| نسخهٔ فعلی |
متن شما |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| [[پرونده:صحن انقلاب حرم امام رضا(ع).jpg|بندانگشتی|صحن انقلاب اسلامی یا صحن عتیق یا کهنه، قدیمی‌ترین صحن [[حرم امام رضا(ع)]].]] | | {{در دست ویرایش|ماه=[[آبان]]|روز=[[۷]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363 }} |
| '''صحن'''، سازه روبازی است که از درِ ورودی بنا آغاز شده و تا بخش اصلی ساختمان ادامه می‌یابد. این فضا، یکی از عناصر مهم معماری اسلامی، در حرم‌ها، مسجدها و مدرسه‌های علمیه شمرده شده، دارای شکل مربع یا مربع‌مستطیل بوده و در بیشتر موارد، وسط آن حوض آبی قرار دارد.
| |
|
| |
|
| صحن انقلاب، صحن قدس و صحن آزادى در [[حرم امام رضا(ع)]]، صحن عتيق و صحن اتابكى در [[حرم حضرت معصومه(س)]] نمونه‌هایی از صحن‌ها در حرم‌ها هستند.
| | [[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]] |
|
| |
|
| ==واژه‌شناسی==
| |
| صحن، واژه‌ای عربی، به معنای ظرف بزرگ،<ref>كتاب العين، ج3، ص119؛ كتاب الجيم، ج2، ص172؛</ref> زمین هموار<ref name=":0">المحيط في اللغة، ج2، ص461.</ref> و حیاط خانه<ref>المحيط في اللغة، ج2، ص461؛ الصحاح، ج6، ص2151.</ref> است. برخی آن را هر موضع گسترده‌ای معنا کرده‌اند<ref name=":0" /> و ابن فارس، «ص، ح، ن» را اصلی دانسته که بر گستردگی و وسعت در شیء دلالت دارد.<ref>معجم مقاييس اللغه، ج3، ص335.</ref> برای این واژه، در واژه‌نامه‌های فارسی معانی میان سرای، وسط حیات، فضا، میدان، بشقاب یا کاسه بزرگ<ref>فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه صحن؛ لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه صحن.</ref> و دیگر معانی<ref>لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه صحن.</ref> بیان شده است. برخی نیز، حياط و محوطه وسيع ميان خانه، حرم‌ها و مسجدها، و نیز عرصه، ميدان و فضا را «صحن» دانسته و اصطلاح «در صحنه بودن» را از همين ريشه دانسته‌اند.<ref name=":1" />
| |
|
| |
|
| ==ویژگی‌ها==
| | كتاب العين ؛ ج3 ؛ ص119 |
| [[پرونده:صحن عتیق حرم حضرت معصومه(س).jpg|بندانگشتی|صحن امام هادی(ع) یا صحن عتیق در [[آستان مقدس حضرت معصومه(س)|حرم حضرت معصومه(س)]].]]
| |
| صحن، طرح مربع یا مربع مستطیل داشته و هنگام ورود به آن، بسیاری از عناصر معماری و تزئینات وابسته به معماری، یک‌جا دیده می‌شود. در وسط صحن، حوض قرار دارد که بسته به فضاسازی بنا، به شکل دایره، مربع، مستطیل یا هشت‌گوش ساخته شده است. محل حوض، جایی انتخاب می‌شود که دست‌کم، تصویر بخشی از بنا به ویژه ایوان‌ها و طاق‌نماها که دارای تزئینات هستند، در آب حوض منعکس شود؛ نمونه آن در مسجد امام خمینی اصفهان دیده می‌شود.
| |
|
| |
|
| در برخی مناطق، مانند مسجد عتیق [[شیراز]]، برروی حوض، سکو یا تخت‌گاهی ساخته شده که پایه‌های آن در حوض قرار گرفته است. مردم بالای این سکو که به آن خدای خانه می‌گویند، به خواندن [[قرآن]] می‌پرداختند. در برخی از مسجدها مانند تاریک‌خانه دامغان و بیشتر، در کشورهای اسلامی حوزه مدیترانه، [[هند]] و [[پاکستان]]، اطراف صحن، رواق‌ها قرار گرفته‌اند.
