در حال ویرایش سفرنامه‌های حج

{{در دست ویرایش|ماه=[[آذر]]|روز=[[۲۴]]|سال=[[۱۴۰۳]]|کاربر=Kamran  }}

[[رده:مقاله‌های در حال ویرایش]]
سفرنامه نویسی، نوشتن گزارشی از تجربه‌ها و مشاهدات سفر است. گاه سفرنامه‌نویسی را  به دو گونه جغرافیایی و ادبی تقسیم کرده‌اند؛ در سفرنامه‌های جغرافیایی- توصیفی، توصیف مکان‌ها و موقعیت‌ها هدف اصلی نویسنده است و در سفرنامه‌های ادبی عناصر زبانی وادبی برجسته میشود.<ref>پژوهش های تاریخی، ش12، ص3«شیوه سفرنامه نویسی در مغرب و اندلس مطالعه مورد الرحله المغربیه ابوعبدالله عبدری».</ref>سفرنامه نویسی حج در زبان‌های مختلف رواج داشته است. به طور طبیعی بیشترین سفرنامه‌ها به زبان عربی و فارسی نگاشته شده و با گسترش مرزهای قلمرو اسلامی زبان‌های دیگر از جمله اردو و ترکی بدان اضافه شده است. در سده‌های اخیر نگارش سفرنامه‌های حج به زبان‌های اروپایی نیز آغاز شده است. 
== سفرنامه‌های فارسی حج ==
{{اصلی| سفرنامه‌های فارسی حج}}
در یک بررسی، حدود 400<ref>تاریخ اسلام در آینه پژوهش، ش148، ص79-106،«فهرستواره سفرنامه ها و خاطرات حج ایرانیان؛ آثار منتشر شده تا سال 1392 شمسی»</ref> و بنابر گزارشی 500<ref>به سوی ام القری، ص14.</ref> سفرنامه  از  آغاز تا اوایل دهه نود شمسی(1390)  به زبان فارسی شناسایی شده است. بیشتر این سفرنامه‌ها متعلق به سده‌های متاخر و بخصوص عصر قاجاری(1174-1304) است.<ref>فهرستواره کتابهای فارسی ج1، ص104-105، 124-128؛ </ref> سفرنامه‌هایی همچون سفرنامه ناصرخسرو، تحفه العراقین خاقانی، سفرنامه منظوم حج بانوی اصفهانی، فتوح الحرمین لاری و بیان واقع از مشهورترین سفرنامه های فارسی به نثر یا به شعر تا عصر قاجار است. سفرنامه نویسی حج در زبان فارسی در دوره قاجاریه (حک: 1209-1324ق.) رونق یافت.<ref>با کاروان صفا در سال82، ص355؛ حج در ادب فارسی، ص122.</ref>  بیشتر  این آثار، متعلق به دوره ناصرالدین شاه (حک:1264-1313ق.) اند. از مقطع زمانی 1260 تا 1338ق.  بیش از 45 سفرنامه حج شناسایی شده است.<ref>میقات حج، ش70، ص80«کاروان های حج عثمانی به روایت سفرنامه های ایرانی دوره قاجار».</ref>