [[عمر بن خطاب]] است و به واسطه تیره بنی عدی بن کعب، از قریش نسب می‌برد.<ref>التدوین، ج1، ص170؛ ج2، ص375؛ ضیافة الاخوان، ص136.</ref> وی مقیم قزوین بود.<ref>التدوین، ج1، ص170؛ ضیافة الاخوان، ص137.</ref> خاندان وی از خاندان‌های مشهور [[شیعه|شیعی]] در قزوین بودند. برادر او «احمد بن ادریس» و برادرزادگان او «حسن بن احمد بن ادریس» و «محمد بن احمد بن ادریس» از این خاندان‌اند.<ref>ضیافة الاخوان، ص137.</ref>

==روایتگری==
جعفر بن ادریس، در قزوین دانش‌های فقه و حدیث را نزد بزرگانی مانند یحیی بن عبدک فرا گرفت.<ref>التدوین، ج2، ص375؛ ضیافة الاخوان، ص136-137.</ref> ابن ماجه صاحب سنن (۲۰۹–۲۷۳ق)، از مشایخ او است.<ref name=":0" /> 

جعفر از راویان حدیث بود.<ref name=":0">المجروحین، ج2، ص152؛ ج3، ص17؛ الانتقاء، ص136-137؛ الشریعه، ج4، ص2012.</ref> او از طریق کسانی مانند داود بن سلیمان و او با واسطه از [[امام رضا(ع)]] روایت نقل کرده است.<ref>الامالی، ص448؛ ضیافة الاخوان، ص137.</ref> [[شیخ طوسی]] نیز در کتاب امالی، روایتی از جعفر نقل کرده است.<ref>الامالی، ص448؛ ضیافة الاخوان، ص137.</ref>

==امامت در مسجدالحرام==
جعفر حدود سال ۲۸۰ق. به قصد زیارت [[کعبه|خانه خدا]] به [[مکه]] رفت و [[جارالله|مجاور]] خانه خدا شد. بر پایه گزارشی، ۳۰ سال امام [[مسجدالحرام]] بود.<ref>التدوین، ج2، ص136، 375.</ref> بر پایه نقلی، او افزون بر امامت مسجدالحرام در ماه رمضان، از مؤذنان آن نیز بود.<ref>الشریعه، ج5، ص2376.</ref>

==شاگردان==
جعفر بن ادریس در [[مکه]] فقه و حدیث تدریس می‌کرد و شاگردانی مانند «عبدالواحد حسن بصلانی البندار» و «ابوبکر احمد بن ابراهیم بن سعید الشروطی» تربیت کرد، که از او روایت نقل کرده‌اند.<ref>التدوین، ج2، ص375.</ref>  

==درگذشت==
جعفر درحدود سال ۳۱۲ق. درگذشت.<ref>التدوین، ج2، ص376؛ ضیافة الاخوان، ص137.</ref> از مدت زندگی، مکان درگذشت و محل دفن وی آگاهی در دست نیست.

==پانویس==
{{پانویس}}

==منابع==
{{منابع}}
{{دانشنامه
 | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/22068/جعفر-بن-ادريس-قزويني
 | عنوان = جعفر بن ادریس قزوینی
 | نویسنده = غلام‌رضا ملایی 
}}
* الامالي، محمد بن حسن الطوسي (385-460ق.)، تصحيح محققان بنياد بعثت، قم، انتشارات دارالثقافه، 1414ق.
* الانتقاء من فضائل الثلاثه الائمه الفقهاء، يوسف بن عبدالله ابن عبدالبر (368-463ق.)، بيروت، دارالکتب العلميه، بي‏تا.
* تاريخ الاسلام و وفيات المشاهير، شمس‌الدين محمد بن احمد الذهبي ( -748ق.)، به کوشش عمر عبدالسلام، بيروت، دارالکتاب العربي، 1410ق.
* التدوين في اخبار قزوين، عبدالکريم الرافعي القزويني ( -623ق.)، به کوشش عزيز الله العطاردي، تهران، عطارد، 1376ش.
* تهذيب الکمال في اسماء الرجال، يوسف بن عبدالرحمن المزي ( -742ق.)، به کوشش بشار عواد معروف، بيروت، موسسه الرساله، 1985م.
* سنن ابن ماجه، محمد بن زيد الربعي ابن ماجه ( -275ق.)، به کوشش محمد فؤاد عبدالباقي، بيروت، دار احياء التراث العربي، 1395ق.
* الشريعه، محمد بن الحسين الآجري، به کوشش الدميجي، الرياض، دارالوطن.
* ضيافة الاخوان و هدية الخلان، محمد بن الحسن القزويني ( -1396ق.)، به کوشش حسيني، قم، مجمع ذخائر الاسلاميه، 1397ق.
* المجروحين من المحدثين و الضعفاء و المتروکين، محمد ابن حبّان ( -354ق.)، تحقيق محمود ابراهيم زايد، مکه، دارالباز، بي تا.
{{پایان}}

[[رده:امام جماعت‌های مسجدالحرام]]
[[رده:مؤذنان مسجدالحرام]]
[[رده:بنی عدی بن کعب]]
[[رده:اشخاص قرن سوم]]
[[رده:مؤذنان مسجدالحرام‏]]
[[رده:راویان احادیث ائمه]]
[[رده:عالمان شیعه قرن 3 (قمری)]]
[[رده:عالمان شیعه قرن 4 (قمری)]]
[[رده:مدرسان در مکه]]
[[رده:مجاوران مکه]]
[[رده:شیعیان مکه]]