| | الصَّحْن: شبه العس الضخم إلا أن فيه عرضا و قرب قعر. |
|
| |
|
| در تحلیل معماری صحن، آن را فضایی آزاد و روحانی برای واردین به مسجد دانسته و آب حوض را مظهر پاکی و حوض را آیینه‌ای کاذب که با موج کوچکی شکسته شده و نمادی از فنای همه چیز، جز ذات خدا است معرفی کرده‌اند. برخی، صحن را که یکی از عناصر برجسته معماری مسجد است، پیروی از نقشه نخستین مسجد جهان، [[مسجدالنبی(ص)]] دانسته‌اند.<ref name=":2">[http://news.masjed.ir/fa/newsagency/29325/%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B9-%D9%85%D8%B3%D8%A7%D8%AC%D8%AF-%D9%88-%D8%B9%D9%86%D8%A7%D8%B5%D8%B1-%D9%85%D8%B9%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%85%D8%B3%D8%A7%D8%AC%D8%AF-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C انواع مساجد و عناصر معماری مساجد اسلامی]، دفتر مطالعات و پژوهش های مرکز رسیدگی به امور مساجد، پایگاه تخصصی مسجد.</ref>
| | فراهيدى، خليل بن احمد، كتاب العين، 9جلد، نشر هجرت - قم، چاپ: دوم، 1409 ه.ق. |
|
| |
|
| ==در مکان‌های مقدس==
| |
| در مکان‌های مذهبى مانند حرم‌ها، مسجدها، حسينيه‌ها و مدرسه‌های علميه، بیشتر، از درِ ورودى تا بقعه اصلى و شبستان‌ها، حياط و محوّطه روبازى است كه صحن ناميده شده و از آن براى گردهمایی‌های بزرگ، [[نماز]] جماعت و عزادارى هيئت‌هاى مذهبى استفاده مى‌شود.<ref name=":1" />
| |
|
| |
|
| برخی از حرم‌ها، مثل حرم رضوى، چندين صحن دارد؛ صحن انقلاب، صحن قدس، صحن آزادى، صحن جامع رضوى در [[آستان مقدس امام رضا(ع)|حرم امام رضا(ع)]]، صحن عتيق و صحن اتابكى در [[حرم حضرت معصومه(س)]] از اين جمله‌اند. در آداب [[زيارت]]، براى ورود به برخی از صحن‌هاى حرم [[امامان(ع)]] دعاهاى خاصى گفته شده است؛ مثل دعا براى ورود به صحن علوى در [[آستان مقدس امام علی(ع)|حرم امام علی(ع)]] و صحن [[آستان مقدس امام حسین(ع)|حرم امام حسین(ع)]].<ref name=":1">فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص۲۸.</ref> | | كتاب الجيم ؛ ج2 ؛ ص172 |
| | |
| | الصَّحْنُ: القَدَحُ |
| | |
| | العَظِيمُ. |
| | |
| | شيبانى، اسحاق بن مرار، كتاب الجيم، 3جلد، الهيئه العامه لشئون المطابع الاميريه - قاهره، چاپ: اول، 1975 م. |
| | |
| | پاورقی کتاب الجیم: |
| | |
| | فى القاموس: العس العظيم. و فى التاج: القدح ليس بالكبير و لا بالصغير، قال عمرو بن كلثوم: |
| | |
| | - ألا هى بصحنك فاصبحينا- |
| | |
| | و فى الأساس: الصحن: عس عريض قصير الجدار كالجام. |
| | |
| | و صَحْن الدار: باحتها. |
| | |
| | و الصَّحْن: إناء قصير الجدار نحو الجام و الطاس و ما أشبههما. |
| | |
| | |
| | المحيط في اللغة ؛ ج2 ؛ ص461 |
| | |
| | الصَّحْنُ: ساحَةُ الدّارِ. و كُلُّ مَوْضِعٍ واسِع. و كذلك ما اسْتَوى من الأرْضِ. و جَمْعُه: صُحُوْنٌ. |
| | |
| | و الصَّحْنُ: شِبْهُ العُسِّ العَظيمِ فيه عِرَض |
| | |
| | صاحب، اسماعيل بن عباد، المحيط فى اللغة، 11جلد، عالم الكتب - بيروت، چاپ: اول، 1414 ه.ق. |
| | |
| | |
| | الصحاح ؛ ج6 ؛ ص2151 |
| | |
| | و صَحْنُ الدار: وَسْطها. |
| | |
| | و الصَّحْنُ: العُسُّ العظيم. |
| | |
| | جوهرى، اسماعيل بن حماد، الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربية، 6جلد، دار العلم للملايين - بيروت، چاپ: اول، 1376 ه.ق. |
| | |
| | معجم مقاييس اللغه ؛ ج3 ؛ ص335 |
| | |
| | صحن |
| | |
| | الصاد و الحاء و النون أصَيلٌ يدلُّ على اتّساعٍ فى شىء. |
| | |
| | من ذلك الصَّحْن: وَسْط الدَّار |
| | |
| | ابن فارس، احمد بن فارس، معجم مقاييس اللغة، 6جلد، مكتب الاعلام الاسلامي - قم، چاپ: اول، 1404 ه.ق. |
| | |
| | حياط و محوطۀ وسيع ميان خانه و حرم‌ها و مسجدها، و نیز عرصه، ميدان و فضا را «صحن» گويند. اصطلاح «در صحنه بودن» را از همين ريشه دانسته‌اند. |
| | |
| | در مکان‌های مذهبى مانند حرم‌ها، مسجدها، حسينيه‌ها و مدرسه‌های علميه، بیشتر، از درِ ورودى تا بقعه اصلى و شبستان‌ها، حياط و محوّطه روبازى است كه صحن ناميده شده و از آن براى گردهمایی‌های بزرگ، [[نماز]] جماعت و عزادارى هيئت‌هاى مذهبى استفاده مى‌شود. برخی از حرم‌ها، مثل حرم رضوى، چندين صحن دارد؛ صحن انقلاب، صحن قدس، صحن آزادى، صحن جامع رضوى در [[آستان مقدس امام رضا(ع)|حرم امام رضا(ع)]]، صحن عتيق و صحن اتابكى در [[حرم حضرت معصومه(س)]] از اين جمله‌اند. در آداب [[زيارت]]، براى ورود به صحن‌هاى حرم [[امامان(ع)]] دعاهاى خاصى گفته شده است؛ مثل دعا براى ورود به [[صحن علوى]] و صحن [[آستان مقدس امام حسین(ع)|حرم امام حسین(ع)]].<ref>فرهنگامه زیارت، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۱۴، ص۲۸.</ref> |
|
| |
|
| ==پانوشت== | | ==پانوشت== |
| {{پانویس}} | | {{پانویس}} |
| ==منابع== | | ==منابع== |
| {{منابع}} | | |
| * '''فرهنگامه زیارت'''، جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره چهاردهم، بهار 1392، ص28.
| | {{برگرفتگی |
| * '''الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربية'''، اسماعيل بن حماد جوهرى، دار العلم للملايين، بيروت، 1376ق.
| | | پیش از لینک = مقاله |
| * '''المحيط فى اللغة'''، اسماعيل بن عباد صاحب، عالم الكتب، بيروت، 1414ق.
| | | منبع = |
| * '''كتاب الجيم'''، اسحاق بن مرار شيبانى، الهيئه العامه لشئون المطابع الاميريه، قاهره، 1975م.
| | | پس از لینک = |
| * '''كتاب العين'''، خليل بن احمد فراهيدى، نشر هجرت، قم، 1409ق.
| | | لینک = |
| * '''معجم مقاييس اللغة'''، احمد بن فارس، مكتب الاعلام الاسلامي، قم، 1404ق.
| | }}'''فرهنگامه زیارت'''، جواد محدثی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره چهاردهم، بهار 1392، ص28. |
| | |
| {{پایان}} | | {{پایان}} |
