در حال ویرایش خانه فاطمه(س)

'''خانه یا حجره [[فاطمه دختر رسول خدا(ص)|فاطمه]]''' [[فاطمه دختر رسول خدا(ص)|دختر رسول خدا(ص)]] یکی از اتاق‌های چسبیده به [[مسجد النبی|مسجدالنبی]] بود که هر یک محل سکونت یکی از [[امهات المؤمنین|همسران پیامبر(ص)]] بود. این خانه محل زندگی فاطمه زهرا بعد از ازدواج با [[علی بن ابیطالب]] بود. خانه فاطمه به [[خانه عایشه]] چسبیده بود.  

این خانه امروزه از بین رفته و موقعیت کنونی آن داخل [[حجره پیامبر|حجره]] و [[مرقد پیامبر(ص)]] است. در منابع آمده که علی(ع) در [[مدینه]] دو خانه داشت یکی چسبیده به مسجدالنبی و دیگری در [[بقیع]]. درباره اینکه رخدادهای پس از رحلت رسول خدا در خانه فاطمه به وقوع پیوسته یا در [[خانه امام علی (مدینه)|خانه دوم امام علی]] در بقیع اختلاف نظر وجود دارد. مکان خانه فاطمه(س) در مسجدالنبی یکی از مکان‌های احتمالی قبر آن حضرت است.  

==مکان خانه فاطمه==

خانه فاطمه(س)، که به [[خانه امام علی(ع)]] نیز شناخته  می‌شود، پشت خانه [[حضرت محمد(ص)|پیامبر (ص)]] ([[خانه عایشه]]) قرار داشت.<ref>. تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص203؛ تاریخ مکة المشرفة، ص 270.</ref> در پشت این خانه از جهت شمال، [[ستون تهجد]]<ref>. وفاء الوفاء، ج2, ص 47 , 58؛ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص81؛ تاریخ مکة المشرفة، ص 270.</ref> و در کنار آن ستون، [[محراب تهجد]] قرار داشت،<ref>. وفاء الوفاء، ج2, ص 47.</ref> که رسول خدا (ص) در آن مکان شب‌زنده‌داری می‌کرد و نماز شب می‌خواند<ref>. وفاء الوفاء، ج2, ص 47.</ref> و اکنون ضلع شمالی ضریح پیامبر(ص) است.<ref>. آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 219.</ref> اگر کسی در محراب تهجد بایستد، سمت چپ او [[باب جبرئیل]]<ref>. وفاء الوفاء، ج2, ص 47؛ تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص81؛  تاریخ مکة المشرفة ، ص 270.</ref> و سمت راست او [[ستون مربعة‌القبر|مقام جبرئیل]] قرار می‌گیرد.<ref>. آثار اسلامی مکه و مدینه، ص228-229.</ref>  

[[پرونده:درب خانه فاطمه.jpg|بندانگشتی|در خانه فاطمه، در [[مسجدالنبی]]|جایگزین=|250x250px]]

خانه فاطمه‏ (س) دو در داشته است: دری به سمت شرق؛ یعنی کوچه و دری به سمت غرب؛ یعنی داخل مسجد و به موازات ستون‌های [[ستون وفود|وفود]] و [[ستون حرس|حرس]].<ref>. تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص203؛ تاریخ حرم ائمه بقیع (علیهم السلام)، ص152.</ref> درِ سمت غرب که به مسجد باز می‌شده کنار مقام جبرئیل ([[ستون مربعة‌القبر|ستون مُرَبَّعة القبر]]) قرار داشته است.<ref>. تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی، ص80 -81؛ ر.ک: وفاء الوفاء، ج2, ص 46, 57.</ref> دری که اکنون در سمت [[باب جبرئیل]] به عنوان در خانه فاطمه (س) مشهور است، همان دری است که به سوی کوچه باز می‌شده است.<ref>. تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص203.</ref>

این خانه تا روزگار [[ولید بن عبدالملک]]، خلیفه [[بنی‌امیه|اموی]] (حکومت: ۸۶-۹۶ق)، بر جای بود. در [[بازسازی مسجدالنبی (ولیدبن عبدالملک)|گسترش مسجد به سال ۸۸ قمری]] به دستور ولید و به دست [[عمر بن عبدالعزیز]]، والی [[حرمین|حرمین شریفین]] (۸۷-۹۳ق)، [[حسن مثنی]]، فرزند [[امام حسن مجتبی (ع)]]، و [[فاطمه دختر امام حسین|فاطمه دختر امام حسین (ع)]] که در آنجا ساکن بودند، به اجبار از آن بیرون شدند و خانه ویران و به مسجد ملحق شد.<ref>. وفاء الوفاء، ج2, ص 89-90.</ref>  

{{اصلی|حجره پیامبر(ص)}}

حجره پیامبر(ص) که به حجره شریفه نیز شهرت دارد، خانه‌ای است که پیامبر و عایشه در آن زندگی می‌کردند. این حجره کنار مسجدالنبی و نیز کنار خانه فاطمه قرار داشت. پیامبر(ص) در همین خانه دفن شد.

==منزلت خانه فاطمه (س)==

بنابر روایتی رسول‌الله چهل روز بر در خانه فاطمه می‌آمد و دست بر چهارچوب در می‌نهاد و می‌گفت: «السلام علیکم یا اهل البیت» و سپس [[آیه تطهیر]] (احزاب: آیه ۳۳) را تلاوت می‌فرمود.<ref>. وفاء الوفاء، ج2, ص 46 ؛ شرف المصطفی، ج2, ص445.</ref>

گفته‌اند که روایت [[سد الابواب|سدّوا الابواب]] نیز بر منزلت خانه علی و فاطمه (ع) و ساکنان آن دلالت دارد. براساس این روایت رسول خدا (ص) طبق وحی الهی دستور داد تا در خانه‌هایی را که به مسجد باز می‌شدند جز خانه علی (ع) و فاطمه(س) ببندند. <ref>. وسائل الشیعة، ج2، ص 205؛ الکافی، ج5، ص 340؛ وفاء الوفاء، ج2, ص 63-67.</ref>

همچنین براساس روایتی از پیامبر اکرم (ص) خانه فاطمه بهترین مصداق خانه‌هایی دانسته شده که در آیه ۳۶ سوره نور بدان اشاره شده است؛ خانه‌هایی که مقام بلندی دارند و در آنها نام خداوند برده می‌شود و صبح و شام تسبیح خدا گفته می‌شود.<ref>. مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‏7، ص 227؛ بحارالانوار، ج23، ص 325؛ مرآة العقول, ج5، ص 68.</ref>

این خانه یکی از مکان‌هایی است که احتمال داده‌اند [[مرقد حضرت فاطمه]] در آن قرار داشته باشد.<ref>. من لا یحضره الفقیه، ج2، ص572؛ تهذیب الأحکام، ج6، ص 9؛ تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص 208.</ref